- Μαμά πού είναι ο μπαμπάς;
- Πήγε σε μία πορεία στο κέντρο της Αθήνας.
- Μαμά γιατί δεν έχει δουλειά ο μπαμπάς;
-….
Οι ερωτήσεις αυτό το διάστημα πέφτουν βροχή και ζητούν απαντήσεις, που δεν μπορούν πια να είναι υπεκφυγές. Ξεκίνησε λοιπόν η «μαμά» να εξηγεί στο γιο μου προχτές τι γίνεται με την οικονομία αυτό τον καιρό, ότι ο μπαμπάς δεν έχει δουλειά όχι γιατί δεν κάνει καλά τη δουλειά του, αλλά γιατί η κυβέρνηση δεν δίνει λεφτά για τις βιβλιοθήκες, ότι η κυβέρνηση παίρνει τώρα από τους ανθρώπους ό,τι λεφτά έχουν και άλλα πολλά τέτοια – που στην απλότητά τους λόγω «περίστασης» μοιάζουν και είναι τόσο καθαρά.
Όταν ο σπόρος λοιπόν έπιασε το μήνυμα γύρισε συνωμοτικά και της είπε:
- Άμα έρθει η Κυβέρνηση στο σπίτι μας μην τους πεις που έχω τον κουμπαρά μου…
Και συνέχισε αμέσως μετά θυμωμένα:
- θα πάρω τον κουμπαρά μου, θα τον αδειάσω και θα τους τον πετάξω στο κεφάλι. Να σου πω εγώ μετά… θα ξανάρθουν στο σπίτι μας;
Υ.Γ. ξαναδιαβάζω πάλι το κείμενο που έγραψα. Αφαιρώ τα περιττά, συμπυκνώνω. Στέκομαι πάλι σε μία φράση του που δεν αφορά μόνο το γιο μου, τη γυναίκα μου ή εμένα:«Οι ερωτήσεις αυτό το διάστημα πέφτουν βροχή και ζητούν απαντήσεις, που δεν μπορούν πια να είναι υπεκφυγές.»
- Πήγε σε μία πορεία στο κέντρο της Αθήνας.
- Μαμά γιατί δεν έχει δουλειά ο μπαμπάς;
-….
Οι ερωτήσεις αυτό το διάστημα πέφτουν βροχή και ζητούν απαντήσεις, που δεν μπορούν πια να είναι υπεκφυγές. Ξεκίνησε λοιπόν η «μαμά» να εξηγεί στο γιο μου προχτές τι γίνεται με την οικονομία αυτό τον καιρό, ότι ο μπαμπάς δεν έχει δουλειά όχι γιατί δεν κάνει καλά τη δουλειά του, αλλά γιατί η κυβέρνηση δεν δίνει λεφτά για τις βιβλιοθήκες, ότι η κυβέρνηση παίρνει τώρα από τους ανθρώπους ό,τι λεφτά έχουν και άλλα πολλά τέτοια – που στην απλότητά τους λόγω «περίστασης» μοιάζουν και είναι τόσο καθαρά.
Όταν ο σπόρος λοιπόν έπιασε το μήνυμα γύρισε συνωμοτικά και της είπε:
- Άμα έρθει η Κυβέρνηση στο σπίτι μας μην τους πεις που έχω τον κουμπαρά μου…
Και συνέχισε αμέσως μετά θυμωμένα:
- θα πάρω τον κουμπαρά μου, θα τον αδειάσω και θα τους τον πετάξω στο κεφάλι. Να σου πω εγώ μετά… θα ξανάρθουν στο σπίτι μας;
Υ.Γ. ξαναδιαβάζω πάλι το κείμενο που έγραψα. Αφαιρώ τα περιττά, συμπυκνώνω. Στέκομαι πάλι σε μία φράση του που δεν αφορά μόνο το γιο μου, τη γυναίκα μου ή εμένα:«Οι ερωτήσεις αυτό το διάστημα πέφτουν βροχή και ζητούν απαντήσεις, που δεν μπορούν πια να είναι υπεκφυγές.»
4 σχόλια:
εύγε.
Και χαρά στο κουράγιο σου.
πόσο χρονών είναι ο μικρός (αν επιτρέπεται);
Τα παιδιά μου είναι το κουράγιο μου. 5,5 έίναι....
να σου πω όμως...καλύτερα δεν είναι τώρα τα πράγματα;
Όχι βέβαια...
Δημοσίευση σχολίου