Κάποιες φορές ανασύρονται από τη λήθη μορφές που έχεις συνδέσει με τη ζωή σου όπως την ονειρευόσουν… Ουσιαστικά στην επιφάνεια τις φέρνει η απουσία σύγχρονων τέτοιων διασυνδέσεων.
Νοιώθω ότι η λείπει από τη δημοσιογραφία αυτών των χρόνων ο Λυκούργος Κομίνης, η δεοντολογία και τα μυστικά της δημοσιογραφίας που κωδικοποίησε και χάρισε με αυτή την παλιά ελπίδα του δασκάλου που οραματίζεται (πώς λέμε Μαλέλης; ε, καμία σχέση!). Αυτό βέβαια που προσωποποιεί την έλλειψή του είναι το ειδικό βάρος της αιχμηρής ανεξαρτησίας, η δημοσιογραφία που αναζητά την αλήθεια, όχι αυτή που έπαψε ακόμη και να υποστηρίζει πως την υπηρετεί.
Σε μια δημοκρατία που ο τύπος δημοσκοπεί, η ανεξαρτησία αγνοείται.
Σε μια δημοκρατία που ο τύπος δημοσκοπεί, η ανεξαρτησία αγνοείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου