Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Η καταγωγή του κειμένου


Έχουν τα κείμενα, όπως και οι άνθρωποι, τόπο καταγωγής πραγματικό ή του ονείρου, ταυτοποιημένο στο χρόνο ή άχρονο. Επι τούτου βέβαια συγχέονται τόπος και χρόνος γένεσης.

Τα καλοκαιρινά απογεύματα για παράδειγμα, πού θα τα ταξινομούσες; Δεν έχουν σαφώς θέση και αντικείμενα και τοπία ως συστατικά τους στοιχεία; Θα όριζες ως τόπο καταγωγής αυτού του κειμένου τη Μεσσαριά της Άνδρου ένα αυγουστιάτικο απόγευμα του 2009 και θα τελείωνες ωστόσο; Δηλαδή είναι ένα σημείο στο χωρο-χρονο-χάρτη ο τόπος γένεσης ενός κειμένου;

Η πραγματική ικανότητα ενός ανθρώπου να ντύνει με λέξεις, ήχους, εικόνες, ροή σκέψης, την επικοινωνία του με τους άλλους είναι νομίζω η εύρεση των συντεταγμένων του στο χώρο, το χρόνο και τις αισθήσεις. Το κείμενο δηλαδή είναι ο χάρτης της παρουσίας του στη ζωή.

Ένα παράδειγμα, η καταγωγή αυτού του κειμένου:
Σειρά καλοκαιρινά απογεύματα σε μποστάνια και περιβόλια, σε φραγκοσυκιές, κυπαρίσσια και ελιές, στο Βαθύ της Μάνης, στην Πλατεία Άρεως στην Τρίπολη, στο Μάη-Θανάση στην Κόρινθο, στη Μυλοκοπή πίσω από την Περαχώρα, στη Νάουσα της Πάρου, τα Λουτρά της Κύθνου ή τον Μυλοπόταμο των Κυθήρων, τρώγοντας καρπούζι, σύκα, πεπόνι, φτιάχνοντας σκηνές από καλάμια, ακούγοντας παραμύθια στην ξαφνική νεροποντή, κάνοντας ποδήλατο ή παίζοντας κρυφτό. Υπάρχουν και άλλα στοιχεία πολλά. Ενδεικτικά, ένα βουνό (συνήθως με ελιές ή με πουρνάρια), γεράνια στο μπαλκόνι, μεγάλες πέτρες στην παραλία, ερωτική έξαψη, παγωτό και άνθρωποι (πραγματικοί ή της φαντασίας).

Η γεωγραφία των σκέψεων δεν αναφέρεται συχνά, δεν είναι και εύκολη ενασχόληση εδώ που τα λέμε. Πάντως έχω την εντύπωση πως η καταγωγή των κειμένων είναι και λιμάνι αποχαιρετισμού – συνήθως επώδυνου. (Και ξέρω από πού κατάγεται αυτή η εντύπωση…)

Αυτό πάντως που μπορώ να πω με σχετική βεβαιότητα είναι πως είμαι γεωγράφος των σκέψεών μου. Αν όχι ταξιδευτής…

3 σχόλια:

lemon είπε...

Τι ωραίο κείμενο!

doctor είπε...

Το κείμενο Γιώργο είναι μια χημική ένωση. Αρκεί ένα μικρό λάθος και χάνεται όλη η μαγεία.
Και όπως κάθε χημεία, θα πρέπει να "δένει" αυτή του γράφοντος με του αναγνώστη (του).

Συγχαρητήρια για την καθαρή και συμπυκνωμένη γραφή σου.

Δημήτρης

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Σας ευχαριστώ και τους δύο για τα λόγια σας. Δηλαδή Δημήτρη η γραφή είναι περίπου σαν τον έρωτα;