- Κωνσταντίνε να σε ρωτήσω κάτι;
- Πες…
(Ο γιος μας και ο κολλητός του ο Δημήτρης χαρούμενοι και κουρασμένοι φλυαρούν απλωμένοι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου χθες το απόγευμα. Επιστρέφουν στα σπίτια τους από την πρώτη φετινή προπόνηση στο ποδόσφαιρο. Η κυρά μου στο τιμόνι μπροστά απολαμβάνει το διάλογό τους)
- Πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη;
- …
- Πιστεύεις ότι υπάρχει ή ότι είναι πνεύμα;
- Τι είναι «πνεύμα»;
- Να, κοίτα να δεις: πέρυσι τα Χριστούγεννα έβαλα το γράμμα για τον Άγιο Βασίλη κάτω από το δέντρο και πήγα στην κουζίνα που τρώγαμε όλοι μαζί και όταν πήγα να το δω μετά το φαΐ, δεν υπήρχε! Αυτό είναι θαύμα βέβαια. Αν ο Άγιος Βασίλης ήταν αληθινός θα τον έβλεπα, άρα τώρα που δεν τον είδα είναι πνεύμα.
- (βαριεστημένα) Μήτσο, ο Άγιος Βασίλης δεν είναι ένας.
- (έκπληκτος) Τι εννοείς;
- Ο Άγιος Βασίλης είναι πολλοί. Είναι απλά άνθρωποι που είναι παππούδες και επειδή αγαπούν τα παιδιά, τους κάνουν δώρα. Αν δεν έχουν γένια, βάζουν ψεύτικα. Εγώ έχω δει πολλούς Αγιοβασίληδες
(η άποψη του γιου μας αναστατώνει το φίλο του, που στρέφεται στην κυρά μου για μια καλύτερη απάντηση)
- Κέλλυ, εσύ πιστεύεις στον Άγιο Βασίλη;
- Άσε Μήτσο… η μάνα μου δεν πιστεύει ούτε στο θεό.
- Τι… ;
- Κοίτα να δεις Μήτσο… σε αυτή τη γη δεν γίνονται θαύματα πια.
16 σχόλια:
Α, όχι και δεν γίνονται θαύματα! Ο Κωνσταντίνος και ο Μήτσος τι είναι;
Καλώς ήρθατε! :-))
μα... δυο μικροί φιλόσοφοι στο πίσω κάθισμα. Απάντησα σωστά;
Εφτά χρονών και είπε πως δεν γίνονται θαύματα;
Πλάκα κάνεις;
Πες του να διαβάσει λίγη Θεωρέμα
http://thethreewishes.wordpress.com/2011/09/11/waiting-for-the-miracle/
:)
πως "δεν γίνονται θαύματα ΠΙΑ". Θα τον ενημερώσω για την παραπομπή :) [πολύ σε έχει συμπαθήσει που έχεις τον ιντεφίξ άβαταρ- φέτος στις διακοπές ξετίναξε και τον Αστερίξ...)
Δεν γίνονται θαύματα πια;;;;
Α, να σου πω Γιώργο... Δεν είναι κατάσταση αυτή να σοκάρετε έτσι τα άλλα παιδάκια εσύ και η οικογένειά σου. (Για το Μήτσο δεν ξέρω, αλλά εμένα, πόσα χτυπήματα ν' αντέξει πια η ευαίσθητη καρδιά μου;)
αχ έχω πλαντάξει από τα γέλια, να 'σαι καλά... θα σκάσω... άκου "τα άλλα παιδάκια": Ρίσκι η φακιδομύτη :)
Να παιδί, να μάλαμα! :) Ναι στα όνειρα, όχι στις αυταπάτες! Πώς θα΄θελα να τον έχω μαθητή!
Και Λούκυ Λουκ και Ιζνογκούντ να του πάρετε. Να το μορφώσετε το παιδί ;)
Χαχα, υποψιάζομαι πως σε καμιά 5ετία τα ίδια θα λέει ο γιος μου σε κάποιο φίλο του (δηλαδή θα θελα.... χιχιχι)
ιιιιιι!!!
Ο αη βασίλης είναι παπούδες;;;
Και μένα γιατί μου εμφανίζονται σε τόσο μικρή ηλικία όταν μου κάνουν δωράκια;
Renata έχει αρχίσει και Λούκυ Λουκ και Ιζνογκουντ.... :)
ΥΓ: Και εγώ πολύ θα γούσταρα να σε έχει δασκάλα. Εκείνος βέβαια αγαπάει την κυρία Ειρήνη....
Κατερίνα στο εύχομαι ολοψύχως !!!!!!
Soduck με τρομάζεις: αν ο Άγιος Βασίλης σου φαίνεται παιδί, πόσων χρόνων είσαι τάχα; (tee hee hee που λέει και ο Δύτης και επαναλαμβάνουν η Ρενάτα, ο Σάιλεντ και δη ο Τσαλαπετεινός)
Άντε και καλά το δε γίνονται θαύματα ΠΙΑ... Πες ότι το παιδί έγινε υπερ-ρεαλιστής, σε καλό να του βγει.
Όταν ο μικρός σας λέει - "σ' αυτή τη γη", τι εννοεί;; Ξέρει κάτι;;;!!
ιιιιιιιι! Δεν το είχα σκεφτεί... (άμα μου πει... σιγά μην σας πω... χιχιχιχιχι)
Βρίσκεστε σε καλό δρόμο ;)
Αφού την αγαπάει, είναι σε καλά χέρια :)
χμ, δεν ξέρω τελικά αν η ιστορία είναι για να γελάμε ή να μπαίνουμε λίγο σε σκέψεις.
Όταν ήμουν εγώ μικρή πίστευα ακράδαντα ότι ένα ποντικάκι έπαιρνε τα δόντια που μου πέφτανε και μου άφηνε μια δραχμή για πληρωμή. Με γοήτευε αφάνταστα αυτό το ποντικάκι, προσπαθούσα πάντα να μείνω ξύπνια για να το δω όταν θα έρθει. Απαγοητεύτηκα παρα πολύ όταν διαπίστωσα ότι ο πατέρας μου έβαζε τα νομίσματα.
Τώρα ο γιος μου κάνει ακόμα ότι το πιστεύει, μόνο και μόνο για να πάρει τα λεφτά που του βάζουμε κάτω από το μαξιλάρι. Και έτσι αναρωτιέμαι, μήπως τα παιδιά της σημερινής εποχής παραέχουν γίνει ρεαλιστές;
"για το μύθο που μας λέτε, άλλο μύθο θα σας πω":
Είχα πει στο γιο μου πως το φεγγάρι και βέβαια μας ακολουθεί τις νύχτες όπου πάμε. Προαιώνια αίσθηση αυτή στα παιδιά. Κάποια στιγμή όμως του εξήγησα πως είναι τόσο μεγάλο που το βλέπουμε όπου και αν πάμε και ότι είναι δορυφόρος και ότι αντανακλά το φως του ήλιου μπλα μπλα μπλα. Πριν από ένα μήνα του είπα:
-Κοίτα το φεγγάρι μας ακολουθεί
-Δεν μας ακολουθεί. Είναι μεγάλο και φαίνεται από παντού και γι' αυτό.... (σαν να μην το ήξερα....)
Του απάντησα λοιπόν: "δεν νομίζω.... είσαι σίγουρος; Εγώ νομίζω πως απόψε μας ακολουθεί".
Χαχαχα, για το τελευταίο σου σχόλιο!
Εγώ να ξέρετε πάντως πιστέυω στον Άγιο Βασίλη, αμέ αμέ! Και μια χαρά κάθε χρόνο ό,τι δώρο θέλω το βρίσκω κάτω απο το δέντρο.
(δεν χρειάζεται να απομυθοποιούμε τα πάντα στα παιδιά, έτσι κι αλλιώς αργά ή γρήγορα θα δουν την σκληρή πραγματικότητα (που λένε)... όσο πιο αργά τόσο πιο καλά...)
Δημοσίευση σχολίου