Υπάρχει ένα βλέμμα που μου κλέβει τις λέξεις αυτές τις μέρες - δεν ξέρω τι αποχαιρετάει
Υπάρχουν συγγραφείς που λένε "Μα πιστεύω ότι οι μακροχρόνιες κρίσεις δίνουν μεγάλη εξουσία στην ελπίδα. Και δεν χρειάζεται να ξέρουμε σε τι ελπίζουμε". Και υπάρχουν άλλοι που νομίζω ότι ξέρουν...
13 σχόλια:
εχω αναφέρει και σε άλλα ιστολόγια για την σιωπή των "πνευματικών" της χώρας... κάπότε οι πρώτοι που δεν φοβόντουσαν να μιλήσουν ήταν αυτοί Σεφέρης, Χατζιδάκις....
Αλλά με τους κρατικοδίαιτους ακαδημαικούς "πασοκοαναθρεμμένους" ως επί το πλέιστον τι να περιμένεις?
Ο Αναγνωστάκης έλεγε πως "και η σιωπή είναι μια πράξη"
Πλέον όμως η σιωπή είναι συννενοχή!!
Η φωτογραφία του απεργού Γιώργο με συγκλόνισε..............
Πόσοι φτώχεια υπάρχει μέσα μας?!!!!
Ξέρεις, πρέπει να βρίσκουμε σιγά-σιγά αυτούς που μιλούν. Αξία έχουν αυτοί που μιλούν, δεν προλαβαίνουμε για όσους σιωπούν. Ο Αλεξάκης μίλησε, υπάρχουν και άλλοι. Και ναι, είμαι σίγουρος ότι μας λείπει ο Χατζηδάκις αυτό τον καιρό πολύ.
Όσο για τη φωτογραφία... νοιώθω πως το βλέμμα του Χασάν αποχαιρετάει ή την ελπίδα ή την ανθρωπιά μας. Και τίποτα από τα δύο δεν αντέχω να σκέφτομαι.
Σου παραθέτω το παρακάτω σύνδεσμο που ο Χασάν μιλάει και που φαίνονται οι συνθήκες διαβίωσης των απεργών πείνας στο "μέγαρο" Υπατία.
Γιατι πρέπει κάποια στιγμή να τελειώνουμε με την προπαγάνδα.
http://www.youtube.com/watch?v=netZVHf8ohI&feature=player_embedded#at=584
Γιώργο υπήρξαν πολλές φορές βλέμματα ανθρωπίνων υπάρξεων (ενίοτε κι άλλων όντων) που μας άφησαν ενεούς.
Άλλοτε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο, κι άλλοτε με έναν αμήχανο τρόμο !
Και ευτυχώς και δυστυχώς θα ξαναϋπάρξουν.
Όμως τι κάνουμε τα συναισθήματα και τις σκέψεις που προκαλούνται απ' αυτά ;
Τα μεταστοιχειώνουμε σε πολιτική παιδεία εντός (μας) κι εκτός ή απλά τα χρησιμοποιούμε καιροσκοπικά για να δικαιολογήσουμε τις πεποιθήσεις μας ;
Μήπως κι αυτή η διαμαρτυρία των χαμένων αυτών ψυχών δεν θα περάσει στην λήθη σαν την άλλη, επειδή ο "παλιός" άνθρωπος από την μία ως γνήσιο μη πολιτικό ον και από την άλλη σπαταλών τον χρόνο του, δεν θα ενσωματώσει τα μηνύματά της ;
Αχ βρε Γιώργο, είμαστε τόσο πολιτικά ανώριμοι που δεν βλέπουμε τις συναισθηματικές παγίδες που μας στήνει το "marketing" του συστήματος για να αναλωνόμαστε πνεύμα, ψυχή και σώματι σε αντι-δράσεις κι όχι σε δράσεις.
Όσο θα χορεύουμε στο ντέφι που μας παίζουν, τόσο θα θρηνούμε και θα αισθανόμαστε ένοχοι για τέτοια βλέμματα.
Δε νομίζω πως έχουμε να πούμε κάτι, Γιώργο, πέρα απ' όσα έχουν ήδη ειπωθεί. :|
Υ.Γ.Όσο για την ποιήτρια και το δημόσιο βίο της ας το αφήσω ασχολίαστο, μη χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Renata δεν θα χαλάσουμε καθόλου τις καρδιές μας για τη Δημουλά! Νομίζω πως τώρα πάλι πρέπει μάθουμε να κουβεντιάζουμε "ήρεμα και απλά" να "καταλαβαινόμαστε τώρα" να λέμε "τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη", αν εννοείς....;)
Απόλλωνα δεν είναι αφέλεια η ψυχή μας, δεν μιλάω για συμπόνοια, ούτε για φιλανθρωπία. Ιστορίες σαν και αυτές δοκιμάζουν όμως τη συνείδησή μας. Νομίζω πως για να αποκτήσουμε ταξική συνείδηση πρέπει να ανακτήσουμε και κάποιες άλλες έννοιες: άνθρωπος, πολίτης, κοινωνία, δικαίωμα, υποχρέωση ....
"... δε χρειάζονται περισσότερα!" ;)
ήδη σε βλέπω να μου κλείνεις το μάτι Ρενάτα :)
απογοήτευση, οργή, θλίψη και πάλι απογοήτευση, οργή, θλίψη...
και πράξη; καμία. Δεν χωράει στο μικρό μου διαμέρισμα το όνειρο...
Αυτός ο Χασάν μοιάζει πολυ ευγενική φυσιογνωμία.......
Ανώνυμε/η, όντως. Καλημέρα
Χάππυ, περιμένεις τώρα δηλαδή απάντηση; Περιμένεις απάντηση;
Δημοσίευση σχολίου