Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2013

Δεν ξεχνώ το φασισμό*


"Εκεί στη σκάλα την πλατιά
στη σκάλα των δακρύων
στο Βίνερ Γκράμπεν το βαθύ
το λατομείο των θρήνων

Εβραίοι κι αντάρτες περπατούν
Εβραίοι κι αντάρτες πέφτουν,
βράχο στη ράχη κουβαλούν
βράχο σταυρό θανάτου.

Εκεί ο Αντώνης τη φωνή
φωνή, φωνή ακούει
ω καμαράντ, ω καμαράντ
βόηθα ν’ ανέβω τη σκάλα.

Μα κει στη σκάλα την πλατιά
και των δακρύων τη σκάλα
τέτοια βοήθεια είναι βρισιά
τέτοια σπλαχνιά είν’ κατάρα.

Ο Εβραίος πέφτει στο σκαλί
και κοκκινίζει η σκάλα
κι εσύ λεβέντη μου έλα εδω
βράχο διπλό κουβάλα.

Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό
μένα με λένε Αντώνη
κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ
στο μαρμαρένιο αλώνι."

Ιάκωβος Καμπανέλλης




(οι κρατούμενοι του Μαουτχάουζεν αποχαιρετούν την ελληνική αποστολή κρατουμένων μετά την απελευθέρωση):
 
«Κι ένας άλλος είπε:
«Μέσα στα πέντε χρόνια που έμεινα κλεισμένος εδώ μέσα, τρεις φορές η Ελλάδα έστειλε την ελευθερία να χτυπήσει την πόρτα του Μαουτχάουζεν.. Η πρώτη ήταν, όταν μάθαμε πως ο Μουσολίνι νικήθηκε στα βουνά της Αλβανίας. Η δεύτερη, όταν έφτασε ως εδώ το μήνυμα πως στην Ακρόπολη των Αθηνών οι Έλληνες ανέβηκαν μια νύχτα και κατέβασαν τη γερμανική σημαία. Η Τρίτη φορά ήταν εκείνη που εδώ κοντά μας, στο λάκκο του λατομείου, ένας Έλληνας, ο Αντώνης,…».

Μόλις ακούστηκε το όνομά του το πλήθος άρχισε να τον φωνάζει και να τον ζητάει. Πλησίασα το μικρόφωνο και είπα πως ο Αντώνης έφυγε.»

Μαουτχάουζεν/Καμπανέλλης


* 27 Ιανουαρίου: Παγκόσμια μέρα μνήμης για το Ολοκαύτωμα

2 σχόλια:

Σταυρούλα είπε...

Δε θα πω το αναμενόμενο κι ίσως βαρετό για κάποιους πόσο συγκινήθηκα.Θα πω μόνο πως δε θα ξεχάσω το φασισμό σ' όλα του τα πρόσωπα, κυρίως το καθημερινό.

Και ναι, θα βοηθάμε ο ένας τον άλλο γιατί σε μαρμαρένιο αλώνι ζούμε και τώρα. Κι οποιανού δεν του αρέσει σκασίλα μας!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Όταν μπεις σε αυτή την αναγνωστική περιπέτεια, όταν ασχοληθείς να μάθεις για το Ολοκαύτωμα το μέγεθος και η ένταση της κτηνωδίας αυτής αφήνουν μέσα σου ακλόνητες σκέψεις και συναισθήματα.