Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012

Τα γυαλιά της δικής μου μυωπίας



Αν νομίζεις πως είναι απλό το ζήτημα, κάνεις λάθος. Εγώ πάντα ακέραιος ήμουν, τώρα κάπως χάλασα. Όλα λειτουργούσαν καλά. Πώς έγινε αυτό ξαφνικά; Έβαλα γυαλιά ή μάλλον μου έβαλαν γυαλιά. Μυωπίας. Δηλαδή επιβεβαιώνεται εξ αυτών ότι είμαι ελαττωματικός, πως κάτι χαλάει, έστω στην όρασή μου. Θα μπορούσα βεβαίως να το ελαφρύνω το θέμα: άλλοι στην ηλικία μου ή λίγο μετά αρχίζουν την πρεσβυωπία, μεγαλώνουν δηλαδή γέρνοντας στο δεύτερο μισό της ζωής τους. Δεν αρκεί αυτό και τίποτα άλλο από όσα δοκίμασα να πω στον εαυτό μου. Διάλεξα ένα ζευγάρι με κάπως κουλτουριάρικο σκελετό και πλέον βλέπω καθαρά τον κόσμο μέσα από δυο τζάμια που νοιώθω πως με κρύβουν από αυτόν σαν να φοράω μάσκα.

Το θέμα περιπλέκεται περαιτέρω. Τόσο καιρό, ίσως χρόνια, νόμιζα πως έβλεπα καθαρά τον κόσμο. Πως οι θολές γραμμές και τα περιγράμματά του ήταν θολά για τους δικούς του λόγους κι όχι για τους δικούς μου. Τώρα απορώ με την καθαρότητα των γραμμών του. Θέλω να πω πως δεν ήξερα ότι δεν έβλεπα καθαρά κι αν αυτό συμβαίνει για κάτι τόσο… οφθαλμοφανές τι μπορεί να γίνεται με όλα τα άλλα που οι αισθήσεις και ο νους μου συλλαμβάνουν; Κι όπως συνήθισα να βλέπω τα πράγματα κάπως θολά τώρα πρέπει να συνηθίσω να τα βλέπω καθαρά (πόσο μάλλον που τώρα ξέρω πως είναι αλλιώς από όπως εγώ τα βλέπω).

Με παρατηρώ κανένα μήνα τώρα πώς προσπαθώ να συνηθίσω τα γυαλιά μου. Δειλά- δειλά να τα κυκλοφορήσω σε συγγενείς και φίλους και συναδέλφους και γνωστούς. Να αποδεχτώ πως θα γεράσουμε μαζί. Να τα εντάξω στην καθημερινότητά μου. Μοιάζει υπομονετικά να περιμένουν την αποδοχή μου, όμως ακόμα δεν τα συμπαθώ, και δεν νομίζω πως θα τα αγαπήσω ποτέ: όχι γι’ αυτό που μου προσφέρουν- μια καλύτερη όραση, αλλά γιατί εξαιτίας τους μου αποκαλύφθηκε πως δεν έβλεπα καθαρά πιο πριν.

***
το ποστ είναι κατά κάποιο τρόπο απάντηση σε ένα ερώτημα της Χειμωνιάτικης Λιακάδας (Τι σου άφησε το καλοκαίρι που φεύγει;)

5 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Νομίζω πως μια χαρά έβλεπες με τα έσω μάτια, που δεν τα αγγίζουν τέτοιου είδους ασθένειες μα άλλες, απ΄τις οποίες δεν κινδυνεύεις εξ όσων διαβάζω ;)

Ανώνυμος είπε...

Το να δεις τον κόσμο με ...άλλα μάτια (έστω και μέσα από γυαλιά), δεν είναι απαραίτητα κακό.
Προσφέρει μια άλλη προ-οπτική...

Καλωσήρθες λοιπόν στο κλαμπ των μυώπων!
(Αν και λένε ότι είναι καλύτερα να σου βγάζουν, παρά να σου ...βάζουν τα γυαλιά!!!)

http://www.youtube.com/watch?v=GtPDIeca5p0

κ.κ.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Σταυρούλα: Αφερίμ...

@κ.κ.: υπέροχο αυτό το τραγούδι. Το βάζω δίπλα σε αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=izAxteFCyCE

katabran είπε...

ωδή στη μυωπία!
νομίζω πως πάντα έβλεπες, ποτέ δεν κοίταζες

Λιακάδα είπε...

Τα ειπε ολα η Σταυρουλα! Εχει δικιο!
Βιβλιοθηκαριος ευχαριστω για την αμμεση ανταπόκριση σου!