Παρακολουθούσα κακόκεφος χθες το απόγευμα στην καθημερινή μας βόλτα την κόρη μου να περπατά. Βαδίζαμε σε ένα δρόμο της μεγάλης μας πόλης, όταν πρόσεξα πως τα βήματά της ακολουθούσαν με επιμέλεια επί ώρα μια κίτρινη γραμμή χαραγμένη στο έδαφος. Δεν ξέφευγε καθόλου από την πορεία αυτή. Αν ένα παιδί 19 μηνών ακολουθεί την προεπιλεγμένη γραμμή χωρίς κανείς να το παροτρύνει ή να το εκπαιδεύσει σε αυτό, πόσο δύσκολο είναι για εμάς που μεγαλώσαμε και συνηθίσαμε στις γραμμές, να μην κάνουμε το ίδιο την πιο κρίσιμη ίσως στιγμή της πολιτικής μας ζωής; Και αντίστροφα- πόσο ευάλωτοι είμαστε στις γραμμές που μας χαράζουν οι άλλοι;
Οι κερδοσκόποι της συναίνεσης επενδύουν στη σύνεσή μας αυτές τις μέρες (και πάντα). Μας νουθετούν και μας απειλούν, μας φοβίζουν, αλλά πια δεν μας τάζουν. Η Αριστερά τους απαντά με αντίσταση και ανατροπή ελπίζοντας μέχρι τότε να αποκτήσουμε ταξική συνείδηση.
Θα είναι μια μικρή νίκη η καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου κάτι και του εφαρμοστικού του νόμου, απαραίτητη για την ψυχολογία των αγανακτισμένων σε πλατείες και καναπέδες. Και η Αριστερά την έχει ανάγκη αυτή τη νίκη τη μικρή. Όχι γιατί θα κεφαλοποιήσει την επιτυχία της αγανάκτησης στα εκλογικά της ποσοστά, αλλά γιατί ίσως έτσι να γεμίσει τα ρεζερβουάρ της πολιτικής διεξόδου στο πολιτικό μας αδιέξοδο.
Αυτό το «ίσως» είναι αιχμηρό αντικείμενο. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό έχω την αίσθηση πως η Αριστερά λειτουργεί σαν Μη Κυβερνητική Οργάνωση, με περιορισμένες ευθύνες και ακτιβιστικές εμμονές. Είναι λίγη η Αριστερά αυτή την εποχή της Κρίσης. Λίγη η ελπίδα και η πολιτική της πρόταση. Αν και σαφώς αναγκαία, ευπρόσδεκτη, λυτρωτική.
7 σχόλια:
Ο χαρακτηρισμός της Αριστεράς ως ΜΚΟ είναι πάρα πολύ πετυχημένος!
Και η νίκη μας είναι απαραίτητη, αλλά και μια γραμμή επίσης. Που δεν θα κόβεται, δεν θα χάνεται, δεν θα πισωγυρίζει. Μια γραμμή να φαίνεται καθαρά και να ξέρουμε πως οδηγεί κάπου.
και εξήγηση υπάρχει, και πείρα υπάρχει, και προοπτική υπάρχει, και γραμμή υπάρχει, και πιθανότητα νίκης υπάρχει...να δώσω το λίνκ?!
δώσε παρτιζάνα το λινκ (και αυτό μια γραμμή είναι ;)
Φαούδι τι περιμένει για να τη δώσει την προοπτική της και το όραμα η Αριστερά; Θα προλάβουν οι άλλοι να τουμπάρουν πάλι τη κατάσταση..
Ίσως η Αριστερά περιμένει να της έρθει έμπνευση προοπτικής... Γιατί άλλο η αντίσταση και η ανατροπή και άλλο η πρόταση. Ελπίζω να την βρει σύντομα και να έχει το σθένος να την υποστηρίξει.
Καλημέρα
Δεν ακολουθούμε μόνο τις γραμμές των άλλων. Και τις δικές μας, και αυτές είναι πιο δύσκολο να τις αλλάξουμε, αμα ανακαλύψουμε ότι δεν είναι σωστές. Δεν είναι απαραίτητα κακό πράγμα οι γραμμές, όταν συνοδεύονται από (αυτο)κριτική διάθεση.
Όσον αφορά το δεύτερο μέρος της ανάρτησης, συμφωνώ με το φαούδι.
Πολύ καλό πόστ, Γιώργο! :-)
Υπάρχει μια ουσιώδης και κεντρική ομοιότητα στο συλλογισμό που κάναμε χθες οι δυο μας. :)
(Αν και μάλλον καταλήγουμε σε διαφορετικό συμπέρασμα. Εγώ επιμένω στην απεμπλοκή. Δεν τις θέλω πια τις μικρές νίκες, βρίσκω ότι μακροπρόθεσμα μας φρενάρουν: Πανηγυρίζουμε πολύ καιρό γαμώτο.)
Άστα Ρίσκι.. συμφωνούμε :)
- έχω στριμώξει πολλή ειρωνία στις φράσεις μου. Έκατσα πάνω τους για να μπορέσω να κλείσω ο φερμουάρ...
Αγκνίρα νομίζω πως κάτι τέτοιες στιγμές οι ατομικές γραμμές είναι δευτερεύουσας σημασίας, αλλά και αντοχής. Γι' αυτό είμαστε εύθραστοι και ευάλωτοι στις συλλογικές.
Δημοσίευση σχολίου