η σιωπή που σκοτώνει...

Μερικές φορές οι διαδρομές μέσα στην πόλη είναι σαν τις φράσεις που ξεκινούν κάτι να πουν, κι όταν τελειώνουν δεν το είπαν. Λιποψύχησαν, το ξέχασαν, το σκέφτηκαν αλλιώς το πράγμα – δεν έχει σημασία.

Άλλες φορές πάλι οι διαδρομές είναι σαν αυτές τις κοινότοπες φράσεις που επαναλαμβάνονται – μπορεί μια μέρα τελείως ξαφνικά να σου συστήσουν μια αρτεσιανή πραγματικότητα...

Το Σάββατο το απόγευμα έγινε στο Σύνταγμα συγκέντρωση Σύρων που επιχειρούν να ενημερώσουν και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη για όσα γίνονται στη Συρία αυτές τις μέρες. Το Σάββατο ήταν μια από τις πιο αιματηρές ημέρες των τελευταίων εβδομάδων. Οι νεκροί αντικαθεστωτικοί διαδηλωτές έφτασαν του 96 , συμπεριλαμβανομένων 60 πτωμάτων που βρέθηκαν σε νεκροτομείο νοσοκομείου στην Ιντλίμπ. Πολλά έφεραν ίχνη βασανισμού.

Λίγους δρόμους πιο πέρα, στην πλατεία των κλαυθμών, κόσμος πολύς περιφερόταν ανάμεσα στα βιβλία του φετεινού παζαριού βιβλίου.

... σε μια άλλη πόλη διάβασα προχθές πως γκρέμισαν ένα σπίτι. Πόσο αθόρυβα γκρεμίζουνε τα γιασεμιά αυτές τις μέρες στις πόλεις μας και σε όλο τον κόσμο...