Νομίζω
κάποια ξεστόμισε βαρυσήμαντη δήλωση
κι αποχώρησε
Ας θεωρήσουμε αυτό που έμεινε
ως ένα σπασμένο κεραμίδι
κάποιας ασαφούς αρχαιότητας
...
Στέκεται εκεί - αντίκρυ στο μπλε της [θάλασσας]
και άδεια κοιτ[άζει]
Αν κάθεται επάνω της κάτι αόρατο, δεν το γνωρίζω
Οπότε άδεια θα πω πως είναι
Κι αν εντέλει μιλάει με τη θάλασσα
ή αν κάτι αναμένεται να ειπωθεί, δεν το ακούσαμε
ούτε ποτέ θα το μάθουμε.
Μου αρέσει να πιστεύω πως αυτή η σκηνογραφία έχει κάποιο κρυφό νόημα
η ξεχασμένη καρέκλα αντίκρυ στο πέλαγος
κανείς δεν της αλλάζει θέση
κανείς δεν την παίρνει μαζί του
κανείς δεν φαίνεται να ξεκουράζεται στην αγκαλιά της
Κι επειδή
το καλοκαίρι έχει πια τελειώσει οριστικά
νομίζω πως είμαι εγώ η σκουριασμένη καρέκλα
κάποιο θυμωμένο κύμα θα με ρίξει στο πλάι
κι όλα πια θα [εξηγ]ηθούν
***
το χαρακτικό είναι του Μιχάλη Αρφαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου