Τα παράδοξα του κυρίου Ποντ

- "Το όλο πράγμα πήγε στραβά επειδή η πειθαρχία ήταν πολύ καλή."

- "Πηγαίνουν τόσο γρήγορα, που δεν προχωρούν πιο πέρα."

- "Ήξερα δυο ανθρώπους που συμφώνησαν τόσο απόλυτα που, όπως ήταν φυσικό, ο ένας σκότωσε τον άλλον"

- "... ήταν ένα σχετικά κόκκινο μολύβι,... και γι' αυτό έκανε τόσο μαύρα σημάδια..."

- "... μια κυβέρνηση έπρεπε αν εξετάσει την απέλαση ενός επιθυμητού αλλοδαπού..."

- "Και όταν κάτι είναι προφανές ψέμα, προφανώς δεν είναι ψέμα."

- "Στη φύση πρέπει να πας πολύ χαμηλά για να βρεις πράγματα που πηγαίνουν πολύ ψηλά"

- "Κάποιος ήταν πολύ ψηλός για να τον δεις"

8 παράδοξα, 8 προτάσεις που δείχνουν λανθασμένες ή αντιφατικές, προβλεπόμενα τοποθετημένες συνήθως στην αρχή ισάριθμων "αστυνομικών" διηγημάτων. Αυτές οι φράξεις είναι το κλειδί των ιστοριών και ταυτόχρονα δίνουν το όνομα στη συλλογή που τα φιλοξενεί: "Τα παράδοξα του κυρίου Ποντ" (μετάφραση Δημήτρης Αρβανίτης, Αλεξάνδρεια, 2019). Το έργο αυτό γράφτηκε το 1936 και είναι το τελευταίο αυτού του εκπληκτικού Βρετανού, του G. K. Chesterton. Ήρωας των ιστοριών και αφηγητής τους είναι ο κύριος Ποντ, ένας... ιχθυόμορφος δημόσιος λειτουργός. "Η κάθε μια σχεδόν απ' αυτές τις τρελές προτάσεις του αντιπροσωπεύει και μια περιπέτεια σε μια ζωή που οι περισσότεροι θα την έλεγαν πεζή". "Υπάρχει μια ιστορία πίσω από κάθε παράδοξο του Ποντ" κι εμείς γινόμαστε μάρτυρες της τόσο "βρετανικής" ευχέρειας του Τσέστερτον να μας την πλέξει αφηγηματικά. Οι ιστορίες μοιάζουν σαν μια εξίσωση που δεν σε ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, αλλά που απολαμβάνεις τη διαδρομή προς αυτό. Ο αφορισμός είναι συνήθως αδύναμος, σχεδόν δεν επιθυμεί να γενικεύσει κάποιο κατασταλαγμένο συμπέρασμα γενικής εφαρμογής - είναι ένα παιχνίδι, ή ορθότερα το συμπέρασμα ενός γοητευτικά λεπτολόγου, διαταραγμένου κάπως μυαλού. Τα υλικά του Τσέστερτον μοιάζουν να είναι η μαθηματική δομή, το κοινωνικό σχόλιο, τα στερότυπα και η αναίρεσή τους, ο ιδιότυπος σαρκασμός, η θυμοσοφία και η ηθογραφία. Τίποτα δεν υποκρίνεται το αληθοφανές και κανείς δεν ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο - όλοι όμως θα απολαύσουν την τέχνη της γραφής και της αποκάλυψης.

[Αν κάτι μοιάζει παράταιρο σε αυτό το βιβλίο με την εξαιρετικά καλογραμμένη μετάφραση και το πρωτότυπο εξώφυλλο είναι η απουσία ενός προλογικού σημειώματος ή επίμετρου για τον Τσέστερτον, την αγάπη του στην παραδοξολογία, την αγάπη του Μπόρχες γι' αυτόν, τα χαρακτηριστικά του έργου του. Το τελευταίο διήγημα τελειώνει στην προτελευταία σελίδα του βιβλίου - ακολουθεί μια λευκή και το εξώφυλλο. Ενοχλητική κάπως αυτή η εκδοτική αμέλεια.]