Παρασκευή 19 Ιουλίου 2013

Λοιπόν...


"Μια μπάντα πήγαινε σε επαρχιακό παραλιακό δρόμο.
Έπαιζε εμβατήρια. Ένα παιδάκι δεκατέσσερω χρονώ
με φαρδύ καπέλο και παλιά ρούχα της μουσικής
που έπαιζε τρομπόνι, δεν είδε τη στροφή του δρόμου.

Έτσι η μπάντα έστριψε, και το παιδάκι βάδισε μόνο
                                                      του την ευθεία.
Με το τρομπόνι και το μεγάλο του καπέλο."

[Από τη συλλογή "οι πυροτεχνουργοί" του Γιώργου Μαρκόπουλου] 

3 σχόλια:

Snowball είπε...

Γιώργο από πού είναι η φωτογραφία?

Ανώνυμος είπε...

Δύσκολα μιλάει, αλλά δεν στενοχωριέται
γιατί ξέρει ότι η σιωπή
είναι η αδικημένη αδελφή της ομιλίας
που κάποτε θα βρει το δίκιο της.
Είναι το ρολόι το χρόνια χαλασμένο, δημόσιου χώρου,
που χτυπά μόνο όταν βλέπει ανθρώπους δικούς του.
(Γιώργος Μαρκόπουλος)

κ.κ.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Καλημέρα snowball και κ.κ.!

Snaowball η φωτογραφία είναι από τη Μυλοκοπή, μια άγρια παραλία πίσω από την Περαχώρα και τη λίμνη της Βουλιαγμένης (Κορινθία).