Της έλεγα το πρωί πως θα ήθελα πολύ να φύγω, να μπορούσαμε να πάμε ένα ταξίδι κάπου στο εξωτερικό, να ανασάνουμε. Η μέρα τελειώνει, επιστρέφω στο σπίτι, το τρόλεϋ είναι γεμάτο κουρασμένους ανθρώπους, Ρώσους, Πολωνούς, Αλβανούς, Ρουμάνους, Αφρικανούς, Κινέζους, Φιλιππινέζους, Πακιστανούς, μια μικρή βαβέλ που φλυαρεί σε μια τροχοφόρα κιβωτό που κάθε λίγο αδειάζει λίγο από το περιεχόμενό της στην Πατησίων. Δεν έχω παράπονο, ένα ταξίδι στον κόσμο είναι κι αυτό: Ευαγγελισμός-Άνω Πατήσια.
1 σχόλιο:
αυτή ειναι ομορφιά μιας οικοουμεντικής πρωτεύουσας. Μερικές φορές ένα ταξίδι στο εξωτερικό είναι οσο μακριά όσο επόμενος σταθμός.
Δημοσίευση σχολίου