Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Τσου Κάτω


Καθόμαστε, επιτέλους καθόμαστε. Είναι μια μικρή απόβαση αυτή να κάτσουμε στο τραπέζι το μεσημεριανό στην ταβέρνα. Ο εξοπλισμός που κουβαλάω ο αχθοφόρος είναι βαρύς και πρέπει σταδιακά και νοικοκυρεμένα να τον αραδιάσω: πετσέτες της θάλασσας, το καρεκλάκι της μικρής, ψάθες, κουβαδάκια, την εφημερίδα στη μασχάλη, τη μικρή στον ώμο, τα βατραχοπέδιλα του μεγάλου (διαβάζει τα μίκυ-μάους που λέγαμε και «δεν μπορεί»), ένα καρεκλάκι για την παραλία, μαγιώ, αντιηλιακά, καπέλα, σωσίβιο- ό,τι με δυο κουβέντες ορίζει ένα οικογενειακό μπουλούκι που μεταναστεύει στις διακοπές του.

Καθόμαστε. Και παραγγέλλουμε «κανένα λαδερό, γιατί πήξαμε στα στεγνά» και ετοιμαζόμαστε σαν πεινασμένη αγέλη λιονταριών να πέσουμε με ορμή στη λεία μας. Και τότε εμφανίζεται περήφανη, αγέρωχη, με αεροδυναμικό σχήμα και εντυπωσιακό όγκο: μια ψαρούκλα πάνω σε ένα δίσκο. Σταματάμε, το βλέμμα μας παρελαύνει στο κατόπι της, την ακολουθεί δουλικά μέχρι που προσγειώνεται σε ένα τραπέζι όπου κάθεται μια μικρή παρέα. «Μπαμπά γιατί δεν πήραμε και εμείς ένα τέτοιο ψάρι;». Η ερώτηση σε επαναφέρει στην τάξη (την κοινωνική…) και ανακτάς τον αυστηρό συντονιστικό ρόλο του γονέα: «φάε το φαΐ σου, θα κρυώσει».

Μα αυτός που τρώει το ψάρι δεν είναι ο .....; Και κυκλοφορεί έτσι ελεύθερος και παραγγέλλει ψάρι υπερωκεάνιον; Μα το μαχαίρι (της δικαιοσύνης) δεν έφτασε στο δικό του κόκαλο, οι μίζες για το κόμμα δεν αποδείχτηκαν; Καθώς περνάει η ώρα σκέφτεσαι πως θα μπορούσες να σηκωθείς και επιδεικτικά να του πάρεις το ψάρι και να το μοιράσεις στους γύρω λέγοντας «ελάτε, τώρα μπορούμε να πούμε πως μαζί του τα φάγαμε», θα μπορούσες να του μιλήσεις, να τον βρίσεις πιθανώς που συνέβαλε τα μέγιστα και από θέση ισχύος στην κατρακύλα που μας στέλνει στον πάτο του βαρελιού. Όμως γεννήθηκες ευγενικός (ίσως και λίγο ακοινώνητος ή δειλός), τελοσπάντων δεν είσαι ετοιμοπόλεμος τραμπούκος κάθε στιγμή. Οπότε και το ψάρι μονάχος του το έφαγε με την παρέα του και μετά πήγε στα ενδότερα να πληρώσει (αν πλήρωσε).

Έχοντας αποδεχτεί τη φύση μου βράζω στο ζουμί μου. Τον κοιτάω έντονα σαν να μπορώ έτσι να του δείξω την αποδοκιμασία μου. Σηκώνεται να φύγει. Χαιρετάει χαμογελαστός το διπλανό τραπέζι και χαριεντίζεται με τους παραδίπλα και αυτοί μαζί του. Γίνομαι έξαλλος- γι’ αυτό δεν μίλησαν όλοι αυτοί γύρω μου; Συνένοχοι λοιπόν στη μίζα; Ομοτράπεζοι;

Μήπως θεωρούν και μένα τώρα που δεν αντέδρασα, πελάτη στο ίδιο μαγαζί της διαπλοκής; Ίσως …

18 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Ένα κράξιμο έπρεπε να του το ρίξεις μωρέ.Όχι, υστερικά. Απλά να δείξεις πως δεν είμαστε ξεχασιάρηδες. Εγώ δε νομίζω πως θα άντεχα.

Το Φαουδι είπε...

Αμάν μη δείτε άνθρωπο να απολαμβάνει το φαγητό του....! Το ενδεχόμενο να το ψάρεψε το ψάρι μόνος του (πιθανόν με κανένα από τα υποβρύχια του συναδέλφου του) και να το πήγε απλά στην ταβέρνα να το ψήσουν, το σκεφτήκατε;

Επίσης μπορεί να έπηζε στα λαδερά και να μάζευε λεφτά μήνες για αυτό το ψάρι...

Τς τς τς... καχυποψία...

landlord45 είπε...

στο λαιμό μου έκατσαν τα κόκκαλα απ' αυτό το ψάρι..

(αν και -ως σκατόψυχος- σκέφτομαι πως η συνομοταξία αυτή έχει ειδικότητα στα λαδερά)

ΚΚΜ

Ανώνυμος είπε...

Εγώ συμφωνώ με το φαούδι: ο άνθρωπος μπορεί να θαλασσόδερνε μήνες για να πιάσει το ψάρι και μη σου πω κι όλας ότι και η κυρά του έγδαρε τα απαλά της χεράκια για να το ξελεπιάσει. Εσύ και η παρέα σου είστε πολύ καχύποπτοι και στο κάτω κάτω η δικαιοσύνη απεφάνθη ότι ο έτσι δεν έχει κάνει τίποτα το μεμπτόν!

Συγχωρείσαι μόνο και μόνο γιατί η περιγραφή του μπαμπά-αχθοφόρου είναι απολαυστική (θα ΄θελα βέβαια να μουν από μια γωνιά να τραβάω φωτογραφίες...)

Για το άλλο σε καταλαβαίνω: εγώ έπεσα τις προάλλες μούρη με μούρη με σύσσωμο το μητσοτακαίικο (έσερναν μαζί και το σκυλάκι τους, τον εισαγγελέα της χούντας) και δεν έκανα τίποτα. Αλλά και τι να του έλεγες; Σάμπως θα του 'κοβες την όρεξη;

Κάτσε κάτω από τη μπάρα λοιπόν Γιώργο :)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Ρενάτα λάβε ως απάντησή μου το σχόλιο του Silent.

Φαούδι λάβε ως απάντησή μου το σχόλιο του Silent.

KKM λάβε ως απάντησή μου το σχόλιο ξέρεις ποιου

Silent θα ήταν (πάλι) θολές. Οι φωτογραφίες... σου

HappyHour είπε...

Ε τι να σου πω τωρά;!

Ε όχι, να σηκωνόσουν και απλά και ήρεμα να του πεις "μήπως έχετε να μου χαλάσετε κάτι μάρκα;" ή κάτι τύπου "σε ευρώ να σας φέρουν το λογαριασμό ή σε μάρκα;"

Δεν συμφωνώ και το ξέρεις...

Υ.Γ. Ωραίο μαγιώ φοράει χαχαχα!

Τσαλαπετεινός είπε...

Είσαι ένας παπαράτσι που έκανε μισή δουλειά: το ψάρι δε φαίνεται!

(και μας λες ότι ήταν και μεγάλο)

SoDurck είπε...

Θα σε λέρωνε αν του μιλούσες και οι καιροί δεν αντέχουν λεκέδες πάνω μας. (και που τον κοίταζες πολύ ήταν)

el Romandante είπε...

υποψιάζομαι ότι τελικά στη περίπτωσή του το μαχαίρι στο κόκκαλο μπήκε, άσχετα αν ήταν ψαρούκλας.
Αν θες γράψε για τις αντιδράσεις από τα πιτσιρίκια σου όταν συζήτησες (που φαντάζομαι ότι θα το έκανες) με τους ομοτράπεζούς σου.
Εγώ πάντως κάτι θα του έλεγα, δε μπορεί μόνο αυτός να σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα...

και εδώ κάποιες εσωτερικές σκέψεις για μια δική μου φαντασιακή συνάντηση με κάποιο από τους πατριδοπατέρες (που ακόμα δεν έχει γίνει) - και μάντεψε ποιος σχολιάζει με το δικό του μοναδικό τρόπο - ναι, ο φίλτατός μας σάιλεντ...
http://stahtikaiburberry.blogspot.com/2011/04/blog-post_25.html

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

η Χάππυ απέδειξε ότι μπορεί: (http://exegermenoto2009.blogspot.com/2011/07/blog-post.html)

Προσπαθώ Τσαλαπετεινέ, προσπαθώ. Αλλά τέχνη και ρεπορτάζ μαζί λίγοι το καταφέρνουν...

Soduck πιο πολύ θεωρώ πως με λέκιασαν τα χαριεντίσματα των άλλων μαζί του...

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Romandante σαν κλεψύδρα το ποστ σου (διαβάστε το, αξίζει!): ό,τι αδειάζεις εσύ γεμίζει από τον Silent.

ΥΓ: Αν κάναμε ένα δι-ιστολογικό αφιέρωμα σε τέτοιου τύπου πολιτικές συναντήσεις; Δεν θα ήταν άσχημη ιδέα να κάτσουμε να γράψουμε πολλοί γι' αυτές...

Ανώνυμος είπε...

Κάποια μέρα θα γίνει ένα μεγάλο ηλεκτρονικό μπιγκ μπανγκ και θα καταστραφούν όλα, μέηλς, μπλογκς, η ιστοσελίδα της βουλής, όλα. Τουλάχιστον θα χαθούν μαζί τους και τα ντροπιαστικά μου σχόλια από 'δω κι από 'κει :)

Nefosis είπε...

Aχ, μπορώ να έρθω μαζί στις επόμενες διακοπές, και ευκαιρίας δοθείσης, να βγάλω από μέσα μου το ΣΥΡΙΖΑ; Θα βοηθήσω και στο κουβάλημα!

el Romandante είπε...

το θυμάμαι το ποστ της χάπυ, η ψυχραιμία της ήταν μεγαλύτερη και απ' τη δική σου!

ακόμα και έτσι silent, τα σχόλιά σου θα μείνουν για πάντα στις καρδιές μας

μέσα για το αφιέρωμα αν και έχω μόνο μια γελοία εμπειρία με ένα αποτυχημένο πολιτευτή

Λιακαδα είπε...

Ετσι ζωντανα που το περιεγραψες το πως τον αγριοκοιταξες τον ανθρωπο ενιωσα πως λιγο ακομα και θα του καθοταν το κοκκαλο στο λαιμο! Και σε κατηγορω κι εσενα Βιβλιοθηκαριος .. Ε ναι εισαι ολιγον τι συνενοχος! Γιατι μωρε δεν τον αγριοκοιταζες λιγο ακομα? Ασχημα λες θα ηταν? χιχι

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Nefosis εμένα μέσα μου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ντροπαλός και δεν εξωτερικεύεται :) Με τον τρόπο σου θα είσαι μαζί μας στο δεύτερο(επικείμενο) φευγιό μας!!!

Silent η σκηνική σου παρουσία αναδεικνύει τα λόγια. Σαν να σε βλέπω να τα λες αυτά που γράφεις...

Romandante θα γυρίσω μόλις ανοίξουν τα σχολεία. Αν είναι, το κανονίζουμε το αφιέρωμα...

Λιακάδα να κάνετε παρέα με τη Nefosis. Ταιριάζετε:)

ΥΓ: Γεγονός είναι πως εξηγήσαμε στο γιο μας εκείνο το μεσημέρι για το "στρατηγό". Σήμερα είδαμε ένα καημένο μπάτσο βλαχούλη να κοιτάει προκλητικά και καχύποπτα έναν κακομοίρη Πακιστανό στο δρόμο. "Μπορεί να είναι κλέφτης" σχολίασε ο γιος μας. "Το ότι είναι έτσι ντυμένος και φτωχός δεν σημαίνει ότι είναι κλέφτης". Εξάλλου αν θυμάσαι, οι κλέφτες δεν φοράνε στολή (όπως οι μπάτσοι)για να τους ξεχωρίζουμε" του απαντήσαμε. Και έδεσε το γλυκόοοο της διαπαιδαγωγησης...

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Nefosis εμένα μέσα μου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ντροπαλός και δεν εξωτερικεύεται :) Με τον τρόπο σου θα είσαι μαζί μας στο δεύτερο(επικείμενο) φευγιό μας!!!

Silent η σκηνική σου παρουσία αναδεικνύει τα λόγια. Σαν να σε βλέπω να τα λες αυτά που γράφεις...

Romandante θα γυρίσω μόλις ανοίξουν τα σχολεία. Αν είναι, το κανονίζουμε το αφιέρωμα...

Λιακάδα να κάνετε παρέα με τη Nefosis. Ταιριάζετε:)

ΥΓ: Γεγονός είναι πως εξηγήσαμε στο γιο μας εκείνο το μεσημέρι για το "στρατηγό". Σήμερα είδαμε ένα καημένο μπάτσο βλαχούλη να κοιτάει προκλητικά και καχύποπτα έναν κακομοίρη Πακιστανό στο δρόμο. "Μπορεί να είναι κλέφτης" σχολίασε ο γιος μας. "Το ότι είναι έτσι ντυμένος και φτωχός δεν σημαίνει ότι είναι κλέφτης". Εξάλλου αν θυμάσαι, οι κλέφτες δεν φοράνε στολή (όπως οι μπάτσοι)για να τους ξεχωρίζουμε" του απαντήσαμε. Και έδεσε το γλυκόοοο της διαπαιδαγωγησης...

roubinakiM είπε...

Μία άλλη αντιμετώπιση θα ήταν να σχολιάσεις κάτι (προς τους δικούς σου) αρκετά δυνατά ώστε να ψιλοακουστεί: "για κοίτα πώς καταντήσαμε!" ή ένα δυνατό ξέφρενο γέλιο "ωρε γλέντια!!"...(πιθανον να φανεί παράξενο στα παιδιά βέβαια). Όπως και να αντιδράσει κάποιος καλά θα κάνει, τα συναισθήματα είναι για να εξωτερικεύονται με κατάλληλο ανάλογα με την εμπλοκή και τη συναισθηματική φόρτιση τρόπο.

ΥΓ Προσοχή: η λιακάδα και η νέφωσις μπορεί να αλληλοαναιρεθουν αν κάνουν παρέα