Σκόρπιες παραλλαγές στο ανείπωτο

Να ξεκινάς φίλε μου με ωραία γράμματα, στολισμένα φαντασίες και όνειρα και ας μένουν μόνο αρχικά, ώσπου να τα τελειώσεις να έχεις κοιμηθεί αποκαμωμένος. Αρχιγράμματα σαν κυπαρίσσια- πάντα κεφαλαία – ή μια γυναίκα και ένας άντρας που σμίγουν τα χέρια τους, ένας φράχτης στολισμένος κισσό, ένας φουντωμένος πεύκος, μια τρίαινα, πίσω από ένα «Β» εσύ να παίζεις κρυφτό αυτά τα παλιά παιδικά σου χρόνια που δεν σε αφορούσε ο θάνατος. Το Ανθολόγιο της ζωής σου να φτιάχνεις, τις ίχνη που σου άφησαν βουνά και χαλασμένες πολιτείες και σπίτια που στοίχειωσε ο χρόνος, και σώματα που άγγιξες.
*****
Ήθελα πάλι να σου πω ότι αν καμιά φορά μπεις στα όνειρά μου και δεν με βρεις, θα είμαι στο πατάρι – εκεί που μαζεύω τις ενοχές μου από παιδί. Τις προφυλάσσω από τ’ άλλα όνειρα (εφιάλτες, ερωτικά, ταξιδιωτικά, πολεμικά και άλλα). Να μένουν έτσι ανόθευτες θα σου έλεγα, όμως υποψιάζεσαι (ορθώς) πως φοβάμαι μην μου τις πάρουν. Και εσύ ξέρεις τι κάνουν τα όνειρα τις ενοχές, αφού και εσύ μια τέτοια είσαι.
*******
Σκέπασα τα παιδιά, έκλεισα τα εξώφυλλα, ξάπλωσα πλάι της – το σώμα της με πήρε κοντά της και αποκοιμήθηκα. Αύριο θα αδειάσουμε το δέντρο από τα στολίδια του. Όσο μεγαλώνω, επινοώ τελετές για να ξορκίζω την απώλεια.
*******
Καλή χρονιά αδέρφια