Η "μις Νέλλα" τυπώθηκε το 1888. 130 χρόνια μετά ήρθε σε μια μεγάλη βιβλιοθήκη της Αθήνας. Μέσα σε αυτά τα χρόνια φαίνεται να άλλαξε πολλά χέρια, να στάθηκε σε διαφορετικά ράφια, δίπλα σε διάφορα και διαφορετικά βιβλία. Οι σελίδες της έχουν σημάδια, όχι μόνο του καιρού, αλλά και της φροντίδας των ανθρώπων να μην διαλυθεί στα φύλλα που τη συνθέτουν. Έχει και μηνύματά τους, ευχές, ποιηματάκια, αφιερώσεις: στη μέσα πλευρά του οπισθόφυλλου είναι γραμμένο με μολύβι με εξαιρετική ανορθογραφία: "να έχης έγνια του Γαλάνι και να πάρης 18 δρ. το σάβατον το προί με τον Ιωάννην Φούκαν να πάρης 2 τραγιά από τον Γιώργον Θουρκά". Στη μέσα πλευρά του εμπροσθόφυλλου ο Ν. Κ. Παπαϊωαννίδης από την Πάτρα γράφει ένα παράξενο στιχάκι-αφιέρωση το 1891: "Γιάννα μου σε αγαπώ, άνοιξε, κλαίω σαν μωρό". Το 1892 ( ; ) κάποιος [δυσανάγνωστο επώνυμο] στα Σχορέτσανα Άρτης (σήμερα Καταρράκτης...) αφιερώνει το βιβλίο με το εξής μήνυμα "ως σημείον αιωνίας και παντοτινής φιλίας τούνομά μου εγχαράττω". "Ο Νομάρχης Άρτης [δυσανάγνωστο] ότι συνεπεία της προθεσμίας της ε.ε. ημέρας και ώρας ενάτης" : κείμενο γραμμένο στην έξω πλευρά του οπισθόφυλλου - χρονολογούμενο μάλλον το 1894.
Το ίδιο το βιβλίο είναι δύο έργα σε ένα τεκμήριο. Η μετάφραση της "Μις Νέλλα", ενός γαλλικού διηγήματος χωρίς αναφορά συγγραφέα, είναι της δεσποινίδος Ελένης Κ. Δερέκα. Στον πρόλογο η συγγραφέας ομολογεί πως την παρότρυναν οι φίλοι της να τυπώσει τη μεταφραστική της αυτή δοκιμή. Το πρωτότυπο είχε δημοσιευθεί στο περιoδικό "Revue des deux mondes". Στο γαλλικό πρωτότυπο εντοπίζεται τελικά και ο συγγραφέας: Pavie, Theodore Marie (1811-1896). Το δεύτερο μέρος του βιβλίου περιλαμβάνει ποιήματα της δεσποινίδος Δερέκα.
Η Ελένη Κ. Δερέκα υπήρξε μια από τις πρώτες ποιήτριες του νεοελληνικού κράτους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου