Το παραμύθι του Αλέξανδρου

Στις τρεις χρυσές τρίχες του πανήξερου παππού, ένα τσέχικο παραμύθι που μετέφρασε ο Κάρολος Τσίζεκ και εξέδωσε το Μπιλιέτο το 2006, ζούσε κάποτε ένα παλικάρι, ο Αλέξανδρος. Σε μια πόλη του παραμυθιού ζούσε, σε αυτήν που είχε στερέψει το νερό γιατί ένας βάτραχος μεγάλος και κακός είχε κρυφτεί κάτω απ’ την πηγή κι έπινε μονάχος του όλο το νερό. Ο Αλέξανδρος ήταν ένας νέος άντρας σεβαστικός και σιγομίλητος – οι περισσότεροι που έλεγαν το παραμύθι αυτό δεν είχαν ακούσει τη φωνή του όταν ζύγωναν την αφήγησή τους στα μέρη του. Ούτε ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν πως αυτός ήταν που έβγαλε τον βάτραχο από τα ριζά της βρύσης, αλλά δεν τον σκότωσε καταπώς διέταξε ο βασιλιάς της πολιτείας. Λυπήθηκε την ακόρεστη δίψα του κι εκεί στα σκοτεινά του παραμυθιού πήρε ένα μαχαίρι κι έκοψε τις φλέβες του και του ‘δωσε να πιει το αίμα του. Και πέθανε ο Αλέξανδρος. Κι ο βάτραχος πάλι δεν χόρτασε, κι άφησε το άψυχο σώμα του παλικαριού και γύρισε στης πηγής τα εσώτερα και πάλι στέρεψε το νερό και πάλι ξαναπέρασε ο γιος του καρβουνιάρη και πάλι αρχή του παραμυθιού καλησπέρα σας.

Στων παραμυθιών τον κρυφό βωμό πάντα ένα παλικάρι θυσιάζεται για να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

***

ο πίνακας είναι του Paris Bordone