Δευτέρα 19 Ιουλίου 2010

Opus Femina


Μια παλλόμενη νύχτα, ένα σοφό λίγο στη φασαρία της πόλης και των ανθρώπων της, μια πείσμων αντίρρηση στην κρίση όταν επιχειρεί να μας τυλίξει με τη γλίτσα της – ευτυχώς ανεπιτυχώς, οικονομία του νου και όχι της ψυχής, λευκά κύματα φωνών και μαύρα πουκάμισα μαντολίνων, θαρρείς η νύχτα γεννάει τη μουσική, η νύχτα γεννάει την καρποφόρα ελπίδα, η νύχτα αντιστέκεται, όμορφα στην άκρη και πάνω από την πόλη, με μια φλούδα φεγγάρι στο πλάι, με μια φλούδα φεγγάρι στα τραγούδια του Μάνου και του Μίκη, αναμοχλεύοντας θλίψεις και ελπίδες και έρωτες και απώλειες, μια συναυλία διαδήλωση με πανό τα μάτια μας και συνθήματα τα τραγούδια μας, μια συναυλία-εισιτήριο στη νέα και όχι στην επόμενη μέρα, μια φλούδα φεγγάρι στα απελπισμένα όνειρά μας, μια φλούδα μουσική στην απέραντη νύχτα.

Αυτός είναι ο τόπος που γεννήθηκα. Και γεννιέμαι συνέχεια.
********************
Με αφορμή τη συναυλία του Γυναικείου Φωνητικού Συνόλου Κορίνθου «OPUS FEMINA» και της ορχήστρας νυκτών εγχόρδων «ATTICA» στο θεατράκι «Μίκης Θεοδωράκης» στα Εξαμίλια Κορίνθου, 18 Ιουλίου 2010.

4 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

Τι μου θύμισε το υπέροχο κείμενό σου!

Πριν από χρόνια στη Βραζιλία σε περίοδο σοβαρής οικονομικής κρίση
κάθε συζήτηση επί του θέματος - με μικρούς και μεγάλους-κατέληγε με τη φράση: " ότι και να γίνει θα το ξεπεράσουμε. Εμείς έχουμε τη μουσική μας"

Καλή σου μέρα

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Καλημέρα Τσαλαπετεινέ. Νομίζω ξέρουμε όλοι πως κάτι τέτοιες ουσίες είναι το πιο αυθεντικό μας νόημα, χωρίς το φλύαρο πολύ του υπόλοιπου βίου μας

Кроткая είπε...

και λίγη ομορφιά μες την ασχήμια που μας περικυκλωνει.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

σαν να κυνηγάμε το θησαυρό έχουμε πέσει πάνω της!!!