Όπως η αλήθεια είναι το καθρέπτισμά της - τουλάχιστον τότε είναι πιο διακριτή - έτσι και τη νύχτα κυκλοφορούν οι σκιές. Οι σκιές είναι κατά κύριο λόγο αναμνήσεις.Ας πούμε ένα παράδειγμα: Η "Άρνηση" του Σεφέρη μελοποιημένη από το Θεοδωράκη είναι για τους περισσότερους μια δυνατή ανάμνηση του συλλογικού παρελθόντος. Παρέες που την τραγούδησαν - παλιότερα ο κόσμος τραγουδούσε - ας πούμε κάτι καλοκαίρια κάτω από την κληματαριά ή σε παραλίες γύρω από τη φωτιά είναι το περίγραμμα αυτής της σκιάς. Συχνά κάποιος έπαιζε και μια κιθάρα. Και εμείς τα παιδιά τραγουδούσαμε - λάθος - πως "πήραμε τη ζωή μας λάθος"... (όπως η αλήθεια είναι το καθρέπτισμά της- έστω σε άλλο χρόνο).
Η "Άρνηση" λοιπόν είναι μια συλλογική εποχή με άχλη επαναστατικότητας, κάποιο φοιτητή ή θείο αριστερό, ή τελοσπάντων "δημοκρατικό". Νόμιζες πως πίσω από τα βλέμματα όσων τραγουδούσαν υπήρχαν μυστικά και αποκαλύψεις...
Από τότε έχουν αλλάξει πολλά. Στην παραλία που πηγαίναμε παλιά τις νύχτες, στα "Καλάμια" της Κορίνθου, και τρώγαμε σε μια κουρελού και τραγουδούσαμε στα σκοτεινά, σήμερα έχει φώτα, μαγαζιά, ταβέρνες, πιτσαρίες, κόσμο, αυτοκίνητα, ποδήλατα, αλητεία, παγωτά, ξαπλώστρες, ομπρέλες, ντουζιέρες, μουσική, σκουπίδια και φραπέδες. Ο φοιτητής παντρεύτηκε και έκανε παιδιά. Και ο θείος ψηφίζει ακόμη ΠΑΣΟΚ. Σήμερα έβαλα πρώτη φορά στο γιο μου ν'ακούσει την "Άρνηση" και του είπα πως ο κόσμος την τραγουδούσε πολύ όταν εγώ ήμουν μικρός.
Υ.Γ: Σαν σήμερα πριν από 15 χρόνια πέθανε ο Μάνος Χατζηδάκις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου