- στον πάππο μου Λογοτέχνη Μιχαήλ…
- στους γονείς μου μ’ όλη μου την αγάπη
- στην Ελένη…
- στον αρτιγέννητο Αλέξανδρο που ήλθε ανθισμένος με λευκά χαμόγελα, σαν Δευτέρα
Παρουσία
- Στην Έλλη που με οδήγησε στο καθαρτήριο πυρ του έρωτα
- στους υποχωρήσαντες, στους εναπομείναντες και φυσικά στους γονείς μου που είναι πάντα
- Στην Έλλη που με οδήγησε στο καθαρτήριο πυρ του έρωτα
- στους υποχωρήσαντες, στους εναπομείναντες και φυσικά στους γονείς μου που είναι πάντα
εδώ
- στη Φανή
- στον Γιάννη
- στη μνήμη των γονιών μου
- σ’ όσους δεν ονειρεύονται/ κατακτήσεις σ’ αστέρια /και μετρώντας πατρίδα τη Γη /δε
- στη Φανή
- στον Γιάννη
- στη μνήμη των γονιών μου
- σ’ όσους δεν ονειρεύονται/ κατακτήσεις σ’ αστέρια /και μετρώντας πατρίδα τη Γη /δε
σταυρώνουν τα χέρια
**************
Θα μπορούσες να πεις πολλά για τη ματαιότητα της αιωνιότητας, για τη ματαιοδοξία της αθανασίας. Όμως σκέψου: πόση αγάπη υπάρχει στις αφιερώσεις των βιβλίων, τις τυπωμένες από τους συγγραφείς τους...
13 σχόλια:
Φοβερή ανάρτηση!
Από βιβλίο που τέλειωσα σήμερα:
"σε όσους κέρασαν τσιγάρο στο στρατό.."
Έχω προσέξει πως οι αυτοεκδόσεις ("ελάσσονες") είναι συνήθως πιο φλύαρες και μεγαλόστομες, οι περισσότεροι είναι πιο λιτοί και διακριτικοί (ένα όνομα), οι άντρες επιστήμονες συνήθως αφιερώνουν στις γυναίκες τους....
Θα ήταν ενδιαφέρον, σημαντικό ίσως όχι, να ερευνηθύν πιο επισταμένα οι αφιερώσεις: ανά είδος έκδοσης, ανά δεκαετία, κτλ
Όντως ιδιαίτερη η αφιέρωση στο βιβλίο που λες σάιλεντ
Με έβαλες πάντως σε μπελάδες, να ξέρεις-θα ψάξω τη βιβλιοθήκη μου για σχετικές αφιερώσεις και θα επανέλθω ;)
Μην με προκαλείς, μην με προκαλείς....
Κάπως βιαστικά, ελπίζοντας ότι θα σε κινητοποιήσω να ανακαλύψεις κι εσύ διαμαντάκια που μένουν συνήθως στο περιθώριο των αγαπημένων μας βιβλίων:
Από το Χρόνη Μίσσιο:
Αφιερωμένο στο Νιγηριανό συγγραφέα Κεν Σάρο Ουίνα και στους οκτώ συντρόφους του της φυλής Ογκόνι που δολοφονήθηκαν από τις πολυεθνικές των πετρελαίων.
Και από ένα βιβλίο του ψυχοθεραπευτή Δ. Καραγιάννη (άσχετο με την αφιέρωση, επίκαιρο όμως):
Στην ταπεινή ανώνυμη γυναίκα από τη χίο, η οποία στα 16 της βρέθηκε στη Σπιναλόγκα, ως λεπρή, και αργότερα στην πτέρυγα για τους λεπρούς στο νοσοκομείο λοιμωδών Αγ. βαρβάρας-ακρωτηριασμένη και τυφλή, πρόσφερε την αγάπη, τη ζω΄ντάνια και τις ευχές της απλόχερα, δίχως ποτέ να παραπονεθεί για όσα στερήθηκε...
Ξεκινώ:
-από βιβλίο του αγαπημένου Νίκου Χουλιαρά: "Στη μάνα μου, που δεν θα το διαβάσει, και στη Γιαννούλα, που γράφει μέσα της. Στην αδερφή μου, στον αδερφό μου και στο Μήτσο. στα παιδιά. Στους φίλους-που κάποτε αναβόσβυσαν σαν τα λαμπάκια πάνω στο χάρτη της Ελλάδας, κι έφτασαν ως εδώ. Σ΄αυτούς που έχουν μείνει και σε κείνους που γύρισαν πάλι πίσω. Σε κόσμο πολύ"
-Από τη "Μορφίνη" της Νικόλ Ρούσσου: "Για τη Μορφίνη μου. Για τον Τζαννή που ήταν πάντα εκεί. Για τον Teddy που ήταν αληθινό φιλαράκι. Για τον Κώστα που τόσο με αγάπησε"
- Από τη "συνείδηση της αιωνιότητας" του Ασωνίτη: "στον πατέρα μου, Μίμη Γεωργίου Ασωνίτη, που δεν πρόλαβε να δει τυπωμένο το βιβλίο. Για το ζην και το ευ ζην. Για το ταξίδι στη Β., το αταξίδευτο."
- Ο Μαγιακόφσκι αφιερώνει το τεράστιο ποίημα του " Β.Ι. Λένιν" στο "Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα".
Σειρά σας....
Εγώ θα σου ΄ρθω πάλι αύριο, περισσότερο οργανωμένος. Για τους υπόλοιπους δώσε λίγο χρόνο μέχρι να τινάξουν τη λάσπη από πάνω τους :)
Πολύ ενδιαφέρον ποστ - συνήθως τη σελίδα αυτή την προσπερνάμε βιαστικά. Αν και, αν διάβαζα για τον αρτιγέννητο Αλέξανδρο, μάλλον θα κοντοστεκόμουν για λίγο!
Δεν μας στέλνεις και εσύ κάποιες τέτοιες αφιερώσεις που θα βρεις;
Τις διαβάζω πάντα, αλλά τις ξεχνάω σχεδόν αμέσως. Τώρα μ' έβαλες στην πρίζα. Άπλωσα το χέρι μου και έπιασα στην τύχη ένα βιβλίο να δω αν έχει αφιέρωση και πέτυχα τον "Πυριτόλιθο" του Daniel de Bruycker:
"Στη Σαντάλ, που καθοδήγησε κάθε λέξη σχεδόν αυτής της διήγησης -εγώ δεν έγραψα παρά μόνο τις σιωπές"
(Εμπνευσμένη ανάρτηση)
Εξαιρετική αφιέρωση. Ευχαριστώ Riski
Πολύ ωραία ιδέα..
"Στον Φ.φ. με τα λαμπερά μάτια"
Μαρία Μητσόρα, Με λένε λέξη.
Ευχαριστώ για τη συμβολή σου Roadartist...
Δημοσίευση σχολίου