Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Μια «ιστοΐα» για το ξύρισμα (δράμα εις πράξιν μία)




Καλοκαιρινό μεσημέρι Σαββάτου. Μια φλύαρη μικρή στις αρχές των γλωσσικών της κατακτήσεων ζητάει επίμονα από τον μπαμπά την αφήγηση μιας ακόμη (έκτης ή έβδομης) ιστορίας. Η μαμά σιδερώνει στο χωλ.

Μικρή: Άλλη μια ιστοΐα μπαμπά. Καλαταία....
Μπαμπάς: Τελευταία όμως, εντάξει; Λοιπόοοον...
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό κοριτσάκι που ζήτησε από τον μπαμπά του να της πει μια ακόμη ιστορία. Ο μπαμπάς κοίταξε μέσα στο κεφάλι του και δεν βρήκε ούτε μία. Άνοιξε τη ντουλάπα, σήκωσε τα μαξιλάρια, έψαξε στην κατσαρόλα, αλλά τίποτα, είχαν όλες τελειώσει. Ο μπαμπάς έσκυψε το κεφάλι και καθόταν στενοχωρημένος που δεν είχε άλλες ιστορίες. Το κοριτσάκι είδε που ήταν στενοχωρημένος, έσκυψε, του έδωσε ένα φιλάκι και του είπε: « μην στεναχωριέσαι μπαμπά». Και τότε φύτρωσε στο μάγουλο του μπαμπά μια μικρή ιστοριούλα: η ιστορία του φιλιού
Μικρή: Και μετά;
Μαμά: Και μετά ο μπαμπάς την ξύρισε.
Μπαμπάς: ………
Μικρή: Μπαμπά α μου πει μια ιστοΐα τώα;

13 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Έτσι εύκολα νόμιζες πώς θα την γλύτωνες;
Καλό μήνα :)

Τσαλαπετεινός είπε...

Η ιστορία του ποστ πάντως απογειώθηκε με την ατάκα της μαμάς!



Καλή βδομάδα και καλό μήνα!

Nefosis είπε...

Μ' αυτά και μ' εκείνα, χωρίς ιστορία μας άφησες. (καλό μήνα!)

Кроткая είπε...

ζαβολιάρη!

Ανώνυμος είπε...

Aρχίζω να βεβαιώνομαι ότι εδώ υπάρχει λογοτεχνική φλέβα.
Στόφα παραμυθά, θα έλεγα...
Και όχι τυχαίου.
Τζιάνι Ροντάρι και πάνω...

Για κάντε κάτι, παρακαλώ...


κ.κ.

Ανώνυμος είπε...

@κ.κ. περισσότερο ντίνο μπουτζάτι θα έλεγα εγώ..

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Καλό μήνας σε όλους...

@Σταυρούλα: Να σου πω την αλήθεια ήμουν πεπεισμένος πως δεν μπορώ να γλυτώσω παρά μόνο όταν θα σερβιριστεί το φαΐ. Ωστόσο δεν περίμενα και... διπλό χτύπημα από μαμά και κόρη...

@Τσαλαπετεινός: αυτή η βιωματική ιστορία όμως φίλε ... προσγειώθηκε στην ατάκα της μαμάς (δεν είναι τυχαίο πως την αποκαλώ συχνά αεροδρόμιο)

@nefosis: ναι καλά... δεν θα ξαναπώ ιστορία. Εσείς τα θηλυκά περνάτε με άρματα δρεπανηφόρα και τις θερίζετε. Χρατςςςςςςς!

@Krotkaya: και εσύ και η αποπάνω σου είστε προκατειλημμένες. Μα δεν βλέπετε το οφθαλμοφανέστατο έγκλημα που έγινε από τη μάνα πάνω στη δύστυχη την ιστορία μου; Πού βλέπετε λοιπόν το δόλο το δικό μου;

@κ.κ.: επιτέλους ένα σωστό και αξιόλογο σχόλιο :)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Silentcrossing: έφαγα το google για να βρω ποιος είναι αυτός φίλε. Κατέληξα πως και το δικό σου σχόλιο είναι εξαιρετικά εύστοχο!

(υγ: όντως φαίνεται ενδιαφέρων ο συγγραφέας. Δεν μας λες τίποτα παραπάνω γι' αυτόν;)

Ανώνυμος είπε...

@Silentcrossing:

Υπονοείτε, υποθέτω, στο πνεύμα του βιβλίου "Η έρημος των Ταρτάρων"
του Ντίνο Μπουτζάτι (Dino Buzzati)...
Ένα παραμύθι για μεγάλους.

@βιβλιοθηκάριος:

Μια ματιά πλίιιζ...

http://www.koinotopia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=724%3A-dino-buzzati-&catid=8%3A2009-10-18-20-48-00&Itemid=9&lang=el

κ.κ.

Ανώνυμος είπε...

Ρε συ Γιώργο είναι δυνατόν να είσαι κοτζάμ βιβλιοθηκάριος και -κυρίως- κοτζάμ φίλος μου και να μην γνωρίζεις τον Ν.Μ.; Το πρωί που θα διαβάσεις το μήνυμα μου τρέχα να αγοράσεις τους "Επτά Αγγελιοφόρους" (συλλογή διηγημάτων για να μην πέσεις κατευθείαν στα βαθιά) και μετά μην ξεχάσεις να περάσεις να με ευχαριστήσεις ;)

Η έρημος των Ταρτάρων όπως σωστά επισημαίνει και ο κύριος Κ.Κ. είναι διαμάντι, το ίδιο και το Ένας Έρωτας (αργόσυρτα, καφκικά, βασανιστικά, με γραφή απίστευτη που καθόλου δεν την βαριέσαι, μπορεί όμως να σε κάνει κουρέλι από την υπενθύμιση της ανθρώπινης ματαιότητας...)

Περιμένω με αγωνία εντυπώσεις λατρείας!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Silent χω κόψει την πεζογραφία.... πού με βάζεις ρε φίλε... πρέπει να διαβάσω και το βιβλίο της Theorema... πωπω...

M είπε...

Ελπίζω να μην σαν διέφυγε το δίδαγμα της ιστορία σας αγαπητέ βιβλιοθηκάριε, και να αφήσατε επιτέλους μούσι.

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@κ.κ.: με την ώρα μου... το είδα... εντάξει πείστηκα :)