Αν κάποιος αρχαιολόγος του απώτερου μέλλοντος βρει στα ερείπια μιας ελληνικής βιβλιοθήκης την ελληνική εκδοτική παραγωγή των τελών του 20ου - αρχών 21ου αιώνα στις θετικές επιστήμες, θα διαμορφώσει μια προβληματική και ιδιόμορφη ιδέα για την ελληνική επιστημονική κατάσταση. Πλην της ιατρικής, που θα δούμε σε επόμενη ανάρτηση, οι θετικές επιστήμες έχουν κατά κανόνα παρουσία στην πρωτογενή εκδοτική παραγωγή μόνο ως "επιστήμη προς χρήσιν", ως εκπαιδευτικό δηλαδή βιβλίο και μάλιστα ως εγχειρίδιο της παραπαιδείας, βοήθημα, εργαλείο μάθησης και εξάσκησης για τους υποψήφιους φοιτητές. Στην ούτως ή άλλως ας πούμε φτωχή εκδοτική παραγωγή για επιστήμες, όπως η φυσική ή η χημεία, είναι ελάχιστα τα μη εκπαιδευτικά βιβλία που γράφτηκαν από Έλληνες και εκδόθηκαν σε εμπορικούς εκδοτικούς οίκους, αλλά και τα μεταφρασμένα είναι ελάχιστα.
Η χημική και φυσική παιδεία του μέσου Έλληνα σταματά στην λειψή, χωρίς πειράματα και αναχρονιστική εκπαίδευση που του παρέχει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η απουσία ελληνικής μη εκπαιδευτικής βιβλιογραφίας για τις επιστήμες δεν μας παραξενεύει επομένως. Δεν παράγουμε γνώση, απλά καταναλώνουμε γνώση και μόνο για να δημιουργήσουμε εργαζόμενους που θα τη μετατρέψουν σε κεφάλαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου