Η νύχτα απλώνει γύρω μας. Η σιωπή μας έβαλε για ύπνο, έφυγε γελαστή, βγήκε στο δρόμο και χάθηκε.
Δίπλα μου μια φωνή ψιθυρίζει:
"Να φοβάσαι όταν δεν ανεμίζουν σημαίες. Όταν πια κυματίζει μονάχα μία, τότε να είσαι σίγουρος πως ηττηθήκαμε σύντροφε. Μην το ξεχνάς: η σημαία που δεν αφήνει τις άλλες να κυματίσουν, συνήθως μετά τις δολοφονεί".
Είναι κοινά συμφωνημένη και ομολογημένη υποκρισία που στο Σύνταγμα δεν κυματίζουν οι ιδεολογικές μας σημαίες. Κάποιοι καμώνονται πως δεν τις έχουν, κάποιοι πως δεν τις ψήφισαν ποτέ.
19 σχόλια:
Ίσως βέβαια όταν παύουν να κυματίζουν οι σημαίες να ακούγονται καλύτερα οι φωνές, οι ομιλίες, οι απόψεις.
Δεν συμφωνώ με τη λύσσα εναντίον όλων των κομμάτων, μπορώ όμως να την κατανοήσω. Όσοι κυμάτιζαν λάβαρα τόσα χρόνια, ίσως να προσπαθούσαν να ακούσουν αυτούς που τους απορρίπτουν τώρα. Θα ήταν διδακτικό.
Τι ακριβώς ακούμε, τώρα που δεν υπάρχουν σημαίες, γιατί εγώ χθες μπερδεύτηκα...
"θα ήταν" λες Κροτ, δεν είναι όμως...
Η λύσσα εναντίον των κομμάτων είναι εύκολη. Το πιο εντυπωσιακό είναι που οι συνήθεις σημαιοφόροι (!!!!) κατάπιαν τις σημαίες τους (μαζί με τα κοντάρια)για να κρύψουν αυτό για το οποίο κανονικά θα έπρεπε τουλάχιστον να καμαρώνουν: τις προοδευτικές ιδέες τους.
Φανταστείτε δε πόσο λυτρωτικό θα ήταν για τους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων εξουσίας να κατεβαίναν με τις πράσινες και μπλε σημαίες τους (ζητώντας "εξιλέωση" για τις ψήφους τους). Πόσο θα παρότρυνε και τους άλλους συνενόχους που μένουν στον καναπέ να κάνουν το ίδιο. Πόσο πιο δυνατό θα ήταν ένα τέτοιο μήνυμα από 150.000 δηλωμένους ψηφοφόρους τους.
Και οι άκυροι και οι λευκοί τις δικές τους σημαίες θα έπρεπε να φέρνουν στο Σύνταγμα...
σκόρπιες σκέψεις:
"στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί"
"η σημαία, απο ναυλον υψώνουμε σημαία πλαστική"
"της πατρίδος μου η σημαία"
βαρέθηκα και τις σημαίες και τα μεγάλα λογια... αυριο θα κλαίμε πάλι για την χαμένη ευκαιρία να αλλάξουμε τα πράγματα...
(στεναχωρήθηκα τώρα :( )
Οι απόψεις δεν χρειάζονται λάβαρα για να γίνουν πειστικές. Πράξεις χρειάζονται. Το καλύτερο θα ήταν ο καθένας να κάνει όπως νιώθει.
Δε μου αρέσει η "απαγόρευση" και ο εξοστρακισμός των συλλογικοτήτων (για τα κόμματα προσωπικα σκασίλα μου, αν και δεν θα με ενοχλούσε η παρουσία τους).
Όμως μπορώ να καταλάβω γιατί ο κόσμος τα έχει σιχαθεί. Αν καταλάβουν και αυτά γιατί ο κόσμος τα σιχάθηκε, ίσως να υπάρχει ελπίδα να αλλάξουν τα πράγματα.
Τα κόμματα είχαν την ευκαιρία να δείξουν τι είναι και κυρίως τι πράττουν εδώ και 40 χρόνια. Η Συνέλευση έχει 13 μέρες ζωής. Μήπως να της δίναμε λίγο χρόνο να δείξει κι αυτή τα όριά της; Μήπως είναι νωρίς να απογοητευόμαστε και να την απορρίπτουμε, επειδή μας (σας) απέριψε αυτή (όχι εντελώς άδικα);
Στο κάτω κάτω, αν εγώ είμαι ΚΚΕ, Σύριζα ή οτιδήποτε, κανείς δεν μου απάγορευσε το λόγο. Μπορώ να τοποθετηθώ και να πω όσα λέει η γραμμή και η αποψάρα μου. Μπορεί αυτή να δοκιμαστεί στην πράξη. Χρειάζομαι και σημαία για να μιλησω; Φωνή δεν έχω;
Παραπέμπω σε δυο κείμενα.
Στο ένα η Χάππυ με... εγκαλεί:
http://exegermenoto2009.blogspot.com/2011/06/blog-post_07.html
Στο άλλο ο latecomer θεωρητικοποιεί τις ευθύνες της Αριστεράς με παραστατικά διαγράμματα.....
Κροτ δεν γίνομαι κατανοητός νομίζω.
Δεν μιλάω για το δικαίωμα στην έκφραση (η... διφορούμενη παρατήρηση της παρτιζάνας το υποννοεί). Και δεν υποστηρίζω τις στοιχίσεις. Όπως λέω και στη Χάππυ: "Οι σημαίες κάποτε απαξιώθηκαν τόσο πολύ που σήμερα η μόνη που κουνιέται είναι η εθνική. Οι σημαίες, εκτός από "εμπόριο και απάτη" είναι και σύμβολα και μνήμη και η περηφάνεια μιας πίστης. Αυτά... "
Αν ο κόσμος σιχάθηκε τα κόμματα... ε, νομίζω πως φταίει και αυτός λίγο.
Σκέφτομαι ότι, έτσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση, θα είμαστε πολύ τυχεροί αν απλώς βρεθούμε στη θέση να κλαίμε για την υποτιθέμενη χαμένη ευκαιρία να "αλλάξουμε" τα πράγματα. Ίσως πάρει καιρό μέχρι να καταλάβουμε ότι αυτό που γίνεται δεν ήταν ευκαιρία, αλλά ευσεβής πόθος.
Πρέπει κάπως να γίνει κατανοητό σε όλους, αγανακτισμένους (παλιούς και νέους) και συντρόφους (πρώην και νυν) ότι, οι άνθρωποι που αμφισβητούν το σύνταγμα, δεν είναι απαραίτητα και μόνο, ή κολλημένοι θεωρητικοί, ή τεμπελογκρινιάρηδες, ή καναπεδοφάγοι και ότι το να προτιμάει κανείς μια ορισμένη δράση σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν ακυρώνει την αξία της δράσης που επιλέγουν κάποιοι άλλοι. Αυτό το λέω επειδή τελευταία αισθάνομαι ότι υπάρχει μια αντιπαλότητα μεταξύ των μορφών επαναστατικότητας και δράσης, σε βαθμό που γνήσια πολιτικές στάσεις να έχουν στριμωχτεί στα σκοινιά και αμύνονται, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες.
(Γιώργο, δεν είχα καταλάβει ότι συμμετέχεις στις τοπικές λαϊκές συνελεύσεις. Τώρα νιώθω ότι καταλαβαίνεις αληθινά τη θέση και τη στάση μου.)
έχω την εντύπωση πως αυτό το όχι στα κόμματα δεν έχει απολύτως καμία σχέση με κάποια διάθεση αυτοοργάνωσης, αμεσοδημοκρατίας κτλ (που και πάλι έχω τα ζητήματα μου, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα). το "όχι στα κόμματα" το λένε κατά συντριπτική πλειοψηφία πρώην ψηφοφόροι πασόκ και νδ, που προχθές σου έλεγαν, ναι μωρέ μαλάκες είναι αλλά τι να κάνεις, χθες σου έλεγαν, ασε τα χω πάρει μαζί τους, αλλά ένας μπάρμπας, πολυ καλός άνθρωπος, όχι σαν τους άλλους είπε ότι θα κάνει αυτό, και σήμερα σου λένε όλοι ίδιοι είναι.
Η σημαία η κομματική είναι ακριβώς μια σημαία θεώρησης του κόσμου και της κοινωνίας, μια σημαία που πίσω της περικλύει μια ολόκληρη πρόταση και ανάλυση για το τι φταίει ή τι πάει καλά, τι πρέπει να γίνει. Οι σημαίες ως φυσική παρουσία μπορεί να μην υπάρχουν, αυτά που σηματοδοτεί όμως μια σημαία βρίσκονται εκεί και συζητιούνται, βρίσκονται μέσα στα κεφάλια των ανθρώπων, άσχετα αν δεν τις βλέπουμε.
Το 'όχι στα κόμματα" είναι το ίδιο επικίνδυνο με το "όχι στα συνδικάτα". Γιατι σημαίνει πρώτον ότι δεν έχεις καταλάβει τι σε έφερε σε αυτή την κατάσταση, δεύτερον ότι απέχεις πολύ από το να κάνεις την αυτοκριτική σου και τρίτον και σημαντικότερο βαράς τη μορφή και οχι το περιεχόμενο αυτών των μορφών συλλογικής οργάνωσης, με αποτέλεσμα και την επόμενη μορφή οργάνωσης που ενδεχόμενα να προκύψει να την αποθεώσεις χάνοντας την ουσία της ύπαρξής της.
Partizana νομίζω πως αποσαφήνισες μια χαρά το "διφορούμενο" αρχικό σχόλιο. Συμφωνώ με αυτό που λες.
Όπως επίσης συμφωνώ με την οπτική της Ρίσκι- ναι δεν είναι το φόρτε μου, ούτε υπάρχει χρόνος για συνελεύσεις Ρίσκι. Όμως κάτι τέτοιο ξεκινάει στη γειτονιά και πρέπει να στηριχτεί :)
ξέχασα να βάλω το λινκ του latecomer: http://perastikos-latecomer.blogspot.com/2011/06/blog-post.html
Εγώ το ξανάπα και αλλού, χρειαζόμαστε νέες σημαίες, για τη φτώχια και την ανεργία, και να τις κρατήσουμε ψηλά στις πλατείες. Και μαζί με τις ελληνικές να βάλουμε και τις σημαίες της Πορτογαλίας, της Ισπανίας, της Αιγύπτου, τις σημαίες των ανθρώπων του κόσμου που αντιστέκονται. Εγώ έχω πολύ σγκεκριμένη ιδεολογία και έχει και σημαία η ιδεολογία μου, αυτές τις μέρες όμως συντρόφους μου νιώθω αυτούς που ζουν μαζί μου στη φτώχια-οι υπόλοιποι δεν είναι μαζί μου, σε όποιον χώρο κι αν ακήκουν, ακόμα και σε αυτόν της τιμημένης Αριστεράς.
Θέλω να πω και κάτι ακόμα για τις ελληνικές και όχι για τις ιδεολογικές σημαίες γιατί διαβάζω και ακούω διάφορα παλαβά: σημασία δεν έχει το πανί αλλά τι σημαίνει αυτό το πανί γι' αυτόν που το κρατάει, ποιο είναι το βλέμμα του πάνω στη σημαία. Γιατί η ελληνική σημαία ήταν και το σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα και έχει βαφτεί με αίμα, ελληνική σημαία κρατούσαν και οι αντάρτες του ΕΑΜ στα βουνά, ελληνική σημαία κρατούν και αυτοί που βγαίνουν τις τελευταίες μέρες στις συνελεύσεις και μιλούν για καθαρότητα του ελληνικού αίματος και σκορπούν το θάνατο. Επειδή γίνεται πολύς λόγος για το αν θα πρέπει να υπάρχουν ελληνικές σημαίες στις συνελεύσεις, εγώ αναρωτιέμαι: γιατί όχι; τις χαρίσαμε κι όλας αδιαμαρτύρητα στους χρυσαυγίτες;
Τέλος, μια μικρή-μεγάλη παρατήρηση για τη "λύσσα του λαού εναντίον των κομμάτων". Ποιος λαός ρε παιδιά; Άλλες συνελεύσεις παρακολουθώ εγώ (στην επαρχία μου και σε live streaming από την Αθήνα) και άλλες εσείς; Ποιοι συμμετέχουμε στις συνελεύσεις; Οι απλοί απολιτίκ και αχρωμάτιστοι πολίτες; Οι κινηματικοί συμμετέχουμε, από όλο το φάσμα της Αριστεράς και του αναρχικού χώρου. Αυτοί που έτσι κι αλλιώς ήμασταν στο δρόμο, στις μεγάλες απεργίες του τελευταίου χρόνου, και ουχί μόνο. Το αν χρειαζόμαστε ή όχι τις σημαίες για να εκφράσουμε ταυτότητα είναι πολύ δευτερεύον θέμα, νομίζω, εδώ προέχει να δούμε αν θα έχουμε φαί, δουλειά και ζωή την επόμενη μέρα.
silent
Silent δεν διαφωνώ ούτε σε μία γραμμή όσων γράφεις, πλην όμως παρατηρώ φαινόμενα και αυτά σχολιάζω ή νομίζω πως περιγράφω. Το δικό μου πρόβλημα δεν είναι η εθνική σημαία. Ο σχολιασμός για το φασισμό της μιας σημαίας μοιάζει με αυτόν που είχα κάνει σε ένα ΄"πρώιμο" κείμενο του "βιβλιοθηκάριου" (2009) με τίτλο "Το "Ένα Βιβλίο" και οι βιβλιοθήκες" (http://vivliothekarios.blogspot.com/2009/01/blog-post_21.html)
http://vivliothekarios.blogspot.com/2009/01/blog-post_21.html
Γιώργο το ξέρω ότι δεν αναφέρεσαι στην εθνική σημαία, αλλά κι εγώ κάπου ήθελα να τα πω :) -σκεφτόμουν ήδη από προχθές να γράψω κάτι σχετικό αλλά είμαι τεμπέλης.
Επειδή όμως πραγματικά με απασχολεί, ρωτώ ρητορικά οικοδεσπότη και συν-αναγνώστες: την ελληνική σημαία δικαιούται να την κρατάει σήμερα ο Παπουτσής της ΕΦΕΕ;
s.
Ρε Γιώργο αργείς ναπούμ, ή κάνουμε ομαδική ψυχοθεραπεία ή δεν κάνουμε, τι συντονιστής είσαι εσύ τέλος πάντων;
Ήρθα πάλι για να φέρω μία εικόνα σχετικά με τη "λύσσα εναντίον όλων των κομμάτων": από χθες η πόλη μου είναι γεμάτη, γεμάτη όμως, με αφίσες της ΚΟΕ που αναλαμβάνουν την πατρότητα του κινήματος και καλούν τους πολίτες να κατέβουν στις πλατείες.
Μια παρένθεση: εγώ από την πρώτη μέρα είμαι πολύ ανοιχτός στις απόψεις όλου του φάσματος της Αριστεράς στη συνέλευση και υπερασπίζομαι το λόγο πάσας συνιστώσας, στην πλατεία όμως και με τους όρους που έθεσε το σύνολο...
Το ότι η ΚΟΕ ποτέ δεν είχε τσίπα και αρ**α το ξέραμε, κάτι μου λέει όμως ότι μετά από το χθεσινό η συνέλευση μας που με κόπο και ιδρώτα οργανώσαμε, στηρίξαμε και περιφρουρήσαμε θα είναι παρελθόν.
Αυτό ίσως απαντάει εν μέρει στην υποκρισία του Συντάγματος να μην κυματίζουν ιδεολογικές σημαίες...
s.
Απλά να πω ότι αν ενοχλεί το "όχι στα κόμματα" και το "όχι στα συνδικάτα" ίσως ναι να μην έγινε καλή διατύπωση. Όχι, λοιπόν, σε αυτά τα κόμματα και όχι σε αυτά τα συνδικάτα... Μα για να τα αλλάξουμε ΟΛΑ δεν πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τα πράγματα; Και δηλαδή ναι ωραία το ΚΚΕ έχει μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ιστορία και συμβολή, όμως με τη στάση του στηρίζει αυτό το σύστημα που λέγεται κοινοβουλευτισμός, έτσι δεν είναι; Διαφωνεί κανείς ότι αυτού του τύπου η δημοκρατία είναι αντιδημοκρατική; Ε λοιπόν τι να μου κάνει το ΚΚΕ όταν δεν ζητά αυτό που ζητάω εγώ, δημοκρατία;! Δηλαδή πρέπει πρώτα να αποκτήσω ταξική συνείδηση, αφού είμαι εργατικό προλεταριάτο, μετά να διεκδικήσω τα δικαιώματα μου με πάλη και αγώνα κι ύστερα να ψηφίσω ΚΚΕ, αυτός δεν είναι ο σωστός δρόμος; Ε όχι, να μου λείπει ρε σεις, ουτέ εργατρία αισθάνομαι (ούτε είμαι) ούτε ταξικό μίσος έχω για ΚΑΝΕΝΑΝ. Αδιαφορώ τελείως αν ο πλούσιος είναι πλούσιος, μεγειά του με χαρά του και να ράψει και σάβανο με τσέπες. Μπορώ εγώ να έχω συμμετοχή στις αποφάσεις που καθορίζουν την ζωή μου; Με μία και μοναδική ψήφο, όχι 50 έδρες και μπονούς άλλες 40. Μπορώ αυτή μου την άποφαση να την ανακαλέσω, έκανα λάθος, με ξεγέλασε ο λαοπλάνος ηγέτης, μπορώ να αλλάξω απόφαση πριν καταστραφεί η ζωή μου για τα επόμενα 15 χρόνια; Αν μπορώ έτσι όπως είναι τα πραγματα πολυ ωραία, θα ψηφίσω αριστερα στις επόμενες εκλογές και θα ζήσω τόσο ευτυχισμένη πολιτικά όσο ζω απο τοτε που γεννηθηκα...
Ελα δεν σε εγκαλώ, σε καλώ :))) Join us George, join us... χαχαχα :)))
Προφανώς τα σύμβολα Silent χρησιμοποιούνται από τον καθένα κατά το δοκούν, το περιεχόμενο γίνεται λάστιχο.
Την Κυριακή το απόγευμα εμφανίστηκαν στην περιφέρεια του Συντάγματος (Ακαδημίας) μέλη της ΚΝΕ μοιράζοντας φυλλάδια στους "αγανακτισμένους"...
Της ΚΟΕ αφίσες φάνηκαν και σε Πατήσια, Γαλάτσι.Ίσως να έχεις δίκιο. Η αναφορά μου έχει να κάνει με την ειλικρίνεια της σημαίας και το μήνυμα, όχι της "ακομματικής", αλλά της πολυκομματικής, πολυ-ιδεολογικής συγκέντρωσης.
χμμμ, το ΚΚΕ συγκεκριμένα δεν έχει απολύτως καμία αυταπάτη για την αστική δημοκρατία και σε καμία περίπτωση δεν υπερασπίζεται τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Επίσης ταξική συνείδηση αποκτάς τελευταία- μπορεί και ποτέ- ακόμα κι αν ψηφίζεις ΚΚΕ, ακόμα κι αν αγωνίζεσαι για τα δικαιώματά σου.
Επίσης το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης ( ας θυμηθούμε τα κριτήρια: να μην κατέχεις μέσα παραγωγής, να πουλάς την εργατική σου δύναμη για να ζήσεις, να παράγεις υπεραξία, να έχει εκτελεστικό ρόλο στην παραγωγή και να μην έχει μισθό γκόλντεν μπόι- ολα μαζί).εργατική τάξη δε σημαίνει μόνο βιομηχανικός εργάτης με άλλα λόγια.Αλλά επίσης λέει για κοινωνική συμμαχία εργατών- αυτοαπασχολούμενων- φτωχών αγροτών- νεολαίας με στόχο την λαϊκή εξουσία και οικονομία, δηλαδή κοινωνικοποίηση βασικών και συγκεντρωμέων μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής που στόχο θα έχει την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και όχι τα κέρδη. Δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις αλλά μπορεί και συ κάπου να βρίσκεις σημεία ταύτισης με αυτά.
Αυτό που σίγουρα θα έπρεπε όλος ο κόσμος να καταλάβει είναι το εξής: ναι, θα πρέπει να σε πειράζει που ο πλούσιος είναι πλούσιος, γιατί έγινε πλούσιος επειδή εκμεταλλέυτηκε τη δικιά σου εργατική δύναμη.Δεν υπάρχει συμβιβασμός ανάμεσα σε μας και σε αυτούς, δεν γίνεται να εξυπηρετηθούν και τα δικά σου και τα δικά του συμφέροντα. και προφανώς όλοι ξέρουμε- ή στην τελική αυτό είναι το ζητούμενο- ότι κάποια κόμματα υπερασπίζονται τα δικά τους συμφέροντα και κάποια τα δικά σου ( άντε ας φανω μεγαλόκαρδη και ας μην διεκδικήσω το μονοπώλιο).
προφανως και θελουν συζήτηση όλα τα παραπάνω αλλά εδώ ειναι περιορισμένες ο δυνατότητες- μην καταχραστούμε και τη φιλοξενία!
Δημοσίευση σχολίου