Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα λυπημένο παραμύθι για τα Ελληνικά Γράμματα

Μια φορά και έναν καιρό το «Δ», το «Ο» και το «Λ» έστειλαν το «Ψ» να πείσει τα Ελληνικά Γράμματα ότι θα ήταν προς το συμφέρον τους να αγοραστούν από κάποιο δυνατό και πλούσιο που να κυβερνά μια χώρα: θα γράφονταν περισσότερα βιβλία και θα εκδίδονταν και θα γίνονταν διάσημα. Το «Α» και το «Ω» την υποψιάζονταν τη δουλειά, όμως δεν είχαν και καμιά απόδειξη για τις υποψίες τους που τελικά επαληθεύτηκαν: λίγο καιρό μετά όλα τα Ελληνικά Γράμματα αυτοκτόνησαν ή δολοφονήθηκαν και οι άνθρωποι που τα φρόντιζαν εξορίστηκαν. Έτσι η βιβλιοχώρα των Ελληνικών Γραμμάτων ρήμαξε.

Ανέστια θα μείνουν πλέον βιβλία των Τριβιζά, Μουρσελά, Σκαμπαρδώνη, Ξανθούλη, Κούρτοβικ, Καρνέζη, Ευθυμιάδη, Μανιώτη, Χαριτόπουλου, Αλεξανδρόπουλου, Έκο, Μπόρχες, Σαβατέρ, Μπουλώτη, Βαλάση, Αρβελέρ, Λαϊνά και άλλων πολλών.

Άνεργοι θα μείνουν 94 απολυμένοι από 15 Σεπτεμβρίου που χρόνια τώρα δούλευαν για να διαβάζουμε εμείς βιβλία και ιδέες.

Έτσι θα το αφήσουμε;

10 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Λύπη για τα βιβλία αλλά πιο μεγάλη η λύπη για τους 94 ανέργους εργαζόμενους!

(Η εικόνα απ το υπέροχο βιβλίο του Χ.Μπουλώτη είναι η πιο ταιριαστή, νομίζω! )

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Ναι. Είναι μια υπόμνηση για μια αταίριαστη αγάπη που όμως δεν είχε αίσιο τέλος, όπως στο παραμύθι του Μπουλώτη...
(Μου αρέσει που "το 'πιασες")

Σταυρούλα είπε...

Το 'δα και ως συμβολικό της αντιδιαστολής ανάμεσα στην ποιότητα που αντιπροσώπευαν τα ελλ. γράμματα με το συρφετό του (κάθε) Δολ!

silentcrossing είπε...

"...Έτσι θα το αφήσουμε;"

δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει πια, σε κάθε ερίπτωση πάντως count me in!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Άι γουίλ...

HappyHour είπε...

Κι εμένα "μέτρα με μέσα" γιατί κι εγώ πολύ στεναχωρήθηκα. Δεν ήξερα ότι τις εκδόσεις τις είχε εξαγοράσει ο ΔΟΛ, το άκουσα αυτές τις μέρες που άκουσα για το κλείσιμο.

Καλό φθινόπωρο Γιώργο! (που δεν το βλέπω δηλαδη μεταξύ μας τώρα αλλά η ευχή ποτέ δεμ πάει χαμένη)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

"Τίποτα δεν πάει χαμένο..." χάππυ, πόσο μάλλον οι ευχές...

Кроткая είπε...

Σκέφτομαι πως τίποτα δεν κρατά για πάντα. Κι είναι γνωστό πως το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό.
Δεν στεναχωριέμαι, εκνευρίζομαι, που τα μεγάλα ψάρια επιβεβαιώνουν την επιλεκτικότητα του εφήμερου.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Θα ήταν υπερβολικό να θεωρούμε ότι κάτι αποτελεσματικό θα μπορούσαμε να κάνουμε, πόσο μάλλον στην παρούσα συγκυρία που οι απολύσεις και τα λουκέτα πέφτουν βροχή. Ίσως μονάχα μια εμμονή στην ανάδειξη και υπενθύμισή του.

Кроткая είπε...

και όμως μπορείτε να κάνετε κάτι (εσείς που είστε στην Ελλάδα, εννοώ).



http://bit.ly/c7lUtc