Σ’ ετούτη εδώ την παραλία πριν πολλά χρόνια κάθονταν δυο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, και κοιτούσαν το φεγγάρι που άνθιζε στην άκρη του ορίζοντα. Κάποια στιγμή το αγόρι γύρισε στο πλάι και φίλησε ντροπαλά στο μάγουλο το κορίτσι.
Τα χρόνια πέρασαν, το κορίτσι έγινε γυναίκα και το αγόρι αποφάσισε να ξενιτευτεί. Κάθισαν εκεί σ’ αυτά τα βράχια που βλέπεις, δακρυσμένη εκείνη και εκείνος σιωπηλός. Το φεγγάρι δρεπάνιζε τα όνειρα στην άκρη του ορίζοντα και εκείνος τη φίλησε στο στόμα.
Τα χρόνια πέρασαν, εκείνη γέρασε και εκείνος δεν γύρισε ποτέ στο χωριό – ούτε κανείς έμαθε νέα του ποτέ. Ένα βράδυ σαν κι αυτό, που το φεγγάρι έμοιαζε να στέκει στην άκρη του ορίζοντα όπως ένα νόμισμα πριν πέσει στη σχισμή του μεγάλου κουμπαρά, μια γριά γυναίκα φάνηκε να στέκει στην άκρη του γιαλού. Δίπλα της στεκόταν εκείνος, έσκυψε και τη φίλησε στα μάτια κι ύστερα φύγανε κατά το δρόμο του φεγγαριού πιασμένοι χέρι-χέρι.
9 σχόλια:
Αν δες πεις κι ένα παραμύθι με καλό τέλος εγώ δεν πάω για ύπνο!
θα τα πούμε πάλι μόλις ανοίξουν τα σχολεία...
πολύ όμορφο!
Να περάσεις όμορφα, να γεμίσεις όμορφιές και ποιός ξέρει, ίσως μερικές απ αυτές να μπορέσεις να τις μοιραστείς - σαν τη σημερινή μικρή σου ομορφιά.
Ελπιδοφόρα όμορφο! :)
Καλές βουτιές ;)
Πόσο μου αρέσουν κάτι τέτοιοι έρωτες, μα πόσο!...
Πραγματικά, με τα χρόνια κάπως έτσι εξελίσσεται το φιλί...
πάλι εκτός θέματος είμαι, το νιώθω αλλά ... αυτό σκέφτηκα ;-))
Καλό Σ/Κ εύχομαι :-)
Ομορφα δοσμενη η ιστορια σου!Αλλα σαν τον Τσαλαπετεινο κι εγω, δεν παω για υπνο αν δεν μας πεις κι ενα απραμυθι με καλο τελος!
Να ευχηθω καλο Φθινοπωρο ή όχι ακομα?
Γυρίσαμεεε. Πλύναμε τα θαλασσινά, τα βάλαμε στο πατάρι, κατεβάσαμε την Αριστερά (βλ. παλιότερο ποστ για το "πατάρι": http://vivliothekarios.blogspot.com/2010/09/blog-post_19.html) και αύριο ξεκινάμε σχολείο και επιστρέφουμε στη δουλειά.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια.Την ιστορία Τσαλαπετεινέ την είπα ένα βράδυ στην παραλία στο γιο μου Μου είπε τα ίδια λόγια με σένα (!!!). Όταν φτιάξω μια ιστορία με καλό τέλος θα σας την αφιερώσω - μήπως κλείσετε μάτια και στόμα (επιτέλους)...
Enfant ευχαριστιέμαι πάντα τα (λίγο φλύαρα) σχόλιά σου. Να το ξέρεις.
Soduck οι ευχές σου έπιασαν με τα χίλια. Τα Πούλιθρα μας μάγεψαν!!!
Renata τις καλύτερες έκανα. Σαν παιδί. Και έφτιαξα και κάστρα που μας τα χάλαγε η θάλασσα.
Τheorema πες στο στον αλλο που κάθισε πρώτο θρανίο και θέλει και καλό τέλος στους έρωτες... πφφφφφ
Μ η κόλλα σου θα... μηδενιστεί με ένα ολοστρόγγυλο φεγγάρι- να προσέχεις περισσότερο στην παράδοση :)
Λιακάδα ρίξε και στα κλεφτά κανέναν ύπνο γιατί μας βλέπω να ξεχειμωνιάζουμε για ιστορία με καλό τέλος.
Καλό φθινόπωρο για όλους.
Δημοσίευση σχολίου