«…Είναι φυσικό - ναι, φυσικό- τώρα «να πληρώσουμε». Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, σωστό είναι να σφίξουμε πια το ζωνάρι και να προσπαθήσουμε να ορθοποδήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Να «πονέσουμε», αλλά με αισιοδοξία!...»
Ριχάρδος Σωμερίτης, Δουλειά και κουράγιο, Βήμα 25/4/2010
«… Αν επικρατήσει η πολιτική των δρόμων και των συγκρούσεων, το σενάριο της κερδοσκοπίας θα ευνοηθεί και πάλι… Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι συζητήσεις και αυξάνονται οι διεργασίες στους κύκλους των διανοουμένων, των αστών πολιτικών, αλλά και της νεολαίας…»
Αντώνης Καρακούσης, Ζητείται εθνική κινητοποίηση, Βήμα 25/4/2010
Με ενοχλεί αυτή η δημοσιογραφία. Τη θεωρώ επικίνδυνη. Για τη δημοκρατία και την πνευματική μας αξιοπρέπεια. Δεν είναι μόνο ότι διαφωνώ με το περιεχόμενο αυτών που λέγονται: εδώ ας πούμε, καθόλου φυσικό δεν είναι να «πληρώσω» (με ή χωρίς εισαγωγικά). Δεν μπορώ εγώ και η οικογένειά μου να «πονέσω» (με ή χωρίς εισαγωγικά) με αισιοδοξία, γιατί άνεργος δεν θρέφω όχι μόνο την ελπίδα μου, αλλά ούτε το κορμί μου. Θα ευνοηθεί λέει ο Καρακούσης η κερδοσκοπία αν βγω στο δρόμο, με λίγα λόγια θα γίνω συνένοχος στην κρίση. Σαν να οδήγησα εγώ την κρίση εκεί όταν έβγαινα στο δρόμο πριν αυτή εμφανιστεί. Σαν να είμαι εγώ ο δημιουργός της αγωνιζόμενος για επαγγελματικά δικαιώματα και βελτίωση των κοινωνικών παροχών απεργώντας και διαδηλώνοντας. Ο ρόλος μου τώρα είναι ανύπαρκτος επομένως. Πρέπει λοιπόν να κάτσω σιωπηλός καταναλώνοντας όσα μου γράφει η εθνική κατήχηση των συγκροτημάτων του τύπου για να διευκολύνω τη σωτηρία της χώρας.
Το κύριο με το οποίο διαφωνώ σε αυτές τις αράδες και πολλές άλλες που μας βομβαρδίζουν αυτό τον καιρό, είναι η αστοιχείωτη, αναπόδεικτη, φανατισμένη, απροβλημάτιστη προπαγάνδα που ασκείται για να υπηρετήσει τους μηχανισμούς που παίρνουν τις αποφάσεις, οι οποίοι δεν έχουν βέβαια τη νόμιμη άδεια από το εκλογικό σώμα γι’ αυτές. Η δημιουργία ενός μεσιανικού κλίματος και η λογική ότι πρέπει να πληρώσουμε φριχτά για τα αμαρτήματά μας και θυσιαζόμενοι να σωθούμε είναι παντελώς αναξιοπρεπής και παράλογη.
Πρέπει νομίζω να καταλάβουμε κάτι. Όταν επιτρέπαμε να υπάρχουν χρόνια τώρα εργαζόμενοι χωρίς δώρα, 13ους, 14ους μισθούς, χωρίς ασφάλιση και δεν υποστηρίζαμε τους δικούς τους αγώνες ενεργά, έπρεπε να περιμένουμε ότι θα έρθει εύλογα η στιγμή να χάσουμε όλοι αυτά τα κεκτημένα μας. Όσο επιτρέπουμε στην αντιδραστική προπαγάνδα των δημοσιογράφων να μας υποδεικνύει απροκάλυπτα τις αρμόζουσες συμπεριφορές, θα πρέπει να περιμένουμε εύλογα την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την αντικατάσταση της ελεύθερης βούλησης από κέντρα αποφάσεων.
Η δημοκρατία πρέπει να γίνεται πιο δυνατή στην κρίση. Όχι να καταλύεται. Τη δημοκρατία τη στηρίζουν οι πολίτες, όχι ο τύπος.
Ριχάρδος Σωμερίτης, Δουλειά και κουράγιο, Βήμα 25/4/2010
«… Αν επικρατήσει η πολιτική των δρόμων και των συγκρούσεων, το σενάριο της κερδοσκοπίας θα ευνοηθεί και πάλι… Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι συζητήσεις και αυξάνονται οι διεργασίες στους κύκλους των διανοουμένων, των αστών πολιτικών, αλλά και της νεολαίας…»
Αντώνης Καρακούσης, Ζητείται εθνική κινητοποίηση, Βήμα 25/4/2010
Με ενοχλεί αυτή η δημοσιογραφία. Τη θεωρώ επικίνδυνη. Για τη δημοκρατία και την πνευματική μας αξιοπρέπεια. Δεν είναι μόνο ότι διαφωνώ με το περιεχόμενο αυτών που λέγονται: εδώ ας πούμε, καθόλου φυσικό δεν είναι να «πληρώσω» (με ή χωρίς εισαγωγικά). Δεν μπορώ εγώ και η οικογένειά μου να «πονέσω» (με ή χωρίς εισαγωγικά) με αισιοδοξία, γιατί άνεργος δεν θρέφω όχι μόνο την ελπίδα μου, αλλά ούτε το κορμί μου. Θα ευνοηθεί λέει ο Καρακούσης η κερδοσκοπία αν βγω στο δρόμο, με λίγα λόγια θα γίνω συνένοχος στην κρίση. Σαν να οδήγησα εγώ την κρίση εκεί όταν έβγαινα στο δρόμο πριν αυτή εμφανιστεί. Σαν να είμαι εγώ ο δημιουργός της αγωνιζόμενος για επαγγελματικά δικαιώματα και βελτίωση των κοινωνικών παροχών απεργώντας και διαδηλώνοντας. Ο ρόλος μου τώρα είναι ανύπαρκτος επομένως. Πρέπει λοιπόν να κάτσω σιωπηλός καταναλώνοντας όσα μου γράφει η εθνική κατήχηση των συγκροτημάτων του τύπου για να διευκολύνω τη σωτηρία της χώρας.
Το κύριο με το οποίο διαφωνώ σε αυτές τις αράδες και πολλές άλλες που μας βομβαρδίζουν αυτό τον καιρό, είναι η αστοιχείωτη, αναπόδεικτη, φανατισμένη, απροβλημάτιστη προπαγάνδα που ασκείται για να υπηρετήσει τους μηχανισμούς που παίρνουν τις αποφάσεις, οι οποίοι δεν έχουν βέβαια τη νόμιμη άδεια από το εκλογικό σώμα γι’ αυτές. Η δημιουργία ενός μεσιανικού κλίματος και η λογική ότι πρέπει να πληρώσουμε φριχτά για τα αμαρτήματά μας και θυσιαζόμενοι να σωθούμε είναι παντελώς αναξιοπρεπής και παράλογη.
Πρέπει νομίζω να καταλάβουμε κάτι. Όταν επιτρέπαμε να υπάρχουν χρόνια τώρα εργαζόμενοι χωρίς δώρα, 13ους, 14ους μισθούς, χωρίς ασφάλιση και δεν υποστηρίζαμε τους δικούς τους αγώνες ενεργά, έπρεπε να περιμένουμε ότι θα έρθει εύλογα η στιγμή να χάσουμε όλοι αυτά τα κεκτημένα μας. Όσο επιτρέπουμε στην αντιδραστική προπαγάνδα των δημοσιογράφων να μας υποδεικνύει απροκάλυπτα τις αρμόζουσες συμπεριφορές, θα πρέπει να περιμένουμε εύλογα την κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την αντικατάσταση της ελεύθερης βούλησης από κέντρα αποφάσεων.
Η δημοκρατία πρέπει να γίνεται πιο δυνατή στην κρίση. Όχι να καταλύεται. Τη δημοκρατία τη στηρίζουν οι πολίτες, όχι ο τύπος.
8 σχόλια:
Προπαγάνδα=λέγε λέγε κάτι θα μείνει
Δεν βλέπεις τώρα την κωλοτούμπα που κάνουν τα καναλάκια ; Έχουν λυσσάξει απο το πρωί πως τάχα μου πρέπει να τιμωρηθούν όσοι έφταιξαν, ότι τα μέτρα είναι σκληρά κλπ κλπ. Δεν λένε όμως οτι δεν τα πληρώσουμε εμείς, σκληρά σκληρά αλλά και τι να κάνουμε; Κι αμα μπει φυλακή ο Βουλγαράκης π.χ. τι έγινε; Θα μου δώσουν πίσω τον 13ο και 14ο μισθό; Εκτός κι αν τους δημεύσουν και την περιουσία...
Για να μην πούμε για την καινούρια καραμέλα των κυβερνήσεων εθνικής ενότητας ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΆΟΣ, που αναμασούνται αυτές τις μέρες από το ΔΟΛ.
συμφωνώ με όλα και ρισπέκτ.
Αλλά αυτό δεν αποτελεί κρίση του τύπου. Αυτό πρέπει να είναι ο τύπος στο παρόν σύστημα.
Ίσως έχεις δίκιο, απλά έχω την τάση να σέβομαι ακόμη και αυτό με το οποίο διαφωνώ, αρκεί να το νοιώθω έντιμο και αξιοπρεπές απέναντί μου. Η κρίση (ευθυκρισία και κρίση ποιότητας)του Τύπου εδώ κρίνεταιμε αυτό το πρίσμα.
Πες τα Γιώργο! 'Εχω βαρεθεί να βλέπω τους Έλληνες να αυτομαστιγώνονται για τη ζωή που έκαναν μέχρι τώρα. Και όσο μικρότερη σχέση έχουν με την κρίση, ήτοι όσο λιγότερα έφαγαν, τόσο περισσότερο ντρέπονται κι είναι έτοιμοι να σφίξουν το ζωνάρι. Το'χω πει πολλές φορές και θα το ξαναπώ. ΤΟ πρώτο βήμα για την επανάσταση είναι να κλείσουμε την τηλεόραση...
Είναι και το άλλο ξέρεις. Αρνούμαστε να γίνουμε μέρος της λύσης. Την αναθέτουμε σε άλλους.
ναι, πολύ ωραία η ζωή των Ελλήνων μέχρι τώρα, με την αδιαφορία και τον ωχαδελφισμό τους ρήμαξε η φύση με τα αυθαίρετα, το σκουπιδαριό κλπ.
Είχε ωραίο περιτίλυγμα Γιώργο.Φανταχυερό. Καλώς ήρθες εδώ.
Δημοσίευση σχολίου