Κύριε Δημοσιογράφε Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά μας είναι το γεγονός ότι ανθρωπάκια χειρίζονται τις πληροφορίες που θα διαβάσουμε για να διαμορφώσουμε άποψη για τον κόσμο μας. Δειλοί και υποτακτικοί θέλουν να μας πείσουν ότι μας ενημερώνουν – μεταξύ μας δεν πείθεται κανείς, το ξέρεις.
Τα ανθρωπάκια αυτά έχουν αποκλειστικές πληροφορίες, πηγές και αποκαλυπτικά ρεπορτάζ που όταν έρχονται τα δύσκολα τα ρίχνουν στο πλυντήριο της προπαγάνδας και της χειραγώγησης για να κάνουν αόρατη την ανυπακοή και την αντίσταση, έστω τη σκέψη και την αμφισβήτηση. Νομίζω ότι φοβούνται.
Τα ανθρωπάκια αυτά κουνάνε το δείκτη τους καθώς νουθετούν και μαλώνουν τους πανεπιστημιακούς καθηγητές - αλήθεια νομίζεις πως το πρόβλημα στην παιδεία είναι «οι μαφίες και οι συμμορίες των πανεπιστημίων»; Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τους ονόμασε κοπρίτες, εσύ λες πως πλέκουν και παίζουν τέτρις οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ως πότε θα σας ανέχονται;
Λες πως κάποιοι που πληρώνονται λίγο επιτρέπουν να λέμε πως υπάρχει ακόμη κράτος στην Ελλάδα – εγώ λέω να μην πληρώνονται καθόλου, συμφωνείς; Επειδή ο «δημόσιος βίος» δεν είναι μόνο ο βίος των δημοσίων υπαλλήλων, πες μου πώς θα αλλάξουμε και όσα ανθρωπάκια φτάνουν στην κορυφή των εφημερίδων; Γιατί ενώ στα πανεπιστήμια σπανίζουν πια τα «νούμερα», δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τα ΜΜΕ.
Κύριε δημοσιογράφε ο στρατός και η αστυνομία δεν είναι η καρδιά του κράτους – όχι τώρα, πριν από 40 χρόνια μπορεί. Η καρδιά του κράτους είναι οι πολίτες, αλλά τι σου λέω τώρα.
11 σχόλια:
Χωρίς να σημαίνει ότι συναινώ στις πρακτικές ή ότι αγνοώ τα κίνητρα και τις προθέσεις κάθε μεγαλοδημοσιογράφου, για το συγκεκριμένο άρθρο που παραθέτεις Θα διαφωνήσω μαζί σου.
Ο Παπαχελάς δε μιλάει γενικά και αόριστα για τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά για εκείνους που κατέχουν τις υψηλότερες των θέσεων ως αντάλλαγμα για το ψηφοδέλτιο. Προσωπικά δεν γνωρίζω κανένα μη διεφθαρμένο στην κορυφή του δημοσίου βίου (είτ επρόκειται για ΔΕΚΟ είτε για Πανεπιστήμια) και πρόσφατα απέκτησα μία πολύ καλή εικόνα των μηχανισμών προώθησης των ανθρώπων αυτών στην κορυφή.
Επιπλέον, ο Παπαχελάς δεν αφορίζει γενικώς και αορίστως όπως ο Πάγκαλος, ούτε και επιχειρεί να υποκινήσει κοινωνικό πόλεμο για ιδία συμφέροντα ("Είναι πολλοί οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά τους, πληρώνονται λίγο και μας επιτρέπουν ακόμη να λέμε ότι υπάρχει κράτος στην Ελλάδα").
Διαφωνώ μαζί τους ως προς την κάλυψη που δίνει σε αστυνομία και στρατό (θεωρώ ότι στην κορυφή και των δύο βρίσκονται τα μεγαλύτερα καθάρματα της χώρας), όμως γενικά συμφωνώ με την τοποθέτηση του.
Το δικό μου πρόβλημα Silent δεν είναι ότι κάποιος γράφει κάτι με το οποίο διαφωνώ - καταρχάς πολλά γράφονται με τα οποία διαφωνώ, και προτιμώ να υπάρχουν αυτά με τα οποία διαφωνώ, παρά να μην υπάρχει τίποτα - (αναφέρομαι στο άρθρο).
Το πρόβλημά μου δεν είναι αν υπάρχουν ψηφίδες ή... βράχοι αλήθειας σε αυτά που γράφει ο Παπαχελάς: ο καθένας έχει άποψη.
Το πρόβλημά μου είναι ότι η γραφή του αφορίζει, γενικεύει και επιλέγει την παρούσα συγκυρία (το θέμα με τους 300 μετανάστες) για να χαρακτηρίσει "ανθρωπάκια" τους πανεπιστημιακούς που το χειρίστηκαν και εξαιρέσεις τους εργατικούς δημόσιους υπαλλήλους (δουλεύουν όσοι πληρώνονται λίγο, προφανώς οι δίκαια υψηλότεροι μισθοί διαφθείρουν...)
Επέλεξα να "απαντήσω" με την ίδια αφοριστική γραφή.
Τέλος, διαφωνώ ότι "λόγω της υποστήριξης φοιτητικών παρατάξεων, συνδικαλιστών «μονιμάδων» και δημοσίων σχέσεων" έγιναν (όλα;) τα ανθρωπάκια πρυτάνεις.
Σε υπουργικές καρέκλες κάθισαν μόνο "μετριότατοι δικηγορίσκοι ή άνθρωποι που δεν είχαν κολλήσει ούτε ένα ένσημο, εκτός από παρουσίες σε φοιτητικά αμφιθέατρα"; Μήπως αν είχαν ένσημα θα ήταν καλύτεροι; Θα έλεγα δε, να μην έχει δικαίωμα να πολιτεύεται όποιος δεν έχει κολλήσει ένσημο...
"Φωτεινές εξαιρέσεις" τιμούν τη θέση τους;
Κουράστηκα από όσους ψάχνουν να βρουν επειγόντως το μαύρο πρόβατο της κακοδαιμονίας μας για να το σφάξουν για τα ανομολόγητα λάθη μας.
Εγώ συμφωνώ μαζί σου.
Τα ανθρωπάκια που φιγουράρουν στα τηλεπαράθυρα και στα κύρια άρθρα των μεγάλων εφημερίδων έχουν καταντήσει γάγγραινα πλέον.
Το θέμα είναι πως για να απαλλαγούμε από αυτούς, πρέπει να πειστεί η πλειοψηφία να τους αγνοεί, να τους αντικαταστήσει με άλλους διαύλους. Αλλά δεν το βλέπω και πολύ πιθανό αυτό στο άμεσο μέλλον.
Είναι και η τακτική του πες πες κάτι θα μείνει. Γιατί όταν θα πεις ανθρωπάκια τους πρυτάνεις το επόμενο είναι να φέρεις κάποιους άλλους που δεν είναι ανθρωπάκια αφου έχουν πολλά ένσημα στο management να διοικήσουν και βέβαια να καταργήσεις το άσυλο. Κι ύστερα τι; Θα αναρωτιόμαστε τι πήγε στραβά;
(θυμώνω πάλι.σταματώ)
Το άρθρο του Α.Π. κυριολεκτικά με ξάφνιασε και γι' αυτό το έκανα sharing στο fb. Δεν "του τόχα" να γράφει τέτοια επιφανειακά κείμενα. Παρότι περιέχει δόσεις αλήθειας εκφράζεται με τρόπο που στοχεύει στο θυμικό, στο συναισθηματικό κόσμο του αναγνώστη, και χρησιμοποιεί τη γενίκευση όπως και ο οποιοσδήποτε καμένος από το χάλι μας κάτοικος αυτής της χώρας και που ενημερώνεται μόνο από τα συμβατικά ΜΜΕ, και όχι όπως θα άρμοζε σε έναν έγκριτο και αντικειμενικό δημοσιογράφο.
Είμαι περίεργη, άραγε τον εαυτό του που τον βάζει σ' αυτό το παζλ: στα ανθρωπάκια, στους "λεβέντες του χρέους" ή νομίζει ότι είναι "κάπου εκεί έξω" μας παρατηρεί και μας κατηγορ-οποι-εί;
Κυρίες μου ευχαριστώ για τα σχόλια, συμφωνώ με αυτά που λέτε. Σκέφτομαι και τις συγχορδίες στο ύφος Παπαχελά που ακούστηκαν χθες στη Βουλή για το άσυλο ή τη δίωξη του Πελεγρίνη - ορχήστρα της αντίδρασης που παιανίζει το φόβο...
Κι εγώ συμφωνώ, Γιώργο. Όλη αυτή η έπαρση του alexis δείχνει ποιοι είναι αληθινά ανθρωπάκια, αυτός και οι όμοιοί του.
Υ.γ. Άργησα, αλλά τελευταία το ρίντερ και το μέιλ τα κοιτώ και με πιάνει αγοραφοβία!
Και εγώ Ρενάτα.... γι' αυτό το έχω ρίξει στο γράψιμο (με την καλή έννοια)
Μην παίρνετε παντως και πολυ στα σοβαρά το τι γράφουν. Εξάλλου η Καθημερινή έχει πολύ συγκεκριμένη απεύθυνση. Και o Alexis γνωρίζουμε όλοι τι ρόλο βαραεί.
Πάντως στον ελεύθερο μου χρόνο προτιμώ Μπάμπη (Παπαδημητρίου) και Άρη(τον Πρωτοσάλτε ντε). Τα χνώτα τους βρομάνε φόβο........
Δέσποινα.... το πόσο μέσα είσαι στο κλείσιμο του σχολίου σου θα το μάθεις τη... Δευτέρα!
Αγαπητέ μου Γιώργο,
δυστυχώς δεν σε "έπιασα"...Θα περιμένω την Δευτέρα λοιπόν....
Δημοσίευση σχολίου