Mercedes Sosa (1935-2009)

Αν ήταν άθλημα θα ήταν δρόμος αντοχής. Η Αριστερά. Κρατηθήκαμε όρθιοι.

Κάποιοι άνθρωποι με τη ζωή τους και την προσφορά τους κάνουν την απόσταση αυτή να μοιάζει ταξίδι στα όνειρα και τις ελπίδες.. Η Μερσέντες Σόσα νοιώθω πως είναι μια γυναίκα και μια φωνή-σύμβολο για τον αγώνα ενός λαού για δημοκρατία και αξιοπρέπεια. Η φωνή της μάνας αργεντίνικης γης, όπως η Ουμ Καλσούμ της αιγυπτιακής, η Σεζάρια Εβόρα της υποσαχάριας αφρικανικής, η Έντιθ Πιαφ της γαλλικής, η Τζόαν Μπαέζ της βορειο-αμερικανικής, η Αμαλία Ροντρίγκεζ της πορτογαλέζικης…

Η Μερσέντες Σόσα πέθανε την Κυριακή. Η σωρός της εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στην Εθνοσυνέλευση της Αργεντινής. Η δημοκρατία της χώρας αυτής προσκυνάει συγκινημένη τη φωνή της…

Υ.Γ. Είμαι στην κουζίνα και γράφω το σημείωμα αυτό χθες το απόγευμα ακούγοντας το “Hermano dame tu Mano”. Ο γιος μου ρωτάει ποια είναι αυτή που τραγουδάει. Του εξηγώ. – «και τώρα τι κάνεις;» - «γράφω τις σκέψεις μου» - «θέλω και εγώ…!». Έφερε λοιπόν και ζωγράφισε με τη σειρά τη Sosa, τον Ξυλούρη (αγαπημένο του, «πολύ στεναχωρεθήκαμε στην οικογένειά μας όταν πέθανε») και το Σπαθάρη. Κρατούν στα χέρια τους ένα μπαλόνι, καθώς πετούν ψηλά…