Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Η πλατεία Δημοκρατίας και τα αγάλματα


Ανάμεσα σε μια σκισμένη και σε μια άγραφη σελίδα υπάρχει πάντα μια αποτυχημένη απόπειρα να μιλήσεις. Νομίζω πως το ίδιο συμβαίνει ανάμεσα σε μια άδεια και μια γεμάτη πλατεία: υπάρχει πάντα μια απελπισμένη προσπάθεια για δημοκρατία.


ΥΓ: θυμάσαι όταν ήμασταν παιδιά πώς μαλώναμε φωνάζοντας σε αλάνες και πλατείες: «δεν είναι δίκαιο», «αυτό είναι αδικία»; Τι πάθαμε γαμώτο και βουβαθήκαμε τόσα χρόνια; Και τώρα ακόμη στέκουμε βουβοί. Δεν συνηθίσαμε νομίζω, ούτε εκείνη έπαψε να μας κλέβει τη νίκη.


Τις πλατείες στοίχειωσε η απουσία μας χρόνια τώρα. Οι πιο σταθεροί θαμώνες τους ήταν μάλλον τα αγάλματα. Σήμερα εκεί πηγαίνει και έρχεται αγριεμένη η ανησυχία μας, όπως λιοντάρι σε κλουβί. Κάποιοι απαγγέλλουν λέξεις: «δημοκρατία», «λαϊκή κυριαρχία», «αντίσταση». Οι απαγγελίες ποτέ δεν άλλαξαν τον κόσμο, αυτές οι λέξεις είναι πηγές που αναβλύζουν αίμα. Κάποιοι λένε πως κάνει καλό που συζητούμε, πως πρέπει πάλι να μάθουμε να ακούμε, πως δεν ξέραμε, πως φταίμε. Άλλοι πως πρέπει να αντεπιτεθούμε, να οργανώσουμε την ανατροπή. Νομίζω πως ο κόσμος τον κόσμο αλλάζει, όταν δεν έχει ούτε ένα ψέμα ή μια ελπίδα για να κρυφτεί.

Όσο για μένα: εκεί θυμάμαι, από όταν ήμουν παιδί, υπήρχε ένα μαρμάρινο λιοντάρι, που έστεκε ακίνητο. Είμαι σίγουρος πως ακόμη περιμένει μια αδύναμη στιγμή μου. Για να χιμήξει.
*****
Στο δι-ιστολογικό αφιέρωμα "η δημοκρατία στις πλατείες" συμμετέχουν:
1. Ψαροκόκαλο: Η δημοκρατία στις πλατείες....(;)
2. Αναγεννημένη: Για την πλατεία (και την κάθε πλατεία)
3. Krotkaya: επανοικειοποίηση της πλατείας
4. Κυνοκέφαλοι: Στην πλατεία αλαφιάζονται οι μικρές παρέες
5. Ιχνηλασίες: Η δημοκρατία στις πλατείες
6. ο Βιβλιοθηκάριος: Η πλατεία Δημοκρατίας και τα αγάλματα
7. Εξεγερμένο το 2009: Πάμε πλατεία;
8. Rubies and Clouds: Πλατεία πλατιά
9. Κουπέπκια ατάκτως τυλιγμένα: Οι πλατείες κι οι πορείες
10. Ο Δύτης των Νιπτήρων: Στην πλατεία
11. Silentcrossing's Blog: Το '29 σε μια πλατεία
12. Roadartist... in Athens: Πλατείας λέξεις
13. Μπαμπάκης: το πληθος στην πλατεία
14. Latecomer: Της πλατείας μου η σημαία
15. Του κανενός το ρόδο: μισό αιώνα, μισό ζευγάρι, στην πλατεία
16. Χώρα του ποτέ-ποτέ: η πλατεία ήταν γεμάτη...
17. Ουδέν αμιγές: Πλατεία μεγάλοι,πλατεία μικροί
18. Η Ζωή στην Κατηραμένη Νήσο: η δημοκρατία στις πλατείες
19. Ιχνηλασίες (2): Η Πλατεία είναι γαμάτη
20. Butterfly's world: η Δημοκρατία στην Πλατεία
21. The Threewishes's weblog: οι δημοκρατικές πλατείες της Ελλάδας
22. Τσαλαπετεινός: Η πρεμιέρα της πλατείας

14 σχόλια:

Rodia είπε...

Μη στενοχωριεσαι, όπου νά'ναι θα ξαναγεμισουν αγάλματα οι πλατείες.. Το υποσχέθηκε ο κ. Πάγκαλος!

Το πνεύμα των δωματίων είπε...

Δεν ξέρω αν περιμένει μια αδύναμη στιγμή για να χυμήξει ή για να παίξει χωρίς τις φήμες που κατατρέχουν τον καθένα μας. Εκείνο το άγριο και μείς το επόμενο θύμα του. Εκείνο το "θεριό" και μείς ο "Γιάννης".

Μου θύμισες αυτό http://www.youtube.com/watch?v=i27SE5-ILH4¨ "...Τα πάθη σου είν΄ αγάλματα Αιόλου κι Αθηνάς..."

Την Καλημέρα μου μαζί με τις ευχαριστίες μου.

Το Φαουδι είπε...

Καλημέρα Γιώργο,

δυστυχώς ή ευτυχώς ξεχάσαμε πολλά από εκείνα που λέγαμε παιδιά. Όπως το "φτου ξελευτερία για όλους". Ίσως γι αυτό μας κρατάνε τώρα μούτρα τα αγάλματα. Εκείνα τουλάχιστον παρέμειναν πιστά.

HappyHour είπε...

Γλυκόπικρος και πάλι...

Μια φράση σου θα κρατήσω, την πιο αισιόδοξη, "Νομίζω πως ο κόσμος τον κόσμο αλλάζει, όταν δεν έχει ούτε ένα ψέμα ή μια ελπίδα για να κρυφτεί."

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Ροδιά, από ό,τι φαίνεται ο Πάγκαλος εκτός από την κοιλιά του φουσκώνει και τις πλατείες :)

Πνεύμα, ελπίζω να είσαι καλό. Είχα στο νου μου και τον "κήπο με τα αγάλματα"

Καλημέρα Φαούδι και όλοι. Μου έλειπε η εξήγηση για τα μουτρωμένα αγάλματα :)

Αυτή ήταν η πιο αισιόδοξη λες Χάππυ; Μια απελπισία με γλυκόξινη σάλτσα λοιπόν το κείμενό μου... Ακροβατώ

γρηγόρης στ. είπε...

Σίγουρα θα χιμήξειτο λιοντάρι, αν συνεχίσουν οι απαγγελίες και οι επαγγελίες!

Σταυρούλα είπε...

"Αυτός ο κόσμος που αλλάζει, με τρομάζει" λέει ο Αλκίνοος σ' ένα τραγούδι του. Προσωπικά με τρομάζει που ίσως δε (προ)φτάσει να γίνει αυτό που θέλουμε. Έρεισμα και εκκίνηση για δημοκρατία.

Δεν ξέρω για το λιοντάρι, τέτοιες μέρες θυμάμαι έντονα μια παροιμία με πρωταγωνιστή άλλο ζώο:"Ο λύκος στην αναμπουμπούλα φαίνεται".

vague είπε...

Οι μικρές πλατείες στις γειτονιές είναι καθοριστικές για την ποιότητα της εκπαίδευσης των "λιονταριών" που, μοιραία, κάποτε θα φτάσουν στις μεγάλες πλατείες. Και πάντως σίγουρα, μόνον όταν αυτά που θα κινδυνεύουν να χαθούν θα είναι πλέον ασήμαντα μπροστά σ' αυτά που θα μπορούν βάσιμα να αποκτηθούν.

Theorema είπε...

Ζήτω οι πλατείες! Και εύγε σου για την απίστευτη πρωτοβουλία! Τιμή μου να συμμετέχω, έστω και με τον ελάχιστο τρόπο που μπορώ.

Τσαλαπετεινός είπε...

Γιώργο, την πρώτη φράση -την έχει πει ένας σοφός άνθρωπος- να τη βάλεις σε εισαγωγικά.

ευχαριστούμε...
;-)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Τσαλ, χαίρομαι που με αναγνωρίζεις (tee hee hee)!!!!!!

Theorema, τα αφιερώματα τα κάνουμε για να διαβάζουμε ενδιαφέροντα κείμενα. Νομίζω πως πρεοσθέτεις σε αυτό.

Όσο διφορούμενη η αναφορά μου στο λιοντάρι, άλλο τόσο και η δική σου αναφορά σε αυτό γρηγόρη. Το λέω επ ευκαιρίας και από δω: απόλαυσα το κείμενό σου για το αφιέρωμα.

Χθες το βράδυ αργά Ρενάτα κλείνοντας τα εξώφυλλα στο δωμάτιο των παιδιών σταθήκαμε γελαστοί και για λίγο κρυμμένοι πίσω από αυτά: στο απέναντι σπίτι δυο τύποι τραγουδούσαν συνοδεία κιθάρας ένα άλλο τραγούδι του Αλκίνοου ("θα 'μαι κοντά σου")και ακούγονταν καθαρά από τα ανοιχτά παράθυρά τους μέσα στην άδεια νύχτα. Το καλοκαίρι είναι αισιόδοξα αδιάκριτο μερικές φορές "...Μα είναι τα χρόνια ένα δοχείο
ένα φθηνό ξενοδοχείο για δυο στιγμές...".

Ρίσκι, ε, δεν χωράει σχόλιο στο σχόλιό σου.

Liakada είπε...

Μην ανησυχεις!Δεν ευνουχισανε τη σκεψη μας! Μονο την τσεπη μας ρημαξανε!
Μπορει για καποια χρονια να εφησυχασαμε.. να μας εριξαν σταχτη στα ματια, να μας πλανεψαν με ψευτικη ευημερια.
Ξυπνησε ομως ο Ελληνας απο τη Χειμερια ναρκη !

Ανώνυμος είπε...

Και να που τελικά θυμηθήκαμε όλα μας τα παιδικά: τα παραμύθια, τις πλατείες, τα όνειρα. Μια καρδιά η πλατεία από χθες που πάλεται για ζωή. Θα το εξημερώσουμε το λιοντάρι, Γιώργη, που θα πάει;

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

λιακάδα μου ξύπνησε λες; Ελπίζω να μην ξανανυστάξει γρήγορα.

Silent πολλοί πιάσαμε το νήμα της πλατείας από τα παιδικά μας χρόνια. Πάντως μάλλον έχεις δίκιο πως η πλατεία είναι μια παλλόμενη καρδιά.