Ένας άνθρωπος έγινε σιωπή. Άναψε τσιγάρο, σαν φάρο το κράτησε αναμμένο στην άκρη των δαχτύλων του, δεν φύσηξε τον καπνό. Τον κράτησε μέσα του. Κι ύστερα άναψε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο. Κι ο καπνός έγινε σύννεφο και άρχισε να βρέχει μέσα του πολύ. Άνοιξε την ομπρέλα του και χάθηκε στη βροχή σφυρίζοντας έναν λυπημένο σκοπό.
***
ο πίνακας είναι του Martin Lewis
2 σχόλια:
Σαν όμορφα πεζά χαϊκού οι μικρές ιστορίες σου Γιώργο! Σκηνοθετούμε διαβάζοντάς τις...
Πάντα ενθαρρυντικά τα σχόλιά σου Κατερίνα. Μια γλυκιά καλημέρα κι ένα "ευχαριστώ" από την πλευρά μου...
Δημοσίευση σχολίου