Αχ αυτή η Αριστερά… πότε θα μάθει πολλαπλασιασμό… τόσα χρόνια με προσθέσεις… αφαιρέσεις… και διαιρέσεις… πότε θα μάθει πολλαπλασιασμό;Δεν είχα σοβαρή εκτίμηση στα εξέχοντα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ και εν πολλοίς στις πολιτικές στοχεύσεις τους. Αρκετές φορές η ανευθυνότητα της μειοψηφίας και η παραδοσιακή μετριοπάθειά τους οδηγούσε σε νηφάλιες εκτιμήσεις. Ως εκεί κατά τη γνώμη μου η προσφορά τους, όμως η κοινωνία δεν έχει ανάγκη φιλολογίες και το όραμα απαιτεί στρατηγικές και σχέδιο και στόχο σαφή. Αν η μετριοπάθεια ήταν κάποιο πλεονέκτημα στη σχέση της Ανανεωτικής Πτέρυγας με το πολιτικό κοινό αυτό χάθηκε οριστικά με τη διάσπαση του Συνασπισμού και τα ψελλίσματα των φιλόδοξων στελεχών για νέες μορφές πολιτικής δράσης.
Ας είναι. Πέρυσι το Φεβρουάριο είχα γράψει εδώ μέσα ένα κείμενο με τίτλο «Λόγος υπέρ πολιτικής» ενθουσιασμένος από το ήθος και την πολιτική συμπεριφορά του Γιάννη Δραγασάκη και τις αναλύσεις του για την επερχόμενη τότε οικονομική κρίση. Επαναλαμβάνω εδώ την επωδό αυτού του κειμένου:
… «Η πολιτική είναι συν-εργασία έξω από την ατομικιστική μονάδα υπέρ του συνόλου και του μέρους, δεν είναι ένα χαρτί σ' ένα κουτί που διορίζει τους διαχειριστές της ζωής μας...»
Ξέρω πως λίγους μπορεί να ενδιαφέρει η άποψή μου ή η σχέση μου με ένα πολιτικό χώρο. Είμαι όμως εκεί για να υπηρετήσω μαζί με άλλους ένα καλύτερο κόσμο που μόνος μου δεν μπορώ να τον φτιάξω. Πριν από μερικές εβδομάδες σε ένα ταξί έκανα την πιο ωραία κουβέντα των τελευταίων μηνών για τα πράγματα της εποχής μας με κάποιους άγνωστους 30άρηδες, ένα χρυσαυγίτη και έναν αντιεξουσιαστή και τον μεσήλικα ταξιτζή που ψηφίζει ΛΑΟΣ. Κουβέντα διάολε πολιτική, όχι θολές αναλύσεις, μεμψιμοιρίες και πασοκική ανοησία, φοβίες δημοσίων υπαλλήλων και συμβασιούχων αορίστου χρόνου, ή τίποτα «καμένων» γερόντων.
Δεν είναι σοφία η ισορροπία, η νηφαλιότητα, η ψυχραιμία. Σοφία είναι η εφαρμογή της γνώσης. Και όσο πλησιάζουμε στον γκρεμό δεν θα χρειαστούμε μεταεκσυγχρονιστικές πασοκικές φιοριτούρες, και μεσσιανικά μιντιακά σενάρια αλλά πολιτικά σχέδια. Το «Κέντρο» έχει πεθάνει και ο Τσοχατζόπουλος γέρασε.
Αααα… και όπως είπε η συντρόφισσα η Ρένα χθες…. «Το μόνο Μέτωπο που ξέρω εγώ είναι το καθαρό».
6 σχόλια:
>Πριν από μερικές εβδομάδες σε ένα ταξί έκανα την πιο ωραία κουβέντα των τελευταίων μηνών για τα πράγματα της εποχής μας με κάποιους άγνωστους 30άρηδες, ένα χρυσαυγίτη και έναν αντιεξουσιαστή και τον μεσήλικα ταξιτζή που ψηφίζει ΛΑΟΣ
Καλά, όλοι αυτοί χώρεσαν σ' ένα ταξί; :)
1 (εγώ)+ 1 (τριαντάρης χρυσαυγίτης) + (τριαντάρης αντιεξουσιαστής) + ταξιτζής (ΛΑΟΣ) = 4.
Μια χαρά χωρέσαμε οι τέσσερεις..... μα καλά... αριστερός είσαι;
όντως η κουβέντα ήταν καλή
Πάρα πολύ με προβληματίζεις.
Ξέρεις, εγώ είμαι από κείνους που λέγανε "ας φύγουν να ησυχάσουν κι οι υπόλοιποι" (το λέω λίγο άκομψα, αλλά οκ, καταλαβαίνεις τι εννοώ), κυρίως με την έννοια πως το χάσμα μου μοιάζει αγεφύρωτο. ΑΠό την άλλη, η επιλογή της συγκυρίας και ο τρόπος είναι πολύ απογοητευτικά. Την ώρα δλδ που ο κόσμος καλείται να ζει με 500 ευρώ και ένα σωρό εργαζόμενοι απολύονται κλπ κλπ, εσύ ασχολείσαι με τις καρέκλες σου; Δλδ, εντελώς "κυμβαλο αλαλάζον"?!
Από την άλλη, η ατάκα που βάζεις στην τελευταία παράγραφο, εμένα μου κάνει κάτι σε τρελό λαϊκισμό, ειδικά εφόσον, αν θες, και ο Σύριζα μια τέτοια επιλογή υπήρξε αρχικά, όχι; Συν το ότι τέτοιου τύπου μάγκικες και λαϊκάτζικες ατάκες, όταν βγαίνουν από τα χείλη ξανθής συνέδρου με αισθητική δαπίτισσας, εμένα με κάνουν να κουμπώνομαι πάρα πολυ.
Κρατώ μικρό καλάθι.
Εγώ λοιπόν ήμουν από αυτούς που το σκέφτονταν, αλλά δεν το έλεγαν, γιατί δεν το είχα, ούτε το έχω καθαρό στο μυαλό μου Κροτ.
Όσο για την ... ξανθιά εννοείται ότι δεν είναι η Δούρου αυτή που εγώ αναφέρω.... παραλίγο να "εκτεθώ ανεπανόρθωτα"....:)))), αλλά άλλη πολύ πιο σκεφτόμενη και πολύ πιο ξεκάθαρη (μελαχροινή)συντρόφισσα.
Στέκομαι κριτικά στο Μέτωπο γιατί υποστηρίζω την ενότητα και αντιπαθώ τους μεσσίες. Με διασπάσεις γαμώτο δεν επιτυγχάνεις ενότητα. Δεν μπορείς να ζητάς μέτωπο, όταν λασπώνεις το μέτωπο των άλλων (βλέπε Κοροβέσης).
Είναι αστείο βρε Κροτ,γνωριζόμαστε από αυτά που διαβάζουμε ο ένας στον άλλο, και το μισό σου σχόλιο βασίστηκε στην παρανόηση για μία Ρένα. Αυτό έχουμε πάθει εκεί μέσα: προσωποποιούμε τις διαφορές μας. Ό,τι χειρότερο δηλαδή.
Για να αποσαφηνίζω λοιπόν ένα θέμα που αντιμετωπίζω με αμηχανία (όπως καταλαβαίνεις): χωρίς συντροφική ηθική και αλληλεγγύη κατά τη γνώμη μου δεν φτιάχνονται μέτωπα αντίστασης. Υποστηρίζω το εγχείρημα και τους κοινούς στόχους του ΣΥΡΙΖΑ όσο υπηρετούν αυτό το πνεύμα.
Υ.Γ. Όσο μιλάμε για ενότητα τόσο ξορκίζουμε τη διάσπαση....
Γιώργο, επειδή εγώ δεν είμαι κομματικό μέλος με κάρτα και τα λοιπά, μάλλον έχω περισσότερη άνεση να λέω φωναχτα πράγματα που οι έχοντες κάρτα μέλους δυσκολεύονται να πουν, τόσο λόγω συναισθηματικής φόρτισης όσα και εξαιτίας των διαφόρων "πρέπει".
Για μένα πάντως, πέραν της ηθικής και της αλληλεγγύης -που είναι απαραίτητα και είναι αυτονόητο αυτό-, χρειάζεται λίγη περισσότερη κουβέντα σχετικά με το περιεχόμενο, αφήνοντας την φορμα στην άκρη για λίγο.
Τα πράματα συνήθως είναι απλά, εμείς τα κάνουμε δύσκολα. Σε αυτήν ειδικά τη συγκυρία, που κανονικά θα έπρεπε να είναι βούτυρο στο ψωμί σου, εσύ δεν μπορείς να χωρίσεις δυο γαϊδουριών άχυρα.
Το πρόβλημα μάλλον δεν είναι σε αυτούς που έφυγαν, που έτσι κι αλλιώς θα έφευγαν, έτσι κι αλλιώς ήταν εντός, εκτός και επί τα αυτά (αλλά, επιμένω πως ο τρόπος με τον οποίο έφυγαν, κάνει πολύ κακό στην πολιτική τους υστεροφημία).
Το πρόβλημα είναι εντός, σε αυτούς που έμειναν και είναι δομικό.
Όσο για την παρανόηση, συγγνώμη που κατάλαβα λάθος, αλλά δεν ήταν προσωποποίηση: αφενός η ατάκα μου φαίνεται όντως όπως την περιέγραψα, ασχέτως αν βγήκε από άλλα χείλη.
Αφετέρου, η αισθητική είναι βασικό στοιχείο αυτού του χώρου ειδικά. Αν την χαντακώσουμε ΚΑΙ αυτήν, ε, άει σιχτίρ πια! Ζούμε άλλωστε στην εποχή της εικόνας!
Κατά τα άλλα, είναι αρκούντως ιλαρό, ο χώρος που πιο πολύ μιλά για την "ενότητα της αριστεράς", να μην μπορεί να το τιμήσει αυτό εντός του. Πόσο πειστικός μπορείς να είσαι έτσι;
Έχεις δίκιο. Μόνο που για μένα δεν είναι ιλαρό....
Δημοσίευση σχολίου