Μια μέρα ένας άντρας που περπατούσε δίπλα στο Βιστούλα ένιωσε να κατουριέται. Στάθηκε λοιπόν, γύρισε προς το ποτάμι κι άρχισε να κατουράει.
Κι ήταν σίγουρος πως αυτή να είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του. Με το μεγάλο ποτάμι ενώθηκε και το μικρό δικό του ποταμάκι και τα πουλιά γύρω του κελαηδούσαν κι ο ήλιος του 'κλεισε το μάτι κι ο άνεμος του χάιδεψε τα μαλλιά.
*
ο πίνακας είναι του Stephen Chambers
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου