Είναι νομίζω τρία πράγματα που μπορεί κανείς να προσέξει σε αυτό το μικρό απόσπασμα του «Μονογράμματος» (ΕΡΤ) του 1983, το αφιερωμένο από τους Σγουράκηδες στο Νίκο Καρούζο:
α) η σχεδόν θεατρική σκηνοθεσία του πλάνου. Ο Νίκος Καρούζος και η Μαίρη Μεϊμαράκη έχουν ήδη χωρίσει. Κάθονται στη βεράντα του σπιτιού. Εκείνος εμπρός από το παράθυρο. Εκείνη μακρυά του, μπροστά από την πόρτα. Και τα δύο ανοίγματα είναι ανοιχτά. Στο κάτω μέρος του πλάνου, ανάμεσά τους, μια παράδοξη νεκρή φύση αφημένη μάλλον όχι τυχαία: τέσσερα πορτοκάλια και μια κούπα καφέ
β) ο ποιητής διαβάζει ένα ποίημα για τη Μαίρη κι ύστερα λέει: «από τότε που γνώρισα τη... Μαίρη... μου συμπαραστάθηκε επί πολλά χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος του έργου μου το έγραψα μαζί με τη Μαίρη και είχε ένα θαυμάσιο πάντοτε γούστο στο να κρίνει τα πράγματα...»
γ) εκείνη δεν απαντά, δεν μιλά, μοιάζει να μην αντιδρά. Ίσως από συστολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου