Τα πάνω ήρθαν κάτω

Το τσουκάλι έβραζε μουρμουριστά – έβραζε, και γύρω οι καλικάντζαροι πιασμένοι από τους ώμους, χόρευαν έναν παράξενο, αργόσυρτο χορό.

Σε μια στιγμή φρουχουφρουχουφρου, φρουχουφρουχουφρου η φωτιά δυνάμωσε, και το ξέφωτο άστραψε σαν χρυσάφι. Και εκεί, μέσα από τη λάμψη, ξεπρόβαλε ένα μικρό κορίτσι ντυμένο στα κόκκινα. "Ααα νάτη νάτη νάτη ήρθε" φώναξαν οι καλικάτζαροι. Ο Μανδρακούλος ψιθύρισε: «ήρθε το πνεύμα της παπαρούνας». Και το μικρό κορίτσι τραγούδησε:

Από το αίμα του Χριστού
και απ’ το κρυφό του δάκρυ
στου Γολγοθά τους λόφους
γεννήθηκα εγώ

Έρχομαι με την Άνοιξη
-αγάπη το όνομά μου-
από τους μύθους έρχομαι
βαθιά απ’ τον καιρό

Από το αίμα του Χριστού
και απ’ το κρυφό του δάκρυ
και απ’ των ανθών τα όνειρα
είμαι πλασμένη εγώ

Από τα χείλη του καζανιού άρχισε τώρα να βγαίνει ένας λεπτός καπνός. Και μεγάλωνε, μεγάλωνε, μέχρι που έγινε ένα ροζ σύννεφο σαν το «μαλλί της γριάς» που πουλάνε στα πανηγύρια. Έπειτα οι καλικάτζαροι φύσηξαν φφφφφ, φφφφφ όλοι μαζί και ουουουουπ το σύννεφο πήγε και στάθηκε πάνω από την πόλη. Ο αέρας ευώδιαζε από τον ανθό της κερασιάς. Ναι, πάνω στο χιόνι είχαν φυτρώσει κερασιές.

Μετά από λίγες ώρες, λίγο πριν ξημερώσει, φίουουου φίουουου φύσηξε στην κοιλάδα ένας ζεστός άνεμος. Το σύννεφο έλιωσε και έγινε βροχούλα. Σε λίγο ξημέρωσε Χριστούγεννα … Χρόνια πολλά!

Τα μάγια είναι μυστικά, μα μυστικά δεν μένουν,
Και πράγματα παράξενα άρχισαν να συμβαίνουν:
Ήρθε εξπρές η άνοιξη με χίλια χελιδόνια
Και δυο φιλάκια έστειλε και λιώσανε τα χιόνια.
Ξημέρωσε Χριστούγεννα κι οι λόφοι πρασινίσαν
Και μες στο νταλαχείμωνο οι πασχαλιές ανθίσαν.
Τα πρόβατα κελάηδαγαν γλυκά σαν αηδονάκια
Κι οι αγελάδες πέταγαν ψηλά με τα πουλάκια.
Οι γέροι βγήκαν στις αυλές τα μήλα για να παίξουν,
Ξύπνησαν οι τεμπέληδες και θέλαν να δουλέψουν.
Οι βλάκες γίναν έξυπνοι και οι μουγγοί μιλούσαν
Και τα νερά του ποταμού ανάποδα κυλούσαν.
Όλοι στους δρόμους βγήκανε με γέλια και αστεία
Και φαγοπότι στήσανε στη μέση στην πλατεία
Κι’ ήρθαν κι οι μουζικάντηδες και πιάσαν το τραγούδι
Κι όλη τη μέρα γλένταγαν, κάψαν το πελεκούδι.

Ξαφνικά οι αγέλαστοι άνθρωποι έγιναν γελαστοί, αλλά πολλοί γελαστοί – και ομιλητικοί, αλλά πολλοί ομιλητικοί: «Γεια σας, τι κάνετε; Χρόνια πολλά ..» ματς, μουτς.

«Υπόσχομαι», έλεγε συνεχώς ο δήμαρχος, «μπράβο δήμαρχε» φώναζαν οι παρατρεχάμενοι και σιγά – σιγά, ένας – ένας, οι αγέλαστοι άνθρωποι άρχισαν να χορεύουν! Μάλιστα! Να χορεύουν! Οι καλικάντζαροι το ‘παν και το ‘καναν. Τα πάνω ήρθαν κάτω!

Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά η πόρτα του χρόνου άνοιξε διάπλατα και άρχισαν να καταφτάνουν οι επίσημοι προσκεκλημένοι των καλικάτζαρων: η Χιονάτη με τους εφτά νάνους, ο μολυβένιος στρατιώτης με την μπαλαρίνα του, ο Τομ Σώγερ, ο ευτυχισμένος πρίγκιπας, γερο-Αίσωπος με την παρέα του, ο Καραγκιόζης με την οικογένεια (: -Γεια σου οικογένεια, ω,ω,ω, ώπα, ώπα, ώπα, ω, ω - Γεια σου μπαμπάκο)
Ο Κάρλος Καστανέδα!
Ο Τζέρι Γκαρσία!
Ο Τζίμι Χέντριξ!

Οι καλικάντζαροι βαμμένοι με μπογιές σαν Ινδιάνοι κυλιόντουσαν χάμω, έκαναν τούμπες, έκαναν ό,τι τους κατέβαινε και διασκέδαζαν τρελά. Χαμός στο ίσωμα!!
Χορεύανε, χορεύανε, μέχρι που νύχτωσε και μια γλυκιά νύστα βάρυνε τα βλέφαρα τους Έγειραν όλοι εκεί και αποκοιμήθηκαν και έτρεχε ακόμα το κρασί από τις κάνουλες των βαρελιών.

Οι καλικάντζαροι καβάλησαν τις χήνες τους και έφυγαν. Μαζί τους έφυγαν κι οι γιορτές. Την άλλη μέρα χιόνιζε. Χιόνιζε πάνω από το σιωπηλό κόσμο χιόνιζε στις καρδιές των μοναχικών ανθρώπων.

*******

από τό έργο των Κατσιμίχα "η αγέλαστη πολιτεία και οι καλικάντζαροι"