Θα γράψω ένα ποίημα με τον τρόπο του Πιερ:
Συνήθως με φοβίζουν οι πωλητές βιβλίων. Σου χαμογελούν ύπουλα κι είναι έτοιμοι πάντα να σου προτείνουν ένα βιβλίο που θα σε κατακτήσει. Σαν να 'χουν ανοίξει την καταπακτή σου και μέσα της να βλέπουν ποιες αγωνίες, ποια τραύματα, ποιοι πόθοι αγκομαχούν, ασφυκτιούν. Οι πωλητές των βιβλίων είναι αναμφίβολα ψυχοφάγοι, ύαινες που βρωμοκοπάνε ψόφια ψυχή, μοιάζουν, ίσως είναι, άγγελοι της κολάσεως.
Πριν λίγο ένας τέτοιος με έριξε στα βράχια της σαγήνης του. Μου έταξε μυστήριο λυτρωτικό, ντελικάτη γραφή, αδιέξοδα νοήματα κι εγώ το αγόρασα. Το βιβλίο. Και τώρα που το άνοιξα στο τραίνο να το διαβάσω, είναι άδειο. Δεν έχει γράμματα, δεν έχει ιστορίες, δεν έχει τέλος. Ούτε καν μια βιβλιογραφική παραπομπή ή μια βινιέτα χαρακτή. Δεν το έγραψε ποτέ κανείς κι είναι πραγματικά αδιάφορο αν κάποιος ποτέ το διάβασε όλο. Τώρα κατάλαβα. Όλα πια ξεκαθάρισαν: ποιος είναι ο πωλητής, ποια είναι η ιστορία του βιβλίου, πού πήγαν οι παραπομπές. Ποιος είναι εντέλει ο Πιερ.
***
ο πίνακας είναι του Pierre Bettencourt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου