Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Μια συγγνώμη για τη Μαντά;

Δεν ξέρεις πώς είναι η επαρχία. Πόσο στεγνωμένη είναι κατά κανόνα από πνευματική ζωή, πόσο της λείπουν οι άνθρωποι που θα υψώσουν ένα όποιο πνευματικό ή καλλιτεχνικό ανάστημα, να γίνουν κάπως σαν φάροι για την πνευματικά ανήσυχη ομάδα των ανθρώπων κάθε επαρχιακής πόλης. Οι δημοτικές βιβλιοθήκες ήταν πάντα ένας χώρος που καλούνταν, συχνά με ανορθόδοξα και πενιχρά μέσα, να παίξει ένα τέτοιο ρόλο της πνευματικής εστίας. Το όλο πράγμα κάπως θολό στον πολιτικάντικο νου των «βλαχοδημάρχων» εξαρτιόταν πάντα από τον «πατριωτισμό των βιβλιοθηκαρίων», όποτε υπήρχε και όποτε υπήρχαν.

Τα τελευταία χρόνια με την ανάθεση από την Υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου της ηγεμονίας και του συντονισμού της πολιτικής βιβλιοθηκών στο ίδρυμα Νιάρχου, οι δημοτικές και δημόσιες βιβλιοθήκες (φτωχοί συγγενείς των υπόλοιπων βιβλιοθηκών που πήραν ανάσες από ευρωπαϊκά προγράμματα) ήρθαν σε επαφή για πρώτη φορά με ζητήματα προώθησης και οργάνωσης εκδηλώσεων, δημοσίων σχέσεων και marketing του πολιτιστικού προϊόντος. Ήταν μια έξυπνα σχεδιασμένη κίνηση που ακούμπησε σε πραγματικές ανάγκες και ελλείψεις και αξιοποίησε δυνάμεις που εθελοντικά ήταν έτοιμες να συνδράμουν. Τα οφέλη υπήρξαν ποικίλα, τόσο για τις βιβλιοθήκες, για το κοινό τους, τους βιβλιοθηκάριους, όσο και για την κυβέρνηση που δεν χρεώθηκε την καταστροφή των βιβλιοθηκών (για τις οποίες έδινε πλέον ψίχουλα). Αυτά λίγο πολύ όμως τα έχουμε ξαναπεί. Γεγονός είναι πως οι δημοτικές και δημόσιες βιβλιοθήκες και με αυτό τον τρόπο πάλι ψίχουλα πήραν, όμως το επικοινωνιακό ντοπάρισμα δεν τους επέτρεψε να το διακρίνουν έγκαιρα αυτό. Τώρα όπως και να ‘ναι το παιχνίδι του χορηγού τελειώνει, το «μεγάλο στοίχημα» είναι η «Νέα Εθνική Βιβλιοθήκη» και μένει να δούμε (ή να διαμορφώσουμε) την κατάσταση από ‘δω και πέρα για όλες αυτές τις βιβλιοθήκες σε όλη τη χώρα.

Μια από τις συνέπειες της περιόδου αυτής στις δημοτικές και δημόσιες βιβλιοθήκες ήταν το ότι έγιναν γνωστές σε διάφορους που μέχρι τότε τις αγνοούσαν, εμπόρους του βιβλίου, εκδότες, διάφορα σχήματα και οργανώσεις που πλέον κάλυψαν και το ρόλο του κρεουργημένου Εθνικού Κέντρου Βιβλίου.

Οι εκδόσεις Ψυχογιός είναι μία από τις περιπτώσεις αυτές. Ενδεικτικό παράδειγμα η περιοδεία του εκλεκτού ονόματος του καταλόγου του, της ευπώλητης συγγραφέα Λένας Μαντά. Η Λένα Μαντά σε αντίθεση με την... ομότεχνή της Χρυσηίδα "συμπαθεί" τις βιβλιοθήκες και κάνει περιοδεία αυτό τον καιρό για το προμοτάρισμα του τελευταίου της βιβλίου σε αυτές. Ο σχεδιασμός της "περιοδείας" είναι έξυπνος: μια δημοτική βιβλιοθήκη (για το κοινό της), ένα βιβλιοπωλείο (για να πουλήσει βιβλία) και ένας χώρος να τους χωρέσει όλους. Προ ημερών η Δημοτική βιβλιοθήκη της Βέροιας με καμάρι φιλοξένησε τη συγγραφέα που "μάγεψε το βιβλιόφιλο κοινό". Τη Δευτέρα 15 Ιουνίου και η Δημόσια βιβλιοθήκη των Γρεβενών θα υποδεχτεί τη συγγραφέα (δεν είναι η πρώτη φορά). Φαντάζομαι το βιβλιόφιλο κοινό θα μαγευτεί και στα Γρεβενά. Και ποιος ξέρει, ποιος ψάχνει καλύτερα, ποιοι προορισμοί ακολουθούν.

Θα ήμασταν πολύ γκρινιάρηδες και άδικοι αν λέγαμε πως το ευκολάκι της Μαντά και η αισθητική του χαρακτηρίζει τη μετα-Future Library περίοδο των δημοτικών βιβλιοθηκών. Μπορούμε ωστόσο να αναρωτηθούμε για κάποια πράγματα που πάντα εξάλλου μας βασάνιζαν. Πόσο «δικαιούται» αλήθεια μια βιβλιοθήκη να υποκύπτει στα ευπώλητα θεωρώντας πως "υπηρετεί την «αναγνωσιμότητα»" (τη βιβλιοφιλία και την φιλαναγνωσία εννοεί). Μέσα σε όλα και αυτό, θα μπορούσες να πεις. Ωστόσο η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Βέροιας φαίνεται να καμαρώνει σε διαδοχικές αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την επιτυχία της εκδήλωσης. Ας μην σταθούμε εκεί.


Οργανώνουμε εκδηλώσεις στις βιβλιοθήκες. Κι έχουμε ανάγκη πρόθυμους ανθρώπους να μιλήσουν για το έργο τους. Κι έχουμε ανάγκη να είναι πολύς ο κόσμος που θα έρθει, γιατί πρέπει να ακουστεί η βιβλιοθήκη και ο βλαχοδήμαρχος να μην την ξεχάσει. "Μετακινήσιμοι" άνθρωποι είναι συνήθως αυτοί που πουλάνε, αυτούς πρόθυμα θα στηρίξει ο εκδότης για να αυξήσει το κέρδος του. Και θα τους πληρώσει και τα έξοδα. Πολλοί άνθρωποι θα έρθουν στην εκδήλωση αν αυτός που θα μιλήσει είναι star. Κι έτσι εμείς που διψάμε για λίγη ζωντάνια πρέπει να διαθέσουμε το φαγητό που μας σερβίρουν αυτοί που διψάνε για το κέρδος.

Όμως οι βιβλιοθήκες ούτε με τα ευπώλητα είναι ταυτόσημες, ούτε με τις εκδηλώσεις, ούτε με το κέρδος, ούτε με τις δημόσιες σχέσεις, ούτε καν με τους βλαχοδήμαρχους. Οι βιβλιοθήκες είναι ναοί της ανάγνωσης, είναι παράθυρα στον κόσμο της γνώσης και του πνεύματος. Ποτέ δεν ήταν μόνο λογοτεχνία, ποτέ δεν έκρυψαν ένα είδος για να αναδείξουν ένα άλλο, ένα συγγραφέα για έναν άλλο. Και ίσως να είχαν και να έχουν πάντα έναν παιδευτικό ρόλο, ειδικά στην ταλαιπωρημένη και στεγνωμένη επαρχία.

Θεωρώ πως δεν μπορούν να αγκαλιάζονται οι βιβλιοθήκες με τους καρχαρίες του ευπώλητου για να σωθούν. Δεν μπορούν να γίνονται πρόθυμοι χώροι για τους εμπόρους του εύκολου. Πρέπει να αντιστέκονται, ιδιαίτερα αυτή την εποχή της κατάρρευσης, να υπερασπίζονται περισσότερο από ποτέ το ρόλο, την αποστολή και την ιστορία τους. Να διεκδικούν αυτό που θα πάει το λαό παραπέρα και όχι αυτό που θα τον θάψει στην αφασία τις βλακείας οριστικά.

Ευτυχώς πολλές το κάνουν. Με τις λίγες τους δυνάμεις το κάνουν. Με ελλείψεις και αδυναμίες, αλλά το κάνουν. Και ίσως να αξίζει περισσότερο να ασχολούμαστε με τους ήρωες που αντιστέκονται στην ευτέλεια, παρά με αυτούς που ενδίδουν σε αυτή.

17 σχόλια:

οι μαθητές του Γ3 και Γ4 είπε...

Ταυτίζομαι απόλυτα με τα γραφόμενα σου Γιώργο.

faultypattern είπε...

Χωρίς να θέλω σε καμία περίπτωση να πάρω διδακτικό τόνο, διαφωνώ κάθετα με την ανάρτησή σας. Κι αυτό όχι για να υπερασπιστώ την ποιότητα του έργου οποιουδήποτε συγγραφέα, αλλά γιατί όλη η επιστήμη της Βιβλιοθηκονομίας βασιζόταν πάντα, και εξακολουθεί να βασίζεται στους πέντε νόμους του, μακαρίτη πια, Ραγκανάθαν. Ένας από αυτούς λέει: Κάθε βιβλίο έχει τον αναγνώστη του και ένας άλλος: Κάθε αναγνώστης το βιβλίο του.
Δεν είναι δουλειά του βιβλιοθηκονόμου να αποφασίσει τί είναι καλύτερο για τον αναγνώστη, δεν επιτρέπεται να τον αντιμετωπίζει με τρόπο πατερναλιστικό και "διδακτικό", είναι έξω από τη λογική και τη σκοπιμότητα του επαγγέλματος. (Επίσης, επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω κατά πόσο οι ίδιοι οι βιβλιοθηκονόμοι είναι κατά κανόνα "ανώτεροι" πνευματικά και πιο καλλιεργημένοι από τους χρήστες τους. Και αυτό το λέω, θεωρώντας το αφενός προσβλητικό για τους χρήστες και αφετέρου τελείως αυθαίρετο σαν συμπέρασμα, αφού δεν βασίζεται σε κανένα στατιστικό ή άλλο στοιχείο)
Αυτό που μπορεί και, αν θέλετε, οφείλει να κάνει είναι να παρέχει όσο περισσότερα ερεθίσματα/πηγές είναι δυνατόν.
Οπότε, κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντοτε, το βέλτιστο δεν είναι να απομακρυνθούν τα χαμηλότερης, ίσως, αισθητικής και καλλιτεχνικής αξίας έργα και οι εκπρόσωποί τους, αλλά να συμπεριληφθούν και άλλα, διαφορετικής (ή και ανώτερης, αν θέλετε) αξίας.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Πουθενά στο κείμενο δεν αναφέρομαι σε ανώτερους και κατώτερους και ποτέ δεν είπα για βιβλία που μπορούν και άλλα που δεν μπορούν να είναι σε μια βιβλιοθήκη. Είμαι της άποψης "δίπλα στη Δημουλά η Δημουλίδου". Θα σας παρακαλούσα να μην παρεξηγείτε τα γραφόμενά μου. Αυτό που λέει το κείμενο είναι πως μπορούμε να είμαστε λιγότερο ευέλικτοι στην προώθηση του ευπώλητου μόνο και μόνο γιατί μας καίει η απεύθυνση στο μεγάλο κοινό. Ευχαριστώ για το σχόλιό σας

faultypattern είπε...

Συγνώμη για τη δευτερολογία μου, αλλά γιατί να "είμαστε λιγότερο ευέλικτοι στην προώθηση του ευπώλητου μόνο και μόνο γιατί μας καίει η απεύθυνση στο μεγάλο κοινό";
Ίσως να μην αντιλαμβάνομαι σωστά το σκεπτικό σας, αλλά λιγότερο ευέλικτοι είμαστε απέναντι σε κάτι που θεωρούμε ότι μας βλάπτει σε κάποιο βαθμό. Εσείς αναφερθήκατε στη συγκεκριμένη συγγραφέα. Άρα η κατηγοριοποίηση σε καλύτερο και χειρότερο προκύπτει από μόνη της.
Δεύτερον και πιο σημαντικό το "μεγάλο κοινό" είναι ο λόγος που υπάρχουν οι βιβλιοθήκες. Οι βιβλιοθήκες υπάρχουν επειδή υπάρχουν οι χρήστες. Χωρίς αυτούς δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Φυσικά και καιγόμαστε να επισκέπτεται κόσμος τους χώρους τους. Δεν είναι παραχώρηση αυτό. Είναι η δουλειά μας.

Και όντως, το κείμενο σας δεν έχει ευθείες αναφορές σε ανώτερους και κατώτερους δημιουργούς, αλλά (και πάλι μπορεί να κάνω λάθος) κάτι μου λέει πως αν ο Ψυχογιός και η Βιβλιοθήκη της Βέροιας έκαναν ακριβώς τις ίδιες εκδηλώσεις και δίνανε τον ίδιο βαθμό δημοσιότητας για τον Ουμπέρτο Έκο και το Φύλλο Μηδέν (που ανήκει επίσης στα ευπώλητα) δεν θα το σχολιάζατε με τον ίδιο τρόπο.

Και πάλι συγχωρέστε με αν έχω παρεξηγήσει το νόημα των γραφομένων σας. Σας ευχαριστώ για τον χώρο που μου δώσατε.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Κατσαμάκη συνάδελφε βιβλιοθηκονόμε,

Η οφειλόμενη απάντηση μου – Βούλα Κοτσάλου Βιβλιοθηκονόμος- ως υπεύθυνης της Δημοτικής βιβλιοθήκης «Θ. Ζωγιοπούλου» και μοναδικής υπαλλήλου της !!! επί 26 συναπτά έτη.
Λοιπόν, αγαπητέ μου συνάδελφε, μάλλον έχετε μπερδέψει πολλά πράγματα στο μυαλό σας κι άλλα σας φταίνε κι αλλού ξεσπάτε.
Για να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα λοιπόν και να σας βγάλω από τα αδιέξοδά σας.
Η Δημοτική βιβλιοθήκη «Θ. Ζωγιοπούλου» ανήκει στην ΚΕΠΑ στην Κοινωφελή επιχείρηση του Δήμου Βέροιας. Πληροφορίες εδώ: http://www.veriaculture.gr/kepa
Δεν υπήρξε ούτε καν συμμετείχε ποτέ στο Future Library του Κου Νιάρχου και του κου Τροχόπουλου, γιατί πολύ απλά δεν την έκανε δεκτή- αν και πληρούσε τις προϋποθέσεις ο αγαπητός κατά τ΄αλλα Ιωάννης. Καθώς ήταν και ιδρυτικό μέλος των F.L. Συνεπώς μάλλον μπερδεύεται την Δημόσια Κεντρική βιβλιοθήκη Βέροιας με την Δημοτική βιβλιοθήκη «Θ. Ζωγιοπούλου».
Δεν θέλω να μπω στην διαδικασία ν’ αναφέρω ο΄τι ακόμα και την επιδότηση που παίρναμε από το υπουργείο – (1000-1500 ευρώ το χρόνο) μας την έκοψαν με εντολή «εξ άνωθεν» -
Ούτε θα μπω στην διαδικασία στο ποιος αγκαλιάζει και προωθεί συγγραφείς και εκδοτικούς οίκους και έχει/είχε κάνει σκοπό της βιβλιοθήκης του την προώθηση και μόνον των ευπώλητων με αγορές 5-10 αντιτύπων κάθε έργου, για να αυξήσει τα μέλη του και να αναφέρει με καμάρι τα νούμερα των χιλιάδων αναγνωστών στο τέλος κάθε χρονιάς. Ούτε ποιος έφερνε μόνο συγγραφείς ευπώλητων στις εκδηλώσεις του/της

Σας είπα και σε παλιότερη συνομιλία μας ότι δεν προωθούμε μόνο λογοτεχνία- που τη βαφτίσατε και «ροζ» αν θυμάμαι καλά, και ούτε σκοπός μας είναι η προώθηση του ευπώλητου. Όποιος/α συμμετέχει ή έρχεται δε σε οποιαδήποτε εκδήλωση μας δεν υποχρεώνεται να αγοράσει και βιβλίο, ελπίζω να το καταλαβαίνεται αυτό. Το ότι τα ευπώλητα «περπατούν» τι να σας πω δικαίωμα του κάθε ή καλύτερα της κάθε αναγνώστριας, να επιλέγει τι θέλει να διαβάσει. Και οι γυναίκες ξέρετε, αρέσκονται να διαβάζουν ΚΑΙ ερωτικά αναγνώσματα, και να ζουν σε «ροζ» σύννεφα και να ονειρεύονται και να θέλουν να ξεφύγουν από την ρουτίνα και έρχονται σε εκδηλώσεις για να συνομιλήσουν με τις συγγραφείς που θεωρούν ότι τις εκφράζουν.

Σας είπα ότι δεν γνωρίζετε το υλικό της, ούτε το έργο της βιβλιοθήκης ούτε τις εκδηλώσεις της. Ας αναφέρω μερικές από τις πρόσφατες εκδηλώσεις μας. Έτσι για να αποδείξω ότι δεν είναι η Δημοτική βιβλιοθήκη «Θ. Ζωγιοπούλου» ελέφαντας !!!

http://www.verianet.gr/post/29515:paroysiastike-to-biblio-tis-elenis-gkinoy-'afrikis-metheksi'-(binteo)

Παρουσίαση ποιητικών συλλογών του Ελευθέριου Ξάνθου Τζιόλα 02 https://www.youtube.com/watch?v=JGyFufvrYWU&feature=youtu.be)

http://www.alli-apopsi.gr/politismos-ekdeloseis/parousiasteke-biblio-tes-kharas-andreidou.html

Επίσης δεν νομίζω ότι πολλές δημόσιες ή δημοτικές – αφού κάνετε κι αυτόν τον διαχωρισμό – βιβλιοθήκες, πριν από την Μεγάλη Εβδομάδα – δέχτηκαν επίσκεψη 470 παιδιών-μαθητών για να ξεναγηθούν στο χώρο της βιβλιοθήκης και να κατασκευάσουν τις πασχαλιάτικες λαμπάδες τους.

Και για να πάμε σε παλιότερες εκδηλώσεις τον Φεβρουάριο λοιπόν είχαμε εκπαιδευτικό πρόγραμμα με τον τίτλο "Έθιμα της Αποκριάς στην Ελλάδα" και εργαστήριο κατασκευής μάσκας… για μικρούς μαθητές.

Καθώς και εκδήλωση για το συγγραφικό έργο του Γεωργίου Καραμπελιά σε συνεργασία με το περιοδικό και τις εκδόσεις Αρδην…

Τον Ιανουάριο παρουσίαση του βιβλίου " Η πηγή της γνώσης και άλλα παραμύθια" των εκδόσεων ΠΕΝΑ, στο φουαγιέ της "Στέγης" κλπ κλπ

Οπότε μόνο μ΄ αυτές τις εκδηλώσεις – ενδεικτικά του 2015 - καταλαβαίνεται πολύ καλά ότι η Δημοτική βιβλιοθήκη «Θ. Ζωγιοπούλου» δεν έχει ανάγκη να αγκαλιαστεί από τους μεγαλοεκδότες ή το Future Library για να συνεχίσει την πορεία της και για να προσφέρει στην πόλη...

συνεχίζετε...

Ανώνυμος είπε...

Κι αν οφείλετε μια συγγνώμη – στο χωριό μου λένε να σε κάψω «Γιάννη να σ΄ αλείψω λάδι»- αυτή είναι στην Δημοτική βιβλιοθήκη «Θ. Ζωγιοπούλου» και ίσως ίσως και στον Δήμαρχό της – που τον χαρακτηρίζεται όπως κι άλλους δημάρχους «βλαχοδήμαρχο»- καθ’ όλα ρατσιστικός χαρακτηρισμός δεν βρίσκεται, καθώς θίγεται κι όλους τους βλάχους που ζουν και εργάζονται στην πόλη μας, κι όχι στην Κυρία Μαντά. Εξάλλου μπορεί και η καταγωγή σας να είναι κι εσάς βλάχικη – το επίθετό σας δηλώνει το Κατσαμάκι, το παραδοσιακό έδεσμα των Τσοπαναραίων (Βλάχων) Σαρακατσαναίων- για ψάξτε το !!!
Οσο για την Κυρία Μαντά κάνει πολύ καλά τη δουλειά της και ξέρει και κερδίζει το κοινό της, όποιο κι αν είναι αυτό. Βλέπετε στη ζωή μου έμαθα να μην κρίνω κανέναν ούτε για τις προτιμήσεις του, ούτε για τις επιλογές του, ούτε για το επίπεδό του, πόσο δε μάλλον για τα βιβλία που επιλέγει να διαβάσει. Όλοι οι αναγνώστες δεν είναι ακαδημαϊκοί, καθηγητές, μεταπτυχιακοί, φοιτητές κλπ …είναι και απλός λαός που με το ζόρι έχει βγάλει ένα λύκειο, και οι παλιότεροι ούτε αυτό πολλές φορές. Ποιος σας δίδει το δικαίωμα να τους κρίνεται ;

Και μια παράκληση, ανοίξετε τους ορίζοντές σας, βιβλιοθήκες δεν είναι μόνο οι ακαδημαϊκές ή της Ακαδημίας Αθηνών, ούτε η Εθνική βιβλιοθήκη, είναι φάροι σε κάθε πόλη και ανοιχτές για όλους τους πολίτες, και πάνω απ΄όλα παρέχουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν!!! Δεν είναι το μοντέλο που προσπαθεί να περάσει το F.Library με τους υπολογιστές αντι για βιβλία και την ενοικίαση DVD, ή με την μετατροπή της βιβλιοθήκης σε παράρτημα του ΚΕΠ που ευελπιστεί να γίνει…
Και κάτι ακόμα το μόνο κέρδος της Δημοτικής βιβλιοθήκης, για να σας βγάλω κι από άλλη πλάνη – από την εκδήλωση της Λ. Μαντά, ήταν ένα αντίτυπο βιβλίου που θα μπορούσα κάλλιστα να το κρατήσω για τον εαυτό μου, αλλά εντάχθηκε ήδη στην συλλογή της, κατά τ’ άλλα απασχολήθηκαν 3 υπάλληλοι (ένας τεχνικός, ένας στην υποδοχή στο χώρο της Αντωνιαδείου Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών και μία βιβλιοθηκονόμος ) για να φέρουμε σε πέρας την εκδήλωση, και να ευχαριστήσουμε το κοινό της πόλης.
Οι βιβλιοθηκονόμοι λοιπόν είναι οι ψυχές των βιβλιοθηκών τις κρατάνε με νύχια και με δόντια, με εξαντλητικά ωράρια, με υπερωρίες που δεν θα πληρωθούν ποτέ, ούτε ως ρεπό, και με συνθήκες εργασίας που μάλλον για σας είναι άγνωστες στην Αθήνα. Δεν είναι αποσπασμένοι γυμναστές, ούτε νηπιαγωγοί, ή φιλόλογοι που «είχαν μπάρμπα στην Κορώνη» και βρέθηκαν – ευκαιριακά να υπηρετούν σε μια Δημόσια βιβλιοθήκη, και δεν γνωρίζουν ούτε το υλικό τους ούτε τους ενδιαφέρει αν θα εξυπηρετήσουν τον αναγνώστη τους. Αυτά καθαρά συναδερφικά για να ξέρουμε γιατί μιλάμε, αν κάνουμε τον διαχωρισμό Δημόσια και Δημοτική βιβλιοθήκη…
Και όσο για την πληροφορία, ναι ζούμε στην εποχή της, κυκλοφορεί ελεύθερα, μπορεί να γίνει γνώση κι έπειτα Σοφία, αλλά όση γνώση κι αν αποκτήσεις στη ζωή σου δεν σημαίνει ότι μπορείς να αποκτήσεις και Σοφία…
Εχθρός του καλού το άριστο… και στη ζωή μου έμαθα ένα πράγμα, ότι όσο κι αν διαβάσω, πάντα «μαθητής/τρια» θα είμαι – κατά το «γηράσκω αεί διδασκόμενη».

Συγγνώμη για το μακρεσκελές σχόλιο – ελπίζω να μην κούρασε-αλλά κάποια πράγματα πρέπει να αποδοθούν ως έχουν.

Καλό σας βράδυ πάντα με συναδερφικούς χαιρετισμούς

Βούλα Κοτσάλου βιβλιοθηκονόμος

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Αγαπητή συναδέλφισσα σε ευχαριστώ για την μακροσκελή απάντησή σου. Δεν μπερδεύω τη δημοτική βιβλιοθήκη της Βέροιας με τη Δημόσια του "Ιωάννη", ούτε το FL με το τι κάνετε εσείς. Δεν σας κρίνω φυσικά από μια εκδήλωση. Το φαινόμενο παρουσιάζω με την αφορμή που μου δώσατε με τις επανειλημένες αναρτήσεις σας στο fb, αλλά και με την αφορμή του διαλόγου μας. Σας απαντώ μέσω του κινητού μου, οπότε αδυνατώ προς το παρόν να είμαι αναλυτικός. Το "κατσαμάκι" στη δική μου περίπτωση είναι τούρκικο και όχι βλάχικο. Σημαίνει "νάζι"... Τα περί ρατσισμού σας τα επιστρέφω. Θα προσπαθήσω να απαντήσω πάντως επί της ουσίας από Δευτέρα

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Δεν είμαι ευπώλητη
(αν και θέλω να πιστεύω- και επιδιώκω να είμαι ευανάγνωστη).

Δεν είμαι ευπώλητη αλλά είμαι πρόθυμη να ταξιδέψω παντού για να μιλήσω για βιβλία, δικά μου ή άλλων, και πάντοται δέχομαι προσκλήσεις (πληρωνοντας και τα έξοδα του ταξιδιού).

Οι Βιβλιοθήκες πολύ έξυπνα κάνουν και φέρνουν τους σταρ, έτσι θα μπει και αναγνώστης που αλλιώς να απέφευγε.
Έχω μεγάλη αγάπη και ευγνωμοσύνη για τις δημόσιες Βιβλιοθήκες. Τις έμαθα στην Αγγλία όπου, σε κάθε γειτονιά, είναι ο τόπος να μελετήσει το παιδί που σπίτι δεν έχει ησυχία, ο τόπος να ζεσταθεί σωματικά μα και ψυχικά ο συνταξιούχος που περνά να διαβάσει ακόμα και την εφημερίδα (που ναι, εκεί παρέχεται), είναι ο χώρος στον οποίο στεγάζονται υπηρεσίες Πληροφοριών και του αντίστοιχου ΚΕΠ και, πολύ σημαντικό, είναι κι ένας τρόπος να συντηρούνται οι εκδόσεις με αξιοπρέπεια (δίχως να ζητιέται από το νέο συγγραφέα να συμμετέχει στα έξοδα- μια πρακτική του τόπου μας ολέθρια για πάρα πολλούς λόγους με τους οποίους δε θα σας κουράσω εδώ).

Στη Μύκονο που ζω έχουμε μια εξαίσια ιστορική βιβλιοθήκη, ένα σπουδαίο χώρο, δωρεά. Προχθές έκανα Παρουσίαση του νέου βιβλίου μου. Στο μπαράκι, απέναντι. Κρίμα δεν είναι;

Καθώς οργανώνω τις Παρουσιάσεις του νέου βιβλίου μου (μόνη ή με τον εκδότη μου, βλέπετε εμείς στην Ελλάδα δεν έχουμε ατζέντηδες και μάνατζερς όπως έχει ο κι ο τελευταίος σελεμπριτάκος γνωστός από ριάλιτι) προσπαθώ να συνδυάσω συμπαθητικά μπαράκια με το βιβλιοπωλείο κάθε περιοχής. Πόσο θα προτιμούσα όμως, όπως γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, να στέγαζαν τις ομιλίες/παρουσιάσεις μου οι τοπικές Βιβλιοθήκες.
Γιατί, ίσως ρωτήσετε, γιατί δεν απευθύνομαι στη Βιβλιοθήκη αντί στο μπαράκι.
Μπορει να φταίω κι εγώ μα τις δυο φορές που αποπειράθηκα το όλο εγχείρημα με έκανε να νιώθω ότι ζητούσα ρουσφέτι κι όχι ότι ερχόμουν με χαρά να προσφέρω, μιλώντας για ένα συγγραφικό έργο -το δικό μου ή άλλων.

Με άγγιξε πολύ το άρθρο σας.
Και, επειδή εσείς γνωρίζετε, με την ευκαιρία θέλω να σα ρωτήσω αν κάνω έγώ κάτι λάθος, αν υπάρχει δηλαδή κάποια άγωστή μου διαδικασία για να πλησιάζει ο συγγραφέας τις Βιβλιοθήκες ώστε να στεγάσουν Παρουσιάσεις ή Ομιλίες για βιβλία (συνδυασμένες με βιβλιοπωλείο με το οποίο μια χαρά γνωρίζω να συνεννοούμαι).

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Faultypattern: Απαντώ επιτέλους από σταθερό υπολογιστή, οπότε μπορώ να είμαι πιο αναλυτικός στις απαντήσεις μου. Κατά τη γνώμη μου οι βιβλιοθήκες δεν υπάρχουν για το μεγάλο κοινό. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι προτάσσοντας το "μεγάλο κοινό" αποκλείουμε ποικιλότροπα τις επιμέρους προτιμήσεις και ανάγκες και αυτό δεν νομίζω πως είναι συστατικό των βιβλιοθηκών. Θεωρώ πως πρώτα οι βιβλιοθήκες υπάρχουν για το υλικό τους, για τη χρήση του και για τους αναγνώστες τους. Είναι σπουδαίο να βρίσκει κανείς σε μια βιβλιοθήκη πολλές και συγκεντρωμένες πληροφορίες γι' αυτό που θέλει. Μπορεί αυτοί να μην είναι πολλοί σε μια επαρχιακή πόλη, αλλά η δημοτική βιβλιοθήκη συχνά είανι η μόνη βιβλιοθήκη στην Επαρχία και σε μεγάλη απόσταση από κάποια άλλη. Για να καταλήγω κάπου και με αφορμή το διάλογό μας. Πουθενά στο κείμενο δεν λέω πως κακώς υπάρχει η Μαντά σε μια βιβλιοθήκη. Αυτό που πάντα μπαίνει σαν δίλημμα για το βιβλιοθηκάριο είναι βέβαια: με τα 1000 ευρώ που μου δίνουν θα πάρω Μαντά ή Λουντέμη, ευπώλητο που είδα στις λίστες των εφημερίδων ή κάτι που έχει καλές κριτικές σε αυτές, την τελευταία ποιητική συλλογή της Δημουλά ή την ποιητική συλλογή που φέτος πήρε το κρατικό βραβείο ποίησης; Μαντά θα βρεις παντού στο κάτω-κάτω στην επαρχιακή σου πόλη (ακόμη και στο μίνι μάρκετ που πουλάει μπρατσάκια το καλοκαίρι), Καζαντζάκη θα βρεις; Στην Πύλο ένας γνωστός μου έψαχνε προ δύο μηνών Καζαντζάκη στα δύο βιβλιοπωλεία της πόλης. Και οι δύο βιβλιοχαρτοπώλες τον πήραν από τα μούτρα, λέγοντας πως τέτοιους "παλιούς' δεν έχουν, παντού υπήρχαν Μαντά, Δημουλίδου και συναφή ευπώλητα. Δεν αξιολογώ τα διλήμματα. Απλά τα υπονοώ, τα αναφέρω. Αν κριτήριό μας είναι τι θέλει το μεγάλο κοινό, η επιλογή είναι εύκολη: θα έχουμε όλα της Δημουλά, τίποτα του Πάνου Κυπαρίσση (κρατικό βραβείο ποίησης 2014) ή έστω της Κατερίνας Αγελλάκη-Ρουκ (μεγάλο βραβείο γραμμάτων 2014).

Τέλος, στο πρώτο σχόλιό σας αναφέρετε πως ο ρόλος του Βιβλιοθηκάριου δεν είναι διδακτικός-πατερναλιστικός. Συγχέετε τους δύο όρους που απέχουν αρκετά μεταξύ τους. Γνώμη μου πάντως είναι πως ο ρόλος του βιβλιοθηκάριου είναι και παιδαγωγικός, μορφωτικός. Αυτό επουδενί δεν τον κάνει ελιτιστή

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Βούλα Κοτσάλου: Ξαναδιαβάζω το κείμενό μου και τα σχόλιά σας. Σας έθιξε το κείμενο, οπότε οι απαντήσεις σας λόγω του θυμικού διατρεβλώνουν το νόημα όσων έγραψα. Με κατηγορείτε ως ρατσιστή και τεμπέλη, αφού εμείς εδώ στην Αθήνα δεν δουλεύουμε όπως εσείς (πού να ξέρατε). Μου κάνετε και σωστικές για τις πλάνες μου διδαχές για το ρόλο του Ιδρύματος Νιάρχου και τον αγώνα των βιβλιοθηκαρίων. Είναι λίγο αστείο, δεν οφείλετε βέβαια να ξέρετε ή να έχετε διαβάσει την αρθρογραφία μου για τα θέματα αυτά, την κριτική που έχω ασκήσει (αρκετά θορυβωδώς) για το ρόλο των χορηγών τα τελευταία χρόνια. Δεν έχει νόημα λοιπόν να προσπαθήσω να σας πείσω για το ότι αντικείμενο της κριτικής δεν ήσασταν εσείς, αλλά ένα φαινόμενο που διακρίνω τον τελευταίο καιρό. Ήσασταν η αφορμή και όχι ο στόχος μου. Η άκομψη πικρία σας είναι όμως κατανοητή σε μένα.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Δάφνη Χρονοπούλου: Νομίζω πως η συζήτηση που κάνουμε έχει πολιτικές προεκτάσεις κι έχει να κάνει με το ρόλο και την αποστολή των πολιτιστικών θεσμών στη χώρα μας. Με τι όρους λειτουργούν, με ποια χρηματοδότηση, με ποιο προσωπικό, με ποιο σχέδιο. Έχει να κάνει επίσης με την κατάσταση στον εκδοτικό χώρο, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με το ρόλο των εφημερίδων και των δημοσιογράφων που ασχολούνται με το βιβλίο και το πολιτιστικό ρεπορτάζ, με την κατάσταση επίσης στο χώρο τον συγγραφέων, των μεταφραστών και των εικονογράφων. Δεν μπορούμε θεωρώ να κάνουμε μια συζήτηση ξεκομμένη από όλα αυτά. Δεν ξέρω και δεν θέλω να δικαιολογώ αυθαίρετα τις συμπεριφιρές των συναδέλφων μου, αλλά σκεφτήκατε ότι ο δισταγμός τους για μια εκδήλωση έχει να κάνει με τα όρια του... πατριωτισμού τους; Μια ομιλία μπορεί να γίνει ώρες και μέρες που η βιβλιοθήκη δεν λειτουργεί ως αναγνωστήριο ή σε χώρο που είναι άλλος από το αναγνωστήριο. Υπάρχουν τέτοιοι χώροι; Υπάρχει προσωπικό για τις εκδηλώσεις αυτές; Πόσα τέτοια "εθελοντικά" να κάνεις;

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Κύριε Κατσαμάκη,
σχολίασα επειδή σκέφτηκα ότι στη συζήτηση για μια από τις πιο ευπώλητες συγγραφείς στην Ελλάδα θα είχε ενδιαφέρον να παρατεθεί η περίπτωση της αντίθετης περίπτωσης.
Λυπάμαι που η ερωτησή μου στο τέλος έχει εκληφθεί ως ρητορική. Δε ζητούσα από εσάς εξηγήσεις για τη συνάδελφο, μόνο ― κι απ' 'ο,τι βλέπω, λάθος μου― επ' ευκαιρία πρόσθεσα μια ειλικρινή απορία μου (η οποια ναι, βλέπω τώρα ότι αν απαντιόταν ίσως οδηγούσε τη συζήτηση εκτός θέματος).

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Μπορώ να απαντήσω επί της ουσίας και συνοπτικά στην απορία σας: δεν υπάρχει! (Το γιατί δεν υπάρχει έχει να κάνει με τα όσα σας είπα στην προηγούμενη απάντησή μου. Παρόλα αυτά υπάρχουν βιβλιοθήκες που ευκαιρούν και είναι πιο "κοινωνικές" από άλλες για διάφορους αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους)

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou είπε...

Ευχαριστώ!

ggk είπε...

Το ξέρω ότι δεν μου επιτρέπεται να αφήνω σχόλια εδώ (sorry Γιώργο) αλλά θα ήθελα να συγχαρώ τον/την faultypattern για τα σχόλιά του/της και την αναφορά στους 5 (ξεχασμένους από πολλούς) νόμους του Ραγκανάθαν. Αν ήταν δηλαδή στο fb θα έκανα like και share :D

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Ε, αφού δεν μπόρεσες να συγκρατηθείς ggk... χαλάλι!

ggk είπε...

σκέψου.. έχω κρατηθεί τόσο καιρό! :D lol