Η Άλκη Ζέη στη Λήμνο

Υπήρχε ένα κείμενο στο "Ανθολόγιο" με τίτλο "οι θλιμμένες Κυριακές και ο Ίκαρος" ταυτισμένο απόλυτα με την παιδική ψυχολογία των σχολικών μας χρόνων. Οι Κυριακές ήταν το τέλος της μικρής μας ελευθερίας. Παρόμοια αίσθηση δηλαδή με αυτή των φαντάρων στις κυριακάτικες εξόδους: ξένος σε ξένο τόπο αγοράζεις κάθε στιγμή ανέστια ξεγνοιασιά μάταια προσπαθώντας να αναβάλεις τον αναπόφευκτο επανεγκλεισμό.

Άνοιξη του 1998, θέατρο Μαρούλα στη Μύρινα της ανεμόεσσας Λήμνου, ψάρακλας φαντάρος εγώ και απέναντί μου η Άλκη Ζέη. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Από ένα καραβανά έμαθα ότι σε λίγες μέρες θα γίνει εκδήλωση στη Μύρινα προς τιμήν της συγγραφέα και συζήτηση μαζί της. "Χώθηκα" λοιπόν μ' αντάλλαγμα την κυριακάτικη έξοδο και ανακοίνωσα περιχαρής την τύχη μου στους άλλους, που μάλλον παραξενεμένοι μου αντιγύρισαν μια θανατηφόρα απορία: "ποια είναι αυτή;" (σαν το "Δημοσθένους λέξις" που μου είχε χαρακτηρίσει ένας άλλος στα Γιάννενα "τραγουδάρα του Σφακιανάκη"). Η μέρα έφτασε και βρέθηκα απέναντί της σε μια κατάμεστη αίθουσα. Ειπώθηκαν διάφορα, ο λόγος δόθηκε στο κοινό και σε μένα, όταν δειλά τον ζήτησα. Συγκινημένος της είπα για τα χρόνια που τη διάβαζα και ότι για πολλούς ανθρώπους τα βιβλία της αποτέλεσαν το σπόρο της ανάγνωσης. Έκλεισα λέγοντας πως ένας φαντάρος απόψε εξιατίας αυτής της συνάντησης θα μονολογήσει "ΕΥΠΟ" πριν κοιμηθεί. Φαίνεται πως τα λόγια μου προκάλεσαν συγκίνηση, γιατί αρκετοί με συνεχάρηκαν γι'αυτά που είπα, όταν τελείωσε η εκδήλωση. Την πλησίασα και της έδωσα ένα "Καπλάνι" για να γράψει μια αφιέρωση. "Έιναι για την κοπέλα μου την Κ. που είναι στην Αγγλία" της είπα.

Το βιβλίο έφυγε το ταξίδι του στην Εσπερία (ερωτική αποστολή λέγεται αυτό). Η Κ. τελείωσε την πρακτική της μετά από καιρό και γύρισε στην Ελλάδα. Είχε μείνει μόνο η πτυχιακή ανολοκλήρωτη για να πάρει το πτυχίο. Ο εποπτεύων καθηγητής της πρότεινε να πάρει και κάποιες συνεντεύξεις από συγγραφείς. Μια από αυτές θα μπορούσε να είναι "η φίλη του η Άλκη Ζέη"!!!

Φανταστείτε την έκπληξή μας όταν μάθαμε πως το σπίτι της είναι απέναντι από τα προσφυγικά στην Αλεξάνδρας. Το ραντεβού κλείστηκε και η συνέντευξη έγινε. Πριν ξεκινήσουν η Κ. θέλησε να της πει μια ιστορία:

- "... ξέρετε πριν από καιρό ένας φαντάρος..."

- "Είσαι η Κ;"

Πέρυσι είπα αυτή την ιστορία στο Λημνιό συγγραφέα και αρχαιολόγο Χρ. Μπουλώτη, φίλο της Άλκης Ζέη. "Αστειεύεσαι;" μου είπε, "τρελαίνεται για τέτοιες πιπεράτες ιστορίες"...