Δελτία τύπου εκδοτικών οίκων

Καθώς περνούν τα χρόνια μου σε αυτή τη δουλειά συνειδητοποιώ κάποια πράγματα για μένα και τους άλλους, για τις βιβλιοθήκες και τους ανθρώπους των βιβλίων (εκδότες, συγγραφείς, μεταφραστές, επιμελητές, βιβλιοπώλες, βιβλιοδέτες, εικονογράφους, συντηρητές, παλαιοβιβλιοπώλες, δημοσιογράφους, συλλέκτες, ποιητές και άλλους). Η πείρα μου είναι νομίζω πλέον πλούσια και ποικίλη. Γιατί το διάλεξα. Δεν έμεινα πολύ σε βιβλιοθήκες-τάφους, εξελίχθηκα, συγκρούστηκα, έχασα και κέρδισα, έφαγα τα μούτρα μου, αλλά επέμεινα κι επιμένω. Ό,τι και να κάνετε όμορφα κι άσχημα, μικρά και μεγάλα, επιφανή και άσημα ανθρωπάκια, η βιβλιοθήκη θα είναι εδώ να συγκεντρώσει τα ίχνη σας. Εσείς θα νομίζετε πως μπαίνοντας σε αυτή θα κερδίζετε την αιωνιότητα, η βιβλιοθήκη όμως δεν αξιολογεί το έργο σας, ποτέ δεν το αξιολόγησε, απλά το συγκεντρώνει, το οργανώνει και το διαθέτει. Αν κάτι νιώθει η βιβλιοθήκη, είναι νομίζω ένα αίσθημα γλυκιάς ευθυμίας, μια παιχνιδιάρικη ειρωνεία με την αγωνία σας να βρείτε την αλήθεια για την αγάπη και το θάνατο. Τι άλλο είναι εξάλλου τα βιβλία, τι άλλο είναι ο πολιτισμός σας, ο πολιτισμός μας, παρά η αγωνία και η θλίψη να ερμηνέψουμε τον έρωτα και να νοηματοδοτήσουμε το ανόητο του τέλους μας;

Καθώς περνούν λοιπόν τα χρόνια μου στις βιβλιοθήκες ολοένα φοβάμαι και περισσότερο πως φτάνουν στο τέλος τους. Η εργασιακή αγορά είναι νεκρή, το πλαίσιο επιπόλαια ασφυκτικό. Πιο εύκολα διορίζονται 10.000 παπάδες ή μπάτσοι σε αυτή τη χώρα, παρά βιβλιοθηκονόμοι στις βιβλιοθήκες της. Οι βιβλιοθήκες μας γερνούν και αργοπεθαίνουν. Εδώ που τα λέμε η απαξίωση, ο "υποσιτισμός" μας χάλασε κι εμάς, μας έκανε νωθρούς, μαζεύτηκαν κάμποσοι αμόρφωτοι και σε αυτό τον κλάδο, γερνούν οι βιβλιοθηκονόμοι στις βιβλιοθήκες.

Καθώς περνούν τα χρόνια μου στις βιβλιοθήκες βρήκα τελικά ποια δουλειά μέσα σε αυτές θα ήθελα να κάνω περισσότερο: την προσέλκυση δωρεών. Υπάρχουν πολλοί "διαθέσιμοι" εκεί έξω. Αγαπάμε τους "διαθέσιμους", γιατί ο συλλέκτης είναι ο λόγος που αυτή η χώρα επιβιώνει, συντηρεί και θυμάται, είναι αυτός που διασώζει τα μικρά και τα μεγάλα σε μια εποχή και σε μια χώρα σαρωτική και ισοπεδωτική. Λατρεύω να πείθω τους βιβλιόφιλους συλλέκτες να κάνουν μια δωρεά, να καταλογογραφώ τα βιβλία τους, λατρεύω τις προσωπικές συλλογές βιβλίων, είναι "φωτογραφίες" μιας εποχής, είναι "ακτινογραφίες" της ζωής των ανθρώπων που τις συγκρότησαν. Μέσα στα βιβλία αυτά θα βρεις αφιερώσεις από φίλους, εραστές, ερωμένες, εχθρούς, θαυμαστές, διάσημους ή επίδοξους διάσημους, θα βρεις μηνύματα, μυστικά, τρυφερότητα, κακίες, ημερολόγια, αποκόμματα, σελιδοδείκτες, σημειώσεις, προσδοκίες, λουλούδια,φωτογραφίες, καρτ ποστάλ. Θα αποκαλυφθούν διάφανα οι εμμονές και τα πάθη των ανθρώπων που τα διάβασαν ή δεν τα διάβασαν, θα ανακαλύψεις συνδέσεις, θα εξηγήσεις επιλογές. Αν θες να τα δεις, αν κρατήσεις τα στοιχεία, αν τα προστατέψεις, αν σε ενδιαφέρουν, αν η συλλογή μείνει "συλλογή".

Πριν ένα χρόνο μεσολάβησα ώστε μια δημοτική βιβλιοθήκη να αποκτήσει μερικές εκατοντάδες λογοτεχνικά και δοκιμιακά έργα κυρίως της "χρυσής δεκαετίας" του '90 από την ιδιωτική συλλογή μιας φίλης μου - ανθρώπου του βιβλίου. Και είναι λίγο σαν να την κοιτάζω από την κλειδαρότρυπα. Ποια βιβλία διάβασε και λάτρεψε, ποια άλλα μείναν τελείως αδιάβαστα. Βρήκα σελιδοδείκτες παλιούς μέσα σε αυτά (εννοείται τους κράτησα), αλλά και δεκάδες δελτία τύπου. Κι ήταν για μένα ωραία έκπληξη αυτή. Τα κράτησα κι αυτά. Τα δελτία τύπου των εκδοτικών οίκων είναι μια παράλληλη ιστορία του βιβλίου που χάνεται και θέλω κάπως να τη διασώσω. Η δημοτική βιβλιοθήκη δεν θα ενδιαφέρεται βέβαια γι' αυτά.  Θα ήθελα να υπάρχει μια βιβλιοθήκη που θα τα αγαπάει όλα αυτά, θα μπορούσε να είναι η Εθνική, θα ήθελα να δουλεύω για τέτοια πράγματα στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Για σελιδοδείκτες, θεατρικά προγράμματα, καταλόγους εικαστικών εκθέσεων, εφήμερα, κόμικ, φανζήν, δελτία τύπου εκδοτικών οίκων, ιδιωτικές συλλογές. Γιατί γαμώτο όλα αυτά είναι μια πολύ όμορφη ιστορία όσων παλεύουμε να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια σε πείσμα,... σε πείσμα...

Τελοσπάντων...