Μεγάλη πέμπτη δύο χιλιάδες είκοσι ένα

Λέει κάπου (στην "Μικρά Σύρτιν") ο Λορεντζάτος "Γιατί χωρίς θεούς πολιτισμοί δεν υπάρχουν". 

Γι' αυτό τον ανασταίνουμε εμείς κάθε χρόνο: για να μην φανεί που τον σταυρώνουμε αδιάκοπα. Με μια ανάσταση τη φορά αίρονται οι αμαρτίες μας,  παραδινόμαστε καθαροί στην επόμενη σταύρωση. Πόσο πιο αληθινά θα ήταν τα πράγματα,  πιο αποκαλυπτικά,  αν μια φορά δεν πείθονταν κανείς πως και πάλι αναστήθηκε,  πως ποτέ δεν αναστήθηκε; Πως μια φορά υπήρξε ένας θεός που πάει,  τον σκοτώσαμε. Και μείναμε ορφανοί από θεό. Κι από συγχώρεση. Και σωτηρία. 

***

Το χαρακτικό είναι του Χριστόφορου Κατσαδιώτη]