καταλογογράφος, ταξιθέτης ή διαθέτης της καθημερινότητας και υπηρέτης μιας τέχνης απολαυστικής και παραγνωρισμένης
Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010
η αποχή σου, η άποψή σου...
Τελικά ρε φίλε, καταγράφτηκε η άποψή σου. Ψήφισες μια χαρά με την αποχή σου. Άφησες τους νεοναζί να μπουν στο Δήμο Αθηναίων, τους χάρισες μια έδρα στο δημοτικό συμβούλιο. Μετά σου φταίει το πολιτικό σύστημα…
Στην περίπτωση της αποχής δεν είναι μόνο πως διαφωνώ, αλλά αδυνατώ ακόμα και να καταλάβω: Ενώ υπάρχουν τόσοι τρόποι να αρνηθείς το σύστημα πηγαίνοντας στην κάλπη, γιατί να αφήνεις τον κάθε παπάρα να ερμηνεύει τη στάση σου και να σε βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τους : "και τι με νοιάζει εμένα"; Στο τέλος-τέλος όταν γίνει καμιά στραβή σαν αυτή της Αθήνας, μας νοιάζει όλους...
"υπάρχουν τόσοι τρόποι να αρνηθείς το σύστημα πηγαίνοντας στην κάλπη" (;;;) Εννοείς μάλλον, ήσυχα ήσυχα, ειρηνικά, νοικοκυρεμένα και "δημοκρατικά"; Δεν γίνεται αυτό που λες. Τώρα πια, το ίδιο το σύστημα είναι η κάλπη.
Ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι; Να ψηφίσουμε κάτι που εκπροσωπείται από κάποιους που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη; Που στηρίζουν, με την ίδια τους τη συμμετοχή στις εκλογές το σύστημα, που υποτίθεται ότι πολεμούν, ενώ στην πραγματικότητα τρέφονται απ' αυτό; Για να μη σου πω ότι, επειδή σημαντικό μέρος της αποχής δεν ήταν συνειδητό, αλλά κοινή πολιτική αδιαφορία (οπότε δεν εξέφρασε αντίθεση και πολιτική θέση), αν δεν είχαμε τόση αποχή οι έδρες των νεοναζί στα δημοτικά συμβούλια μπορεί να ήταν και περισσότερες, ως αποτέλεσμα της "δημοκρατικής" παιδαγωγικής μεθόδου που αντιμετωπίζουμε όλοι αλλά κυρίως οι νέοι σήμερα.
Καταλαβαίνω καλά τη δική σου θέση. Πολλοί φίλοι μου ψήφισαν και σ' αυτές τις εκλογές, ενώ εγώ, για πρώτη φορά και μετά από πολλή σκέψη, δεν. Δεν ψήνομαι πια με τον εκβιασμό τους. Το εκλογικό σύστημα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους και η δημοκρατία τους μια επίφαση. Δεν έχω ενοχές και δεν με βαραίνει καμιά ευθύνη σχετικά με εκλογικά αποτελέσματα και τελικές εκβάσεις. Έχω πάρει τις αποφάσεις μου και το δρόμο μου. Το σύστημα αυτό, μέχρι και το ίδιο θέλει να ανατραπεί. Μια μικρή σπρωξιά χρειάζεται για να χάσει οριστικά την ισορροπία του. Διάλεξα να είμαι μ' αυτούς που είναι διατεθειμένοι να του την προσφέρουν. ;))
Ξέρεις, πίσω από αυτό το ποστ υπάρχει μια ομάδα χρυσαυγιτών που περιφέρονταν στα σχολεία της περιοχής με πολύ θράσσος- διέκρινα κάποια φοβισμένα βλέμματα σε κάποιους ανθρώπους. Και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στην περιοχή.
Ήρθα κι εγώ μόνο έσυ θα έρχεσαι να μου "τη λες" ; :Ρ
Οι νεοναζί μπήκαν στο δημοτικό συμβούλιο αλλά κι ο Ομερ Πριόνης δεν είναι καλύτερος. Ούτε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στο ότι υπάρχουν οι μπουμπουκοι και οι πλευρηδες. Όποτε χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν βγήκε απο την πρώτη κυριακή ο Ομέρ. Φυσικά θα χαιρόμουν πολύ περισσότερο αν είχε ένα 20% και λιγότερο, για να μην βγει καθόλου το θεωρώ αδύνατον. Μακαρι να γινόταν να αλλάξουμε τα μυαλά του κόσμου αλλά δεν. Γι αυτό όπως λέει και ο/η Ρισκι η δημοκρατία είναι τους και είναι ούτε καν επίφαση, πλέον βγάζει μάτι η μη δημοκρατία μας. Δεν το δεχεται πλεόν ο οργανισμός μου το δήθεν της εκλογικής διαδικάσιας. Γιατί η δικη μου ψήφος ακόμα κι αν πάει σε μικρότερο κόμμα απο τα 2 γνωστά θα μετρηθεί σαν ανόχη για να μην πω επιβράβευση στο σάπιο αυτό και αποκρουστικό κομματικό σύστημα.fiatish
Λοιπόν αυτό το ποστ επιχειρεί να προβληματίσει με το γεγονός ότι η αποχή εξέλεξε στο δημοτικό συμβούλιο τη Χρυσή Αυγή. Από όλο το πλαίσιο επιλέγω αυτή την παράμετρο. Μπορώ να ακούω και να αποδέχομαι όποιο άλλο προβληματισμό, πχ "η ψήφος νομιμοποιεί ένα σάπιο σύστημα", όμως μια τέτοια θέση θα ήταν εκτός θέματος, αν γράφαμε έκθεση στο σχολείο:)
Πιστεύω πως υπάρχει ένας παραλληλισμός του σχολίου σου με την επιλογή σου να μην ψηφίσεις. Και στις δύο περιπτώσεις απαντάς στην ερώτηση με μία δική σου ερώτηση, όχι με απάντηση (καταφατική, αρνητική). Πάντως το ερώτημά μου, ούτως ή άλλως υπάρχει και προκαλεί αμηχανία
Δεκτόν και συμμορφώνομαι. Η πρόταση σου είναι μεν λογική αλλά δυστυχώς με 9698 ψήφους ο Μιχαλολιάκος θα έπαιρνε έτσι κι αλλιώς 1 έδρα. Πώς; Πολύ απλά.
1η Μέθοδος (η γρήγορη): Η αποχή είναι 57%. Έστω ότι ψήφιζαν οι διπλάσιοι (το 100% όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι εφικτό), αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό του Μιχαλ. πέφτει στο μισό 5,26/2=2,63. Αυτό λοιπόν μεταφράζεται σε ποσοστό 0.63% στις 25 έδρες δηλαδή μία εδρα ολοκληρη παρακαλώ!
2η Μέθοδος(με περισσότερες πράξεις): Εγγεγραμμένοι 465.888 με μια φυσιολογική αποχή(αδιάφοροι,χαβαλέδες,ξέκωλα με τσίχλες ;), πεθαμένοι κ.ο.κ) 15% μας μένουν 396.000 ψηφοφόροι(στρογγυλοποιώ τα νούμερα για ευκολία),αφαιρούμε 10% άκυρα-λευκά, μας μένουν 356.400. Σε αυτούς οι 9698 που ψήφισαν χρυσή αυγή είναι το 2,72%. Σε 25 έδρες μας κάνουν 0,68% δηλαδή και πάλι μια ολόκληρη έδρα.
Κατά δεύτερον, η Χάππι έχει δίκιο γιατί τα νούμερα λένε αλήθεια (εν προκειμένω, όχι πάντα).
Εγώ στέκομαι στο ότι η αποχή τσουβαλιάζει τους συνειδητά και πολιτικά απέχοντες (παρά λίγο να ήμουν κι εγώ) με αυτούς που πάνε για μπάνιο. Πάνε στην κάλπη και ρίξε λευκό. Έτσι δηλώνεις καθαρά τη γνώμη σου -τρίτο κόμμα τα άκυρα/λευκά σε αυτές τις εκλογές).
Όχι, η ψήφος δεν αποκλείει τους χρυσαυγίτες, δυστυχώς. Γιατί οι χρυσαυγίτες στο δημοτικό συμβούλιο είναι ένα φαινόμενο κοινωνικό και όχι θέμα ψηφοφορίας και αριθμών. Οι χρυσαυγίτες θα αποκλείονταν (όπως και ο Ομέρ Πριόνης και όλοι αυτοί οι άσχημοι δήμιοι της ζωής μας) αν όλοι εμείς που τους σιχαινόμαστε κάναμε πράξεις πολιτικές -δλδ κοινωνικές.
Απλά τους συνειδητά και πολιτικά απέχοντες θα τους δεχόμουν και θα τους έλεγα και μπράβο, αν είχαμε και 3 εκατομμύρια κόσμο στο δρόμο να διεκδικεί και να χλευάζει (σύστημα και φασίστες) στην πράξη, να παίρνει τη ζωή του στα χέρια του, όχι να λουφάζει απογοητευμένο. Η αποχή δυστυχώς, είναι ο καναπές της κάλπης.
Άρχισα, άβολα λίγο στην αρχή, να ψάχνω την επιβεβαίωση ή όχι του υπολογισμού της Χάππυ. Από τη στιγμή που οι αριθμοί δεν συμφωνούν, το "δοκούν" που λέγαμε (πολύ το χάρηκες Απόλλωνα!) μοιάζει αυθαίρετο.
Πρέπει λοιπόν να παραδεχτώ πως για 0,20% οι απέχοντες γλυτώσατε τη συνυπευθυνότητα στην εκλογή των χρυσαυγιτών στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Άρα η αποχή σας από τις εκλογές μπορεί να υπάρχει χωρίς τύψεις...
Βοηθήσαμε βέβαια (και πάντα βοηθάμε) και εμείς που ψηφίσαμε λίγο. Γιατι προφανώς αν και εμείς κάναμε ό,τι κάνατε εσείς, ίσως να μην μπορούσατε να απέχετε. Νομίζω πως είναι εύκολο να απέχει κανείς όταν οι άλλοι συμμετέχουν.
χαχαχα, Γιώργο μου έφτιαξες τη διάθεση. Να 'σαι καλά!
Λες δηλαδή ότι απείχα εκ του ασφαλούς, ότι δηλαδή, όλο και κάποιοι θα ψήφιζαν και θα έλυναν το λειτουργικό πρόβλημα της δημοκρατίας; Βρε συ, 1) πού ξέραμε εμείς οι απέχοντες αν και πόσοι θα συμμετέχουν στην ψηφοφορία; 2) γιατί θα με δέσμευε η δική σου αποχή; εσύ ψήφισες επειδή εγώ θα απείχα; :))
Λέω ότι η αποχή δεν λύνει το λειτουργικό πρόβλημα της δημοκρατίας, ότι θα απείχαν πολύ λιγότεροι αν ένοιωθαν ότι εγκυμονεί κινδύνους (συστημικούς, "εθνικούς", βάλε οτι θες εδώ)η αποχή τους, ότι βάζουν τους άλλους να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά, ότι κάνουν μια φτηνή (=χωρίς κόστος)επιλογή που όσο είναι ακίνδυνη είναι εύκολη.
Ο αληθινός κίνδυνος, νομίζω, είναι μπροστά μας και προέρχεται από τη λειτουργία του υπάρχοντος συστήματος.
Και, εν πάση περιπτώσει, κίνδυνος συστημικός ας υπάρχει. Αυτός είναι ο αντικειμενικός σκοπός αυτού που εγώ τουλάχιστον πρεσβεύω: Να ανατραπεί αυτό το σύστημα.
"Λέω ότι η αποχή δεν λύνει το λειτουργικό πρόβλημα της δημοκρατίας ...".
Ιδού αγαπητέ η ψευδαίσθηση : αναφέρεσαι σε μια πολιτειακή κατάσταση η οποία δεν υπήρξε ΠΟΤΕ στα μ.χ. χρόνια. Συνεπώς ;
---
Προς χάριν του διαλόγου και της πλάκας που έχει η "αριστερά" :
Δήλωση της Γ.Γ. Παπαρήγα : "Εκεί που τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν θα είναι στον δεύτερο γύρο, καλούμε το λαό να καταψηφίσει και τα δύο κόμματα ... Μακριά και από τα δύο κόμματα". http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/dhlosh_ths_gg_ths_ke_toy_kke_alekas_paparhga_gia_to_apotelesma_ton_eklogon_toy_noembrh_2010?act=1&morf=1&tab=1
Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον : Στηρίζουμε την θεσμό της αστικής δημοκρατίας (εκλογές) και καλούμε όλους να στηρίξουν εμάς και να ΜΗΝ απέχουν, τσιμπάμε 1.000+ ψήφους στην Δ.Αθηναίων και 16.000+ στην Περιφέρεια Αττικής εξαργυρώνοντας την αστική νομιμοποίηση ένθεν κακείθεν και μετά ως "επαναστάστες" καλούμε τα κορόϊδα να μην ψηφίσουν υποψήφιους των δύο γνωστών κομμάτων. Δηλαδή, είτε να απέχουν είτε να ψηφίσουν άκυρο ή λευκό, που και τα τρία σημαίνουν το ίδιο πράγμα : τα ποσοστά και οι έδρες κατανέμονται σε σχέση με τα έγκυρα και μόνον.
Δηλαδή (ξανά μανά), αφού κάναμε εμείς την δουλίτσα μας και πήραμε τα ψηφαλάκια, τώρα σαμποτάρουμε τοις πράξη τον θεσμό (εκλογές) που στηρίξαμε την 1η Κυριακή.
Θα ήθελα να ήταν τόσο αστεία η κατάσταση που αυτή τη στιγμή να χτυπιέμαι στα πατώματα από τα γέλια.
Δυστυχώς είναι πιο γελοία απ' όσο μπορώ ν' αντέξω.
Riski η ανομοιογένια των "α-ψηφοφόρων" είναι και η αδυναμία τους. Αν εσύ ή η Χάππυ μέσω της αποχής ενισχύετε την αντισυστημική σας θέση και δράση, νομίζω πως αρκετοί/περισσότεροι αν συνειδητοποιούσαν ότι το σύστημα κινδυνεύει... από την αποχή, θα υποχωρούσαν στα θέλγητρα της κάλπης.
Απόλλωνα μια δημοκρατία με σοβαρά προβλήματα ή μια δημοκρατία κατ' όνομα ίσως να μην είναι δημοκρατία. Μπορώ να συμφωνήσω μαζί σου, και τα πράγματα δεν τα έχω και ξεκάθαρα στο μυαλό μου... Το θεωρώ ωστόσο λίγο πιο φιλελεύθερο το πολίτευμά μας από πολλά του... μ.Χ παρελθόντος μας!
Αν και δεν έχω καμία όρεξη να υπερασπιστώ το ΚΚΕ στις επιλογές του, θα πω μονάχα ότι όσον αφορά στη νομιμοποίηση της αστικής δημοκρατίας μέσω της συμμετοχής στις εκλογές είναι λίγο θολά τα πράγματα. Από τη στιγμή που δεν έχει επιλέξει την επανάσταση, νομιμοποιείται να επιδιώκει την καταγραφή των δυνάμεών του μέσω της εκλογικής διαδικασίας.
Αυτό το "σύντροφε" δεν το κατάλαβα (σε εισαγωγικά)
sorry guys, εσείς που υπερασπίζεστε την αποχή, θέλω να μου υποδείξετε μία (1) χώρα όπου η αποχή να αλλαξε τα πράγματα και να έφερε τα πάνω κάτω στο σύστημα. ΗΠΑ? Ολλανδία? Σλοβακία? Πολωνία? Πού ακριβώς έκανε επανάσταση η αποχή?
Απόλλωνα, δε σου είπε κανεις να ψηφισεις ΚΚΕ ή αριστερά. Μπορούσες να ψηφίσεις και λευκό. Ή Καρατζαφέρη.
Кроткая, δε θα σου απαντήσω με την ερώτηση "σε ποια χώρα οι εκλογές άλλαξαν τα πράγματα, ή έφεραν τα πάνω κάτω στο σύστημα", αλλά μιλώντας φυσικά μόνο για τον εαυτό μου, θα σου πω ότι η αποχή -παρά τα φαινόμενα- μπορεί και να μην είναι μόνο αδιαφορία και περιφρόνηση· μπορεί να είναι (και στη δική μου περίπτωση είναι) πολιτική θέση. Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι που την επιλέγουν δεν ξεμπερδεύουν απαραίτητα με μια δήλωση του τύπου "δεν μου κάνει κανένας, δεν 'πα να κόψουν το λαιμό τους". Είναι συχνά άνθρωποι που συμμετέχουν στην κοινωνική δράση και είναι πράγματι ενεργοί πολίτες, με έντονες πολιτικές ανησυχίες. Σίγουρα αυτή τη στιγμή, η αποχή, δεν θα μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα, αλλά εγώ τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα ότι δεν έγινα γι' ακόμη μια φορά ο κομπάρσος που χρειάζεται η "δημοκρατική" υπερπαραγωγή για να συντηρήσει τον εαυτό της.
Η αποχή είναι πρόταση. Και αν έπαιρνε (ή αν κάποτε πάρει) διαστάσεις καθοριστικές για τα πράγματα, αυτό θα σημαίνει ότι πίσω της υπάρχουν άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους και να ανατρέψουν αυτό το σύστημα. Ίσως τότε βέβαια, δεν θα προλάβαιναν να γίνουν εκλογές, αλλά τέλος πάντων σήμερα, με τους απέχοντες να απαξιώνουν αυτή την τάξη πραγμάτων, αρχίζει να φαίνεται ότι η ανοχή έχει κάποια όρια. Οι άνθρωποι που νιώθουν έτσι αποτελούν ένα, κάποιου μεγέθους, σύνολο. Με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να μπορούν να εκφραστούν.
Το κεφαλαιακό σύστημα (σε όλη την γη) έχει μπει σε τροχιά κατάρρευσης. Είναι δεδομένο, τα νούμερα δεν του βγαίνουν. Η μετάβαση (γι' αυτούς) είναι να μας πάνε σε ένα παγκόσμιο σύστημα ΕΞΟΥΣΙΑΣ που με την τεχνολογία και τις γνωστές απειλές (δήθεν τρομοκρατία, δήθεν αρρώστιες, ακόμη και απειλή από εξωγήινους, χαχαχα) θα μας ελέγχουν απόλυτα. Και αυτό ήδη έχει ξεκινήσει από την τροφή μας (δεν είναι απόλυτος ακόμη ο έλεγχος). Αυτά ως σύντομες παραδοχές.
Η δική μας μετάβαση είναι να αρχίσουμε να ΜΗΝ τροφοδοτούμε το σύστημα με ΚΑΘΕ τρόπο (δεν αναλώνουμε την σκέψη μας σε αυτό, δεν συμμετέχουμε στους "θεσμούς" του, οργανώνουμε μικρές κοινότητες αλληλεγγύης και δράσης με μεσοπρόθεσμο στόχο την σχετική τους αυτονομία από το σύστημα).
Όσο ασχολούμαστε με το σύστημα (με όποιον τρόπο) το τρέφουμε, το ποτίζουμε και αυτό μεγαλώνει τον αυταρχισμό του πάνω μας και σφίγγει την θηλιά γύρω από το λαιμό μας.
Στα λίγα χρόνια της ζωής μου, ενώ η φαινομενική υλική ευημερία έφτασε σε ύψη, η πνευματική και ψυχική ευημερία έχει καταβαραθρωθεί. Τώρα ζούμε και την αρχή του τέλους της φαινομενικής υλικής ευημερίας. Όποτε ; Όλες αυτές οι "δημοκρατικές" διαδικασίες και αγώνες που μας έφεραν ; Η κοινωνική πρόνοια, η παιδεία, η συνοχή του κοινωνικού ιστού είναι καλλίτερα ή χειρότερα από την δεκαετία του '80 π.χ. ; Ε ;
Ψευδαισθήσεις, ψευδαισθήσεις, ψευδαισθήσεις αγαπητέ ... Και εγώ αυτές δεν τις τρέφω πια. Ξύπνησα.
Κι ενώ εχθές συζητάγαμε εδώ τα περί αποχής με αφορμή τον Μιχαλολιάκο, η πραγματικότητα με κοιτούσε και γελούσε ειρωνικά... γύρω στις 3 χτες έμπαιναν διαρρήκτες στο σπίτι...
δεν στηρίζω μια κυβέρνηση που έχει "βιάσει παρά φύση" ακόμη και εκείνο το χαρτί (Σύνταγμα της Ελλάδος) που της παρέχει την αστική νομιμοποίηση και που όποτε γουστάρει μου το κοπανάει στα μούτρα.
Δεν στηρίζω καμμία κυβέρνηση που ξεπουλάει και τον αέρα που αναπνέω για τα δήθεν χρέη μου, ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι αυτά τα νούμερα είναι λογιστικά και ουδέποτε υπήρξαν ως πραγματικό χρήμα και συνεπώς ως πραγματικό χρέος.
Δεν στηρίζω καμμία ΚΑΤΟΧΙΚΗ κυβέρνηση σε μία αστική (έστω) "δημοκρατία" που έχει ΚΑΤΑΛΥΘΕΙ προ πολλού.
Όσο για το τι γίνεται αλλού, ε τώρα διδάγματα για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ δεν θα πάρω από τους αλλογενείς. Η ελληνική ιστορία βρίθει από τέτοια παραδείγματα. Προτιμώ να κυττάξω εκεί ...
Κοίτα Κροτ, μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν κι εγώ κατά της αποχής. Έρχεται όμως κάποια στιγμή που έχεις φτάσει στο όριο σου, που θες να βγεις στο δρόμο και τον πρώτο πρετεντερη που θα συναντήσεις να τον σπάσεις στο ξύλο, που θες να την στήσει στο γυμναστήριο του ΓΑΠ (πάμε στο ίδιο) μόνο και μόνο για να τον φτύσεις ή έστω να τον μουντζώσεις. Έρχεται μια κάποια στιγμή που ακούγοντας ειδησεις θες να γελάσεις με την γελοιότητα που βλέπεις αλλά και να κλάψεις απο τα νεύρα σου. Έρχεται μια κάποια στιγμή που το ΚΚΕ δεν λέει να ξεκολλήσει και η υπόλοιπη αριστερά είναι ανύπαρκτη. Και λες "αι σιχτηρ κι εσύ κι ο γρύλος σου"! Δεν θέλω άλλη συμμετοχή σε αυτό το σύστημα. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι έγινε σε άλλες χώρες και πόσο βοήθησε η αποχή. Λέω τέρμα στη θεατρική σκηνή των εκλογών και δεν συμμετέχω.
Παίρνω απόσταση απο την "δημοκρατία" τους κι έτσι αισθάνομαι πως μπορώ να αγωνιστώ καλύτερα. Δεν κατηγόρω αυτόν που ψήφισε όμως. Ο καθένας μαχέται του συστήματος με τα όπλα και τον τρόπο του. Κι όσο μπορεί, κι όσο βαστά η αντοχή του.
Και στο κάτω κάτω και σε ποιά χώρα άλλαξε κάτι με τις εκλογές;
Μια τέτοια κουβέντα είναι αναγκαστικά παράλληλοι μονόλογοι, γιατί ο καθένας μας βλέπει το θέμα από την οπτική του γωνία.
Πχ, εγώ λέω ακριβώς αυτό που λέει η Riski στην πρώτη παράγραφο του σχολίου της όπου μου απαντάει: ότι ακριβώς ΚΑΠΟΙΟΙ απέχοντες το κάνουν συνειδητά και πολιτικά. Γιατί ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ το κάνουν από χαβαλέ. Ως εκ τούτου η αποχή δεν είναι ΜΙΑ πρόταση, αλλά τουλάχιστον δύο.
Από κει και πέρα, τα εσχατολογικά του Απόλλωνα μένουν να αποδειχθούν, γιατί ναι μεν, είναι σωστές οι παραδοχές που κάνει, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι η πολιτική του πρόταση φέρνει αποτέλεσμα. Επίσης, δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι αυτό που προτείνει για το μετά είναι το ίδιο με αυτό που θέλουν και οι άλλοι. Και αυτό παίδες είναι μεγάλο ζήτημα. For the record only, ούτε εγώ στηρίζω κατοχική κυβέρνηση κλπ: ψήφισα λοιπόν εκείνο που που θεωρώ πως εκφράζει καλύτερα τη θέση μου. Δεν την εκφράζει απόλυτα, αλλά αυτό μπορούσα να κάνω, χωρίς η δική μου συμπεριφορά την ημέρα των εκλογών να τσουβαλιαστεί με όσους πήγαν για φραπέ και τσίπουρα. Τόσο απλά.
Χάππι, εγώ συμφωνώ μαζί σου. Απλά και αυτοί που κάθονται στο καναπεδάκι τους, απέχοντες είναι.
Όσο για το αν οι εκλογές έφεραν αλλαγές, μια ματιά στην ιστορία αποδεικνύει πως ναι, το έχουν κάνει κάποιες φορές. Δεν ήταν πάντα θεαματικές αλλαγές και τελικά δεν ήταν πάντα για καλό, πάντως κάτι άλλαξε.
Τέλος, θα με ενδιέφερε ο Απόλλωνας να μου αναφέρει ένα-δυο από τα διδάγματα της ελληνικής ιστορίας, γιατί η μνήμη μου έχει το ίδιο μπόι με μένα την ίδια και δε μου έρχεται κανένα στο μυαλό. Ας μην υποτιμάμε πάντως τα ξένα διδάγματα, γιατί ένα από αυτά ήταν η Κομμούνα, ίσως ό,τι πιο επιτυχημένο έχει συμβεί ποτέ κινηματικά.
Кроткая, αν και μια συζήτηση περί κινήτρων θα ήταν χαρακίρι γιατί μπορεί και να ξεχειμωνιάσουμε μαζί της :)), ωστόσο, έχει αξία νομίζω να πω ότι ποικιλία κινήτρων δεν θα βρεις μόνο μεταξύ των απεχόντων, αλλά (ίσως κυρίως) και μεταξύ των ψηφισάντων. Είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσεις ότι πολλοί ψηφοφόροι ρίχνουν ψήφους χαβαλέ. Είναι φυσικά και άλλοι που είναι συνειδητοί, αλλά είναι και κάποιοι που, όπως σίγουρα γνωρίζεις, ψηφίζουν με βάση το προσωπικό τους συμφέρον. Ούτε η εκάστοτε δική τους συμμετοχική (κομματική προφανώς) λοιπόν πρόταση είναι μία. Εγώ τουλάχιστον, σου βρήκα στα πρόχειρα τρεις. :))
Τέλος πάντων, ενώ προφανώς είναι εκτός θέματος αυτό που θα πω, έχει όμως σημασία νομίζω ότι, μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη στάση όσων απείχαν, έχει το γεγονός ότι υπερψηφίστηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα για ακόμα μια φορά. Αυτό αξίζει περισσότερο να τονιστεί και είναι αυτό που απαντάει πιο εύκολα στα ερωτήματα "πού βρισκόμαστε" και "πού πάμε".
Δυο λεξούλες μόνο: προφανώς και τα κίνητρα των ψηφοφόρων ποικίλουν, αν και ψήφοι συμφέροντος νομίζω πως αφορούν μόνο τα μεγάλα κόμματα.
Ψήφοι χαβαλέ στο ΚΚΕ πχ ενδεχομένως και να υπάρχουν, αλλά νομίζω πως είναι ελάχιστες. Για χαβαλέ ψηφίζοντια ενδεχομένως οι Κυνηγοί, ο Λεβέντης και τέτοια. Πιστεύω πως είναι σπα΄νιο να ψηφίσει κανείς άκρα αριστερά ή σύριζα από χαβαλέ. Από βλακεία μπορεί... :)
Δεύτερο, με 50% αποχή στην Αττική, το 40% του Πασοκ και της ΝΔ αποτελεί στην πραγματικότητα ένα 20% του συνόλου, ποσοστό όχι και τόσο μεγάλο, σε σχέση με όσα έχουμε συνηθίσει. Υπό αυτό το πρίσμα, ακόμα και η αποχή μπορεί να ειδωθεί αισιόδοξα, όσο κι αν διαφωνώ μαζί της ως στάση.
Να κλείσω λέγοντας πως ένας "αφελής αφορισμός" μου γέννησε μια ενδιαφέρουσα παράθεση απόψεων κατά την άποψή μου. Είναι σίγουρα πολιτική στάση η αποχή, χωρίς ωστόσο αυτό το "μέτωπο αλληλεγγύης" μεταξύ διαφορετικών απόψεων και στάσεων απεχόντων από την κάλπη να πετυχαίνει και την "ανατροπή". Ο λόγος είναι ότι η αποχή δεν είναι μια ομοιογενής δυναμική με σαφείς σκοπούς, διατυπωμένους ενιαία.
Μια κατηγορία, σαν αυτή που διατύπωσα στο αρχικό κείμενο, στόχο είχε (αν ήταν και σωστή αριθμητικά, πολύ θα το "χαιρόμουνα":))) να ενοχλήσει τη συνείδηση ανθρώπων με πολιτική και κοινωνική ευαισθησία στο θέμα της ανόδου των νεοναζιστικών απόψεων και του ρατσισμού. Νομίζω πως πέτυχε να προκαλέσει.
Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι από τους "απέχοντες" σχολίασαν εδώ, έχουν πολιτική στάση και ιδεολογική ταυτότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι κανείς χαβαλές δεν σχολίασε, ούτε κανένα "μπρόκολο".
Επειδή πολύ "αττίκισα" τώρα θα "λακωνίσω" (χα,χα):
Τίποτα το εσχατολογικό. Απλά συμβαίνει. Αν δεν θες ή δεν μπορείς να το δεις είναι άλλο ζήτημα.
Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις. Απλά αυτή την στιγμή η πιο πρόσφορη και εύκολη για τον τρόπο ζωής που μας μάθανε είναι η οργάνωση μικρών και ευέλικτων κοινοτήτων αλληλεγγύης και δράσης με στόχο την σχετική αυτονόμηση από το σύστημα.
Δεν αναμένω κανέναν πεφωτισμένο ηγέτη ή ηγεσία για να μας σώσει. Οι Μεσσίες πέθαναν όλοι !
Δύο κλασικά παραδείγματα : Λεωνίδας-Σπαρτιάτες-Θεσπιείς και Εθνική Αντίσταση '40.
Και τέλος : σήμερα (όχι τις προηγούμενες δεκαετίες) τι διατηρώ και οφελούμαι από τις κατακτήσεις της Κομμούνας ;
Τελικά ρε φίλε, καταγράφτηκε η άποψή σου. Ψήφισες μια χαρά με την αποχή σου. Άφησες τους νεοναζί να μπουν στο Δήμο Αθηναίων, τους χάρισες μια έδρα στο δημοτικό συμβούλιο.
34 σχόλια:
Σχόλιο χωρίς σχόλιο...
Ερμηνείες κατά το δοκούν,
Αφελείς αφορισμοί,
Ψευδαισθήσεις ...
Καλημέρα !
Στην περίπτωση της αποχής δεν είναι μόνο πως διαφωνώ, αλλά αδυνατώ ακόμα και να καταλάβω:
Ενώ υπάρχουν τόσοι τρόποι να αρνηθείς το σύστημα πηγαίνοντας στην κάλπη, γιατί να αφήνεις τον κάθε παπάρα να ερμηνεύει τη στάση σου και να σε βάζει στο ίδιο τσουβάλι με τους : "και τι με νοιάζει εμένα";
Στο τέλος-τέλος όταν γίνει καμιά στραβή σαν αυτή της Αθήνας, μας νοιάζει όλους...
Αυτό το "δοκούν" είναι μεγάλο πράγμα Απόλλωνα. Γεια και στους τρεις σας
"υπάρχουν τόσοι τρόποι να αρνηθείς το σύστημα πηγαίνοντας στην κάλπη" (;;;)
Εννοείς μάλλον, ήσυχα ήσυχα, ειρηνικά, νοικοκυρεμένα και "δημοκρατικά"; Δεν γίνεται αυτό που λες. Τώρα πια, το ίδιο το σύστημα είναι η κάλπη.
Ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι; Να ψηφίσουμε κάτι που εκπροσωπείται από κάποιους που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη; Που στηρίζουν, με την ίδια τους τη συμμετοχή στις εκλογές το σύστημα, που υποτίθεται ότι πολεμούν, ενώ στην πραγματικότητα τρέφονται απ' αυτό;
Για να μη σου πω ότι, επειδή σημαντικό μέρος της αποχής δεν ήταν συνειδητό, αλλά κοινή πολιτική αδιαφορία (οπότε δεν εξέφρασε αντίθεση και πολιτική θέση), αν δεν είχαμε τόση αποχή οι έδρες των νεοναζί στα δημοτικά συμβούλια μπορεί να ήταν και περισσότερες, ως αποτέλεσμα της "δημοκρατικής" παιδαγωγικής μεθόδου που αντιμετωπίζουμε όλοι αλλά κυρίως οι νέοι σήμερα.
Καταλαβαίνω καλά τη δική σου θέση. Πολλοί φίλοι μου ψήφισαν και σ' αυτές τις εκλογές, ενώ εγώ, για πρώτη φορά και μετά από πολλή σκέψη, δεν.
Δεν ψήνομαι πια με τον εκβιασμό τους. Το εκλογικό σύστημα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους και η δημοκρατία τους μια επίφαση. Δεν έχω ενοχές και δεν με βαραίνει καμιά ευθύνη σχετικά με εκλογικά αποτελέσματα και τελικές εκβάσεις. Έχω πάρει τις αποφάσεις μου και το δρόμο μου. Το σύστημα αυτό, μέχρι και το ίδιο θέλει να ανατραπεί. Μια μικρή σπρωξιά χρειάζεται για να χάσει οριστικά την ισορροπία του. Διάλεξα να είμαι μ' αυτούς που είναι διατεθειμένοι να του την προσφέρουν. ;))
Ξέρεις, πίσω από αυτό το ποστ υπάρχει μια ομάδα χρυσαυγιτών που περιφέρονταν στα σχολεία της περιοχής με πολύ θράσσος- διέκρινα κάποια φοβισμένα βλέμματα σε κάποιους ανθρώπους. Και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στην περιοχή.
Σέβομαι και ακούω αυτό που λες.
Ήρθα κι εγώ μόνο έσυ θα έρχεσαι να μου "τη λες" ; :Ρ
Οι νεοναζί μπήκαν στο δημοτικό συμβούλιο αλλά κι ο Ομερ Πριόνης δεν είναι καλύτερος. Ούτε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στο ότι υπάρχουν οι μπουμπουκοι και οι πλευρηδες. Όποτε χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν βγήκε απο την πρώτη κυριακή ο Ομέρ. Φυσικά θα χαιρόμουν πολύ περισσότερο αν είχε ένα 20% και λιγότερο, για να μην βγει καθόλου το θεωρώ αδύνατον. Μακαρι να γινόταν να αλλάξουμε τα μυαλά του κόσμου αλλά δεν. Γι αυτό όπως λέει και ο/η Ρισκι η δημοκρατία είναι τους και είναι ούτε καν επίφαση, πλέον βγάζει μάτι η μη δημοκρατία μας. Δεν το δεχεται πλεόν ο οργανισμός μου το δήθεν της εκλογικής διαδικάσιας. Γιατί η δικη μου ψήφος ακόμα κι αν πάει σε μικρότερο κόμμα απο τα 2 γνωστά θα μετρηθεί σαν ανόχη για να μην πω επιβράβευση στο σάπιο αυτό και αποκρουστικό κομματικό σύστημα.fiatish
Καλώς την.
Λοιπόν αυτό το ποστ επιχειρεί να προβληματίσει με το γεγονός ότι η αποχή εξέλεξε στο δημοτικό συμβούλιο τη Χρυσή Αυγή. Από όλο το πλαίσιο επιλέγω αυτή την παράμετρο. Μπορώ να ακούω και να αποδέχομαι όποιο άλλο προβληματισμό, πχ "η ψήφος νομιμοποιεί ένα σάπιο σύστημα", όμως μια τέτοια θέση θα ήταν εκτός θέματος, αν γράφαμε έκθεση στο σχολείο:)
Πιστεύω πως υπάρχει ένας παραλληλισμός του σχολίου σου με την επιλογή σου να μην ψηφίσεις. Και στις δύο περιπτώσεις απαντάς στην ερώτηση με μία δική σου ερώτηση, όχι με απάντηση (καταφατική, αρνητική). Πάντως το ερώτημά μου, ούτως ή άλλως υπάρχει και προκαλεί αμηχανία
Δεκτόν και συμμορφώνομαι.
Η πρόταση σου είναι μεν λογική αλλά δυστυχώς με 9698 ψήφους ο Μιχαλολιάκος θα έπαιρνε έτσι κι αλλιώς 1 έδρα. Πώς; Πολύ απλά.
1η Μέθοδος (η γρήγορη): Η αποχή είναι 57%. Έστω ότι ψήφιζαν οι διπλάσιοι (το 100% όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι εφικτό), αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό του Μιχαλ. πέφτει στο μισό 5,26/2=2,63. Αυτό λοιπόν μεταφράζεται σε ποσοστό 0.63% στις 25 έδρες δηλαδή μία εδρα ολοκληρη παρακαλώ!
2η Μέθοδος(με περισσότερες πράξεις): Εγγεγραμμένοι 465.888 με μια φυσιολογική αποχή(αδιάφοροι,χαβαλέδες,ξέκωλα με τσίχλες ;), πεθαμένοι κ.ο.κ) 15% μας μένουν 396.000 ψηφοφόροι(στρογγυλοποιώ τα νούμερα για ευκολία),αφαιρούμε 10% άκυρα-λευκά, μας μένουν 356.400. Σε αυτούς οι 9698 που ψήφισαν χρυσή αυγή είναι το 2,72%. Σε 25 έδρες μας κάνουν 0,68% δηλαδή και πάλι μια ολόκληρη έδρα.
Με έβαλες σε... μπελάδες Χάππυ. Μέχρι τώρα φαίνεται να έχεις δίκιο. Θα το κοιτάξω περισσότερο όμως.
Χεχε :)!
Το "δοκούν" τιμωρεί. Ενίοτε ...
Καταρχάς συμφωνώ με τον Βιβλιοθηκάριο.
Κατά δεύτερον, η Χάππι έχει δίκιο γιατί τα νούμερα λένε αλήθεια (εν προκειμένω, όχι πάντα).
Εγώ στέκομαι στο ότι η αποχή τσουβαλιάζει τους συνειδητά και πολιτικά απέχοντες (παρά λίγο να ήμουν κι εγώ) με αυτούς που πάνε για μπάνιο.
Πάνε στην κάλπη και ρίξε λευκό. Έτσι δηλώνεις καθαρά τη γνώμη σου -τρίτο κόμμα τα άκυρα/λευκά σε αυτές τις εκλογές).
Όχι, η ψήφος δεν αποκλείει τους χρυσαυγίτες, δυστυχώς. Γιατί οι χρυσαυγίτες στο δημοτικό συμβούλιο είναι ένα φαινόμενο κοινωνικό και όχι θέμα ψηφοφορίας και αριθμών. Οι χρυσαυγίτες θα αποκλείονταν (όπως και ο Ομέρ Πριόνης και όλοι αυτοί οι άσχημοι δήμιοι της ζωής μας) αν όλοι εμείς που τους σιχαινόμαστε κάναμε πράξεις πολιτικές -δλδ κοινωνικές.
Απλά τους συνειδητά και πολιτικά απέχοντες θα τους δεχόμουν και θα τους έλεγα και μπράβο, αν είχαμε και 3 εκατομμύρια κόσμο στο δρόμο να διεκδικεί και να χλευάζει (σύστημα και φασίστες) στην πράξη, να παίρνει τη ζωή του στα χέρια του, όχι να λουφάζει απογοητευμένο.
Η αποχή δυστυχώς, είναι ο καναπές της κάλπης.
Άρχισα, άβολα λίγο στην αρχή, να ψάχνω την επιβεβαίωση ή όχι του υπολογισμού της Χάππυ. Από τη στιγμή που οι αριθμοί δεν συμφωνούν, το "δοκούν" που λέγαμε (πολύ το χάρηκες Απόλλωνα!) μοιάζει αυθαίρετο.
Πρέπει λοιπόν να παραδεχτώ πως για 0,20% οι απέχοντες γλυτώσατε τη συνυπευθυνότητα στην εκλογή των χρυσαυγιτών στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Άρα η αποχή σας από τις εκλογές μπορεί να υπάρχει χωρίς τύψεις...
Βοηθήσαμε βέβαια (και πάντα βοηθάμε) και εμείς που ψηφίσαμε λίγο. Γιατι προφανώς αν και εμείς κάναμε ό,τι κάνατε εσείς, ίσως να μην μπορούσατε να απέχετε. Νομίζω πως είναι εύκολο να απέχει κανείς όταν οι άλλοι συμμετέχουν.
χαχαχα, Γιώργο μου έφτιαξες τη διάθεση. Να 'σαι καλά!
Λες δηλαδή ότι απείχα εκ του ασφαλούς, ότι δηλαδή, όλο και κάποιοι θα ψήφιζαν και θα έλυναν το λειτουργικό πρόβλημα της δημοκρατίας;
Βρε συ,
1) πού ξέραμε εμείς οι απέχοντες αν και πόσοι θα συμμετέχουν στην ψηφοφορία;
2) γιατί θα με δέσμευε η δική σου αποχή; εσύ ψήφισες επειδή εγώ θα απείχα;
:))
Λέω ότι η αποχή δεν λύνει το λειτουργικό πρόβλημα της δημοκρατίας, ότι θα απείχαν πολύ λιγότεροι αν ένοιωθαν ότι εγκυμονεί κινδύνους (συστημικούς, "εθνικούς", βάλε οτι θες εδώ)η αποχή τους, ότι βάζουν τους άλλους να βγάζουν τα κάστανα από τη φωτιά, ότι κάνουν μια φτηνή (=χωρίς κόστος)επιλογή που όσο είναι ακίνδυνη είναι εύκολη.
Ο αληθινός κίνδυνος, νομίζω, είναι μπροστά μας και προέρχεται από τη λειτουργία του υπάρχοντος συστήματος.
Και, εν πάση περιπτώσει, κίνδυνος συστημικός ας υπάρχει. Αυτός είναι ο αντικειμενικός σκοπός αυτού που εγώ τουλάχιστον πρεσβεύω: Να ανατραπεί αυτό το σύστημα.
"Λέω ότι η αποχή δεν λύνει το λειτουργικό πρόβλημα της δημοκρατίας ...".
Ιδού αγαπητέ η ψευδαίσθηση : αναφέρεσαι σε μια πολιτειακή κατάσταση η οποία δεν υπήρξε ΠΟΤΕ στα μ.χ. χρόνια.
Συνεπώς ;
---
Προς χάριν του διαλόγου και της πλάκας που έχει η "αριστερά" :
Δήλωση της Γ.Γ. Παπαρήγα :
"Εκεί που τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης δεν θα είναι στον δεύτερο γύρο, καλούμε το λαό να καταψηφίσει και τα δύο κόμματα ... Μακριά και από τα δύο κόμματα".
http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/dhlosh_ths_gg_ths_ke_toy_kke_alekas_paparhga_gia_to_apotelesma_ton_eklogon_toy_noembrh_2010?act=1&morf=1&tab=1
Όπερ έστι μεθερμηνευόμενον :
Στηρίζουμε την θεσμό της αστικής δημοκρατίας (εκλογές) και καλούμε όλους να στηρίξουν εμάς και να ΜΗΝ απέχουν, τσιμπάμε 1.000+ ψήφους στην Δ.Αθηναίων και 16.000+ στην Περιφέρεια Αττικής εξαργυρώνοντας την αστική νομιμοποίηση ένθεν κακείθεν και μετά ως "επαναστάστες" καλούμε τα κορόϊδα να μην ψηφίσουν υποψήφιους των δύο γνωστών κομμάτων. Δηλαδή, είτε να απέχουν είτε να ψηφίσουν άκυρο ή λευκό, που και τα τρία σημαίνουν το ίδιο πράγμα : τα ποσοστά και οι έδρες κατανέμονται σε σχέση με τα έγκυρα και μόνον.
Δηλαδή (ξανά μανά), αφού κάναμε εμείς την δουλίτσα μας και πήραμε τα ψηφαλάκια, τώρα σαμποτάρουμε τοις πράξη τον θεσμό (εκλογές) που στηρίξαμε την 1η Κυριακή.
Θα ήθελα να ήταν τόσο αστεία η κατάσταση που αυτή τη στιγμή να χτυπιέμαι στα πατώματα από τα γέλια.
Δυστυχώς είναι πιο γελοία απ' όσο μπορώ ν' αντέξω.
Καληνύχτα "σύντροφε" ...
Riski η ανομοιογένια των "α-ψηφοφόρων" είναι και η αδυναμία τους. Αν εσύ ή η Χάππυ μέσω της αποχής ενισχύετε την αντισυστημική σας θέση και δράση, νομίζω πως αρκετοί/περισσότεροι αν συνειδητοποιούσαν ότι το σύστημα κινδυνεύει... από την αποχή, θα υποχωρούσαν στα θέλγητρα της κάλπης.
Απόλλωνα μια δημοκρατία με σοβαρά προβλήματα ή μια δημοκρατία κατ' όνομα ίσως να μην είναι δημοκρατία. Μπορώ να συμφωνήσω μαζί σου, και τα πράγματα δεν τα έχω και ξεκάθαρα στο μυαλό μου... Το θεωρώ ωστόσο λίγο πιο φιλελεύθερο το πολίτευμά μας από πολλά του... μ.Χ παρελθόντος μας!
Αν και δεν έχω καμία όρεξη να υπερασπιστώ το ΚΚΕ στις επιλογές του, θα πω μονάχα ότι όσον αφορά στη νομιμοποίηση της αστικής δημοκρατίας μέσω της συμμετοχής στις εκλογές είναι λίγο θολά τα πράγματα. Από τη στιγμή που δεν έχει επιλέξει την επανάσταση, νομιμοποιείται να επιδιώκει την καταγραφή των δυνάμεών του μέσω της εκλογικής διαδικασίας.
Αυτό το "σύντροφε" δεν το κατάλαβα (σε εισαγωγικά)
sorry guys, εσείς που υπερασπίζεστε την αποχή, θέλω να μου υποδείξετε μία (1) χώρα όπου η αποχή να αλλαξε τα πράγματα και να έφερε τα πάνω κάτω στο σύστημα. ΗΠΑ? Ολλανδία? Σλοβακία? Πολωνία? Πού ακριβώς έκανε επανάσταση η αποχή?
Απόλλωνα, δε σου είπε κανεις να ψηφισεις ΚΚΕ ή αριστερά. Μπορούσες να ψηφίσεις και λευκό. Ή Καρατζαφέρη.
Кроткая,
δε θα σου απαντήσω με την ερώτηση "σε ποια χώρα οι εκλογές άλλαξαν τα πράγματα, ή έφεραν τα πάνω κάτω στο σύστημα", αλλά μιλώντας φυσικά μόνο για τον εαυτό μου, θα σου πω ότι η αποχή -παρά τα φαινόμενα- μπορεί και να μην είναι μόνο αδιαφορία και περιφρόνηση· μπορεί να είναι (και στη δική μου περίπτωση είναι) πολιτική θέση. Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι που την επιλέγουν δεν ξεμπερδεύουν απαραίτητα με μια δήλωση του τύπου "δεν μου κάνει κανένας, δεν 'πα να κόψουν το λαιμό τους". Είναι συχνά άνθρωποι που συμμετέχουν στην κοινωνική δράση και είναι πράγματι ενεργοί πολίτες, με έντονες πολιτικές ανησυχίες.
Σίγουρα αυτή τη στιγμή, η αποχή, δεν θα μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα, αλλά εγώ τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο, ένιωσα ότι δεν έγινα γι' ακόμη μια φορά ο κομπάρσος που χρειάζεται η "δημοκρατική" υπερπαραγωγή για να συντηρήσει τον εαυτό της.
Η αποχή είναι πρόταση. Και αν έπαιρνε (ή αν κάποτε πάρει) διαστάσεις καθοριστικές για τα πράγματα, αυτό θα σημαίνει ότι πίσω της υπάρχουν άνθρωποι που είναι αποφασισμένοι να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους και να ανατρέψουν αυτό το σύστημα. Ίσως τότε βέβαια, δεν θα προλάβαιναν να γίνουν εκλογές, αλλά τέλος πάντων σήμερα, με τους απέχοντες να απαξιώνουν αυτή την τάξη πραγμάτων, αρχίζει να φαίνεται ότι η ανοχή έχει κάποια όρια. Οι άνθρωποι που νιώθουν έτσι αποτελούν ένα, κάποιου μεγέθους, σύνολο. Με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να μπορούν να εκφραστούν.
Το κεφαλαιακό σύστημα (σε όλη την γη) έχει μπει σε τροχιά κατάρρευσης.
Είναι δεδομένο, τα νούμερα δεν του βγαίνουν.
Η μετάβαση (γι' αυτούς) είναι να μας πάνε σε ένα παγκόσμιο σύστημα ΕΞΟΥΣΙΑΣ που με την τεχνολογία και τις γνωστές απειλές (δήθεν τρομοκρατία, δήθεν αρρώστιες, ακόμη και απειλή από εξωγήινους, χαχαχα) θα μας ελέγχουν απόλυτα.
Και αυτό ήδη έχει ξεκινήσει από την τροφή μας (δεν είναι απόλυτος ακόμη ο έλεγχος).
Αυτά ως σύντομες παραδοχές.
Η δική μας μετάβαση είναι να αρχίσουμε να ΜΗΝ τροφοδοτούμε το σύστημα με ΚΑΘΕ τρόπο (δεν αναλώνουμε την σκέψη μας σε αυτό, δεν συμμετέχουμε στους "θεσμούς" του, οργανώνουμε μικρές κοινότητες αλληλεγγύης και δράσης με μεσοπρόθεσμο στόχο την σχετική τους αυτονομία από το σύστημα).
Όσο ασχολούμαστε με το σύστημα (με όποιον τρόπο) το τρέφουμε, το ποτίζουμε και αυτό μεγαλώνει τον αυταρχισμό του πάνω μας και σφίγγει την θηλιά γύρω από το λαιμό μας.
Στα λίγα χρόνια της ζωής μου, ενώ η φαινομενική υλική ευημερία έφτασε σε ύψη, η πνευματική και ψυχική ευημερία έχει καταβαραθρωθεί.
Τώρα ζούμε και την αρχή του τέλους της φαινομενικής υλικής ευημερίας.
Όποτε ;
Όλες αυτές οι "δημοκρατικές" διαδικασίες και αγώνες που μας έφεραν ;
Η κοινωνική πρόνοια, η παιδεία, η συνοχή του κοινωνικού ιστού είναι καλλίτερα ή χειρότερα από την δεκαετία του '80 π.χ. ; Ε ;
Ψευδαισθήσεις, ψευδαισθήσεις, ψευδαισθήσεις αγαπητέ ...
Και εγώ αυτές δεν τις τρέφω πια.
Ξύπνησα.
Κι ενώ εχθές συζητάγαμε εδώ τα περί αποχής με αφορμή τον Μιχαλολιάκο, η πραγματικότητα με κοιτούσε και γελούσε ειρωνικά... γύρω στις 3 χτες έμπαιναν διαρρήκτες στο σπίτι...
Αγαπητή Кроткая,
δεν στηρίζω μια κυβέρνηση που έχει "βιάσει παρά φύση" ακόμη και εκείνο το χαρτί (Σύνταγμα της Ελλάδος) που της παρέχει την αστική νομιμοποίηση και που όποτε γουστάρει μου το κοπανάει στα μούτρα.
Δεν στηρίζω καμμία κυβέρνηση που ξεπουλάει και τον αέρα που αναπνέω για τα δήθεν χρέη μου, ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι αυτά τα νούμερα είναι λογιστικά και ουδέποτε υπήρξαν ως πραγματικό χρήμα και συνεπώς ως πραγματικό χρέος.
Δεν στηρίζω καμμία ΚΑΤΟΧΙΚΗ κυβέρνηση σε μία αστική (έστω) "δημοκρατία" που έχει ΚΑΤΑΛΥΘΕΙ προ πολλού.
Όσο για το τι γίνεται αλλού, ε τώρα διδάγματα για ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ δεν θα πάρω από τους αλλογενείς.
Η ελληνική ιστορία βρίθει από τέτοια παραδείγματα.
Προτιμώ να κυττάξω εκεί ...
Κοίτα Κροτ, μέχρι πριν λίγο καιρό ήμουν κι εγώ κατά της αποχής. Έρχεται όμως κάποια στιγμή που έχεις φτάσει στο όριο σου, που θες να βγεις στο δρόμο και τον πρώτο πρετεντερη που θα συναντήσεις να τον σπάσεις στο ξύλο, που θες να την στήσει στο γυμναστήριο του ΓΑΠ (πάμε στο ίδιο) μόνο και μόνο για να τον φτύσεις ή έστω να τον μουντζώσεις. Έρχεται μια κάποια στιγμή που ακούγοντας ειδησεις θες να γελάσεις με την γελοιότητα που βλέπεις αλλά και να κλάψεις απο τα νεύρα σου. Έρχεται μια κάποια στιγμή που το ΚΚΕ δεν λέει να ξεκολλήσει και η υπόλοιπη αριστερά είναι ανύπαρκτη. Και λες "αι σιχτηρ κι εσύ κι ο γρύλος σου"! Δεν θέλω άλλη συμμετοχή σε αυτό το σύστημα. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι έγινε σε άλλες χώρες και πόσο βοήθησε η αποχή. Λέω τέρμα στη θεατρική σκηνή των εκλογών και δεν συμμετέχω.
Παίρνω απόσταση απο την "δημοκρατία" τους κι έτσι αισθάνομαι πως μπορώ να αγωνιστώ καλύτερα. Δεν κατηγόρω αυτόν που ψήφισε όμως. Ο καθένας μαχέται του συστήματος με τα όπλα και τον τρόπο του. Κι όσο μπορεί, κι όσο βαστά η αντοχή του.
Και στο κάτω κάτω και σε ποιά χώρα άλλαξε κάτι με τις εκλογές;
Μια τέτοια κουβέντα είναι αναγκαστικά παράλληλοι μονόλογοι, γιατί ο καθένας μας βλέπει το θέμα από την οπτική του γωνία.
Πχ, εγώ λέω ακριβώς αυτό που λέει η Riski στην πρώτη παράγραφο του σχολίου της όπου μου απαντάει: ότι ακριβώς ΚΑΠΟΙΟΙ απέχοντες το κάνουν συνειδητά και πολιτικά. Γιατί ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ το κάνουν από χαβαλέ. Ως εκ τούτου η αποχή δεν είναι ΜΙΑ πρόταση, αλλά τουλάχιστον δύο.
Από κει και πέρα, τα εσχατολογικά του Απόλλωνα μένουν να αποδειχθούν, γιατί ναι μεν, είναι σωστές οι παραδοχές που κάνει, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι η πολιτική του πρόταση φέρνει αποτέλεσμα. Επίσης, δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι αυτό που προτείνει για το μετά είναι το ίδιο με αυτό που θέλουν και οι άλλοι.
Και αυτό παίδες είναι μεγάλο ζήτημα.
For the record only, ούτε εγώ στηρίζω κατοχική κυβέρνηση κλπ: ψήφισα λοιπόν εκείνο που που θεωρώ πως εκφράζει καλύτερα τη θέση μου. Δεν την εκφράζει απόλυτα, αλλά αυτό μπορούσα να κάνω, χωρίς η δική μου συμπεριφορά την ημέρα των εκλογών να τσουβαλιαστεί με όσους πήγαν για φραπέ και τσίπουρα.
Τόσο απλά.
Χάππι, εγώ συμφωνώ μαζί σου. Απλά και αυτοί που κάθονται στο καναπεδάκι τους, απέχοντες είναι.
Όσο για το αν οι εκλογές έφεραν αλλαγές, μια ματιά στην ιστορία αποδεικνύει πως ναι, το έχουν κάνει κάποιες φορές. Δεν ήταν πάντα θεαματικές αλλαγές και τελικά δεν ήταν πάντα για καλό, πάντως κάτι άλλαξε.
Τέλος, θα με ενδιέφερε ο Απόλλωνας να μου αναφέρει ένα-δυο από τα διδάγματα της ελληνικής ιστορίας, γιατί η μνήμη μου έχει το ίδιο μπόι με μένα την ίδια και δε μου έρχεται κανένα στο μυαλό.
Ας μην υποτιμάμε πάντως τα ξένα διδάγματα, γιατί ένα από αυτά ήταν η Κομμούνα, ίσως ό,τι πιο επιτυχημένο έχει συμβεί ποτέ κινηματικά.
Кроткая,
αν και μια συζήτηση περί κινήτρων θα ήταν χαρακίρι γιατί μπορεί και να ξεχειμωνιάσουμε μαζί της :)), ωστόσο, έχει αξία νομίζω να πω ότι ποικιλία κινήτρων δεν θα βρεις μόνο μεταξύ των απεχόντων, αλλά (ίσως κυρίως) και μεταξύ των ψηφισάντων. Είμαι σίγουρη ότι θα συμφωνήσεις ότι πολλοί ψηφοφόροι ρίχνουν ψήφους χαβαλέ. Είναι φυσικά και άλλοι που είναι συνειδητοί, αλλά είναι και κάποιοι που, όπως σίγουρα γνωρίζεις, ψηφίζουν με βάση το προσωπικό τους συμφέρον. Ούτε η εκάστοτε δική τους συμμετοχική (κομματική προφανώς) λοιπόν πρόταση είναι μία. Εγώ τουλάχιστον, σου βρήκα στα πρόχειρα τρεις. :))
Τέλος πάντων, ενώ προφανώς είναι εκτός θέματος αυτό που θα πω, έχει όμως σημασία νομίζω ότι, μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη στάση όσων απείχαν, έχει το γεγονός ότι υπερψηφίστηκαν τα δύο μεγάλα κόμματα για ακόμα μια φορά. Αυτό αξίζει περισσότερο να τονιστεί και είναι αυτό που απαντάει πιο εύκολα στα ερωτήματα "πού βρισκόμαστε" και "πού πάμε".
Δυο λεξούλες μόνο:
προφανώς και τα κίνητρα των ψηφοφόρων ποικίλουν, αν και ψήφοι συμφέροντος νομίζω πως αφορούν μόνο τα μεγάλα κόμματα.
Ψήφοι χαβαλέ στο ΚΚΕ πχ ενδεχομένως και να υπάρχουν, αλλά νομίζω πως είναι ελάχιστες. Για χαβαλέ ψηφίζοντια ενδεχομένως οι Κυνηγοί, ο Λεβέντης και τέτοια. Πιστεύω πως είναι σπα΄νιο να ψηφίσει κανείς άκρα αριστερά ή σύριζα από χαβαλέ. Από βλακεία μπορεί... :)
Δεύτερο, με 50% αποχή στην Αττική, το 40% του Πασοκ και της ΝΔ αποτελεί στην πραγματικότητα ένα 20% του συνόλου, ποσοστό όχι και τόσο μεγάλο, σε σχέση με όσα έχουμε συνηθίσει. Υπό αυτό το πρίσμα, ακόμα και η αποχή μπορεί να ειδωθεί αισιόδοξα, όσο κι αν διαφωνώ μαζί της ως στάση.
Να κλείσω λέγοντας πως ένας "αφελής αφορισμός" μου γέννησε μια ενδιαφέρουσα παράθεση απόψεων κατά την άποψή μου. Είναι σίγουρα πολιτική στάση η αποχή, χωρίς ωστόσο αυτό το "μέτωπο αλληλεγγύης" μεταξύ διαφορετικών απόψεων και στάσεων απεχόντων από την κάλπη να πετυχαίνει και την "ανατροπή". Ο λόγος είναι ότι η αποχή δεν είναι μια ομοιογενής δυναμική με σαφείς σκοπούς, διατυπωμένους ενιαία.
Μια κατηγορία, σαν αυτή που διατύπωσα στο αρχικό κείμενο, στόχο είχε (αν ήταν και σωστή αριθμητικά, πολύ θα το "χαιρόμουνα":))) να ενοχλήσει τη συνείδηση ανθρώπων με πολιτική και κοινωνική ευαισθησία στο θέμα της ανόδου των νεοναζιστικών απόψεων και του ρατσισμού. Νομίζω πως πέτυχε να προκαλέσει.
Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι από τους "απέχοντες" σχολίασαν εδώ, έχουν πολιτική στάση και ιδεολογική ταυτότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι κανείς χαβαλές δεν σχολίασε, ούτε κανένα "μπρόκολο".
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια
Πριν κλείσει το ποστ, διαβάστε αυτό εδώ:
http://roides.wordpress.com/2010/11/11/11nov10-2/#
περιέργως με βρίσκει απολύτως σύμφωνη.
Μόλις τώρα τον διάβασα και εγώ Κροτ!!!!!
Παραπέμπω και εγώ σε άλλα τρία ποστ. Τα δύο πρώτα είναι της Κορίνθιας Μάγιας Φουριώτη, το τρίτο είναι του "Βυτίου". Μικρές εκλογικές ιστορίες:
1. Το χωραφάκι του [http://ypirxelogos.blogspot.com/2010/11/blog-post_10.html]
2. Εμπειρίες κάλπης [http://ypirxelogos.blogspot.com/2010/11/blog-post_09.html]
3. Και οι σταυροί από πριν σημειωμένοι
[http://tovytio.wordpress.com/2010/11/09/dimot_ekloges]
@Кроткая
Επειδή πολύ "αττίκισα" τώρα θα "λακωνίσω" (χα,χα):
Τίποτα το εσχατολογικό.
Απλά συμβαίνει.
Αν δεν θες ή δεν μπορείς να το δεις είναι άλλο ζήτημα.
Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις.
Απλά αυτή την στιγμή η πιο πρόσφορη και εύκολη για τον τρόπο ζωής που μας μάθανε είναι η οργάνωση μικρών και ευέλικτων κοινοτήτων αλληλεγγύης και δράσης με στόχο την σχετική αυτονόμηση από το σύστημα.
Δεν αναμένω κανέναν πεφωτισμένο ηγέτη ή ηγεσία για να μας σώσει.
Οι Μεσσίες πέθαναν όλοι !
Δύο κλασικά παραδείγματα :
Λεωνίδας-Σπαρτιάτες-Θεσπιείς και
Εθνική Αντίσταση '40.
Και τέλος : σήμερα (όχι τις προηγούμενες δεκαετίες) τι διατηρώ και οφελούμαι από τις κατακτήσεις της Κομμούνας ;
Διαβάστε κι αυτό αν θέλετε
http://microsoult.blogspot.com/2010/11/blog-post.html
Δημοσίευση σχολίου