Αγαπητέ Νιόνιο,Είχαμε κάτσει στο τραπέζι χθες το βράδυ σύμπασα η οικογένεια, όταν είπα συνθηματικά στη γυναίκα μου:
- ο Νιόνιος είπε κάτι βλακείες σήμερα
- ποιος είναι ο Νιόνιος μπαμπά; (πετάχτηκε ο γιος μου)
- ... ένας συνάδελφος στη δουλειά (απάντησε η γυναίκα μου)
Ξέρεις Νιόνιο ήταν στα τέταρτα γενέθλιά του, όταν γυρνώντας από τη δουλειά του έφερα δώρο το "περιβόλι του τρελού". Τα μάτια του έλαμψαν όταν έσκισε το περιτύλιγμα. Τον κάθισα σε μια πολυθρόνα και έβαλα το CD να παίζει. Δεν κουνήθηκε ρούπι, ούτε στιγμή, ξέρεις. Τα κάνει κάτι τέτοια ο μπαγάσας. Τα ήξερε βέβαια τα τραγούδια σου - μια κασέτα στο αυτοκίνητο έπαιζε συχνά κάποια από αυτά, κάποια άλλα του τα λέγαμε σαν νανούρισμα. Μάλιστα με μια έμμονη αγωνία μου ζητούσε να του πω την ιστορία "για τα παιδιά που χάθηκαν" ("και σε καράβια του πελάγους με λαθρεμπόρους πειρατές..."). "Πού χάθηκαν τα παιδάκια μπαμπά"; με ρωτούσε...
Νιόνιο δεν χρειάζεται να ζητήσεις συγγνώμη γι' αυτά που είπες χθες: "Πρώτον, να απομακρυνθούν όλοι οι λαθρομετανάστες από το κέντρο της Αθήνας και να πάνε – ας το βρουν οι πολιτικοί, τι τους πληρώνουμε – εγώ θα έλεγα να τους πηγαίνανε σε αραιοκατοικημένα νησιά του Αιγαίου, όπου κατοικείται ένα μικρό μόνο μέρος του νησιού, το υπόλοιπο είναι ελεύθερο. Εκεί, λοιπόν, να καλλιεργήσουν τη γη και να ζήσουν με τη βοήθεια του ΟΗΕ, γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε, έως ότου αποφασίσει και μπορέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση να φτιάξει μία πολιτική πάνω στο θέμα των μεταναστών. Δεν μπορεί η Αθήνα να είναι η χωματερή όλων αυτών των ανθρώπων"... "Η Αθήνα στις πλατείες της δείχνει την πληγή της. Ας καθαρίσουμε λοιπόν αυτή την πληγή. Έχουμε τους τοξικομανείς. Πρέπει να μεταφερθούν, δεν ξέρω πάλι που, ας το βρούνε οι πολιτικοί μας, πάντως σε μέρος όπου δεν θα είναι εύκολη η πρόσβαση των εμπόρων".
Δεν χρειάζεται να ζητήσεις συγγνώμη. Φρόντισα να τα κρύψω απ' το γιο μου, αλλά ξέρεις... τα στερνά τιμούν τα πρώτα Νιόνιο.
Ένας 37χρονος πατέρας
27 σχόλια:
Δε χρειάζεται λες; Εγώ νομίζω πως χρειάζεται σε όσους ήρθαν πρόσφυγες οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους ή έφυγαν γι αλλού μετανάστες.
Ας πάει να βρει το Μίκυ να τρων μαζί το κράξιμο.
Αχ Γιώργο, το χειρότερο στο μυαλό μου είναι ότι δεν απογοητεύομαι, ούτε σοκάρομαι πια με τέτοιες δηλώσεις. Μάλλον τόσο πολύ συνηθίσαμε στη χλεύη των καιρών. Τώρα, ό,τι και να (μην) πεις στον γιο σου, έτσι κι αλλιώς τα ξέρει όλα.
Αν πει συγγνώμη Ρενάτα, θα πρέπει να την κρύψω και αυτή απ' το γιο μου. Ο Σαββόπουλος δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που πληγώνει το παρελθόν του και το έργο του.
Είπαμε πρώτο κουπέπι πρέπει να συνεχίσουμε να εκπλησσόμαστε. Συντηρούμε την αμφιβολία και τρέφουμε την αμφισβήτηση αποκλείοντας τον κυνισμό της συνήθειας.
(Χάρηκα που είδα σχόλιό σου - μην χάνεσαι...:)
Τον έχω ξεγράψει απ΄το "Κούρεμα"!
Όχι, όμως τα τραγούδια του ως τότε. Δεν μπορώ, ούτε του Μίκυ...
Δες κι αυτό: http://mindstripper.blogspot.com/2011/05/end-titles.html
Εγώ πάλι ακόμα σοκάρομαι...
Και πρέπει να πείσω τον εαυτό μου ότι άλλος είναι αυτός ο χθεσινός με τις δηλώσεις κι άλλος ο παλιός Νιονιος. Γιατί άντε να αποχωριστείς τα τραγούδια του...Σαν να ξεγράφεις το ίδιο σου το παρελθόν.
πώς να κρυφτείς απ'τα παιδιά;
Συμφωνώ και με τους δυο σας, και με τη Renata και με σένα Γιώργο. Η συγνώμη δε χρειάζεται για όλες αυτές τις γενιές που έχουν μεγαλώσει με Σαββόπουλο. Γιατί παρ' όλη την πίκρα μας και δεδομένων μερικών παραμέτρων που ξέρουμε όσοι παρακολουθούμε την πορεία του, όλοι τον έχουμε ήδη συγχωρέσει κατά μία έννοια. Αλλά πάλι, εκεί είναι το μεγαλείο του ανθρώπου μερικές φορές, το να σκύψει το κεφάλι και να παραδεχθεί ότι έκανε λάθος. Είναι προς τιμήν του, κι αυτό (αν ποτέ γινότανε) νομίζω θα έπρεπε να το πεις στο γιό σου Γιώργο. Το συγνώμη είναι κάτι το οποίο σ' αυτή τη χώρα το στερούμαστε ξανά και ξανά και ξανά.
Και ναι, είναι μεγάλη δικαίωση για τους μετανάστες μία συγνώμη. Και πιο σημαντικό, για τα παιδιά πολλών τους.
Kι είχε τραγουδήσει τόσο όμορφα με την Μπέλου: Ο πατέρας μου ο Μπάτης ήρθε απ' τη Σμύρνη το '22...
Ευτυχώς που τα τραγούδια δεν κακογερνούν και δεν παραξενεύουν.
Ε, αφού οι λαθρομετανάστες έχτισαν κι επιδιόρθωσαν σπίτια, φρόντισαν περιβόλια και κήπους στο Πήλιο, ας πάνε τώρα και στα "αραιοκατοικημένα νησιά του Αιγαίου". Συχνάζουν αρκετοί "εναλλακτικοί" και "ψαγμένοι" που χρειάζονται βοήθεια...
Δεν με εκπλήσσει πλέον , καμία δήλωση , κανενός καλλιτέχνη ή δήθεν ανθρώπου του πνεύματος και της τέχνης . Λυπάμαι όμως και το λέω με κάθε ειλικρίνεια. Θα περίμενα , αυτοί , σ' αυτή την δύσκολη στιγμή , να είναι δίπλα μου , να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων . Αλλά ...
Όμως θα έπρεπε να την περιμένουμε , αυτή την στιγμή . Η επίμαχη περιοχή του κέντρου , συστηματικά υποβαθμίστηκε τα τελευταία χρόνια και με τρόπο αριστοτεχνικό , τα ακίνητα , έγιναν βορά , στα νύχια αετονύχηδων . Τώρα λοιπόν , που πρέπει να εισπράξουν τα κέρδη από τις πάμφθηνες αγορές/επενδύσεις , που έκαναν , χρησιμοποιούν κάθε μέσο . Είναι αδίστακτοι ...
Renata... το είδα. Τον Μίκη δεν τον έχω ακόμη στην ίδια θέση με το Σαββόπουλο.
Τσαλαπετεινέ ταυτίζομαι απόλυτα ε το σχόλιό σου.
Α ρε Κροτ, αυτό είναι: συγγνώμη δεν χρειάζεται να ζητήσει από εμάς, αλλά από το έργο του...
Mindstripper προσπαθούμε να μην μάθουμε ακόμη στα παιδιά μας πως με ένα συγγνώμη τελειώνουμε: "δεν χρειάζεται συγγνώμη, να μην το ξανακάνεις χρειάζεται...."! Το κείμενό σου τα λέει καθαρά τα πράγματα για το Νιόνιο νομίζω.
Nefosis αμέσως αυτό το τραγούδι σκεφτήκαμε με τη γυναίκα μου όταν συζητήσαμε τις δηλώσεις του. Όπως λέω και στην Κροτ, αναμετρειέται με το έργο του. Και μάλλον βγαίνει λίγος. Γαμώτ
Γρηγόρη αυτό που περισσότερο με ενδιαφέρει, και επομένως με ενοχλεί, είναι η αναντιστοιχία με το έργο του και όχι αυτό που είπε. Παρόμοια λένε διάφοροι. Είναι λίγο αυτό που λέει ο κύριος αμ για τους πνευματικούς ταγούς σήμερα. Ευτυχώς για εμάς το έργο μένει αθάνατο, ενώ ο καλλιτέχνης όχι.
Αγαπητέ κύριε αμ και εγώ αυτό θα περίμενα, νομίζω πως παλιότερα αυτό γινόταν, το έχω διαβάσει...: οι πνευματικοί άνθρωποι σηκώναν ανάστημα και αρθρώναν λόγο, δεν ψελλίζαν μισόλογα.
Θα γράψω κάτι σκληρό αλλά αύτο μου ήρθε όταν τον άκουσα να μιλά.
Καλύτερα αυτοί που μάχονται μέχρι θανάτου για τις ιδέες τους και αν χρειαστεί πεθαίνουν γι' αυτές παρά αυτή τη κατάντια και η κατάπτοση από τέτοιους ανθρώπους..
Ποτέ μου δεν υπήρξα φαν του αλλά μου άρεσε.. όχι πια, ποτέ ξανά.
DaisyCrazy καλώς ήρθες. Δεν μπορώ να είμαι τόσο ξεκάθαρος, γι' αυτό έγραψα αυτό το ποστ. Ξέρεις... με τα πράγματα που τελειώνεις μαζί τους δεν έχεις λόγο να ασχολείσαι...
Ευτυχώς είμαι μακριά και δεν τ΄διαβάζω συχνά αυτά. Τα παλιά τραγούδια του Νιόνιου τα θεωρώ απόλυτα «δικά μου». Τελικά όλοι οι καλλιτέχνες που μας αποχαιρέτισαν νέοι δεν έκαναν και τόσο άσχημα (η πιθανότητα να πάρουν τα μυαλά σου αέρα ή να πάθουν άλτσχάιμερ μετά από κάποια ηλικία και να αρχίσεις να λές αρλούμπες όπως ο Νιόνιος και ο Μίκης είναι όπως φαίνεται αρκετά μεγάλη...)
Γιώργο μου με συγκινεί το συναισθηματικό κομμάτι του κειμένου σου όμως δεν συναινώ στον κανιβαλισμό των τελευταίων ημερών εναντίον του Σαββόπουλου (με τον κανιβαλισμό δεν αναφέρομαι σε 'σένα, εννοείται, απλά τα γράφω εδώ γιατί είσαι φίλος).
Μου είναι βαθιά αντιπαθής ο Σαββόπουλος για άλλους λόγους, νομίζω όμως πως σε αυτή την περίπτωση δεν είπε κάτι άξιο λιθοβολισμού: δεν ζητάει απελάσεις ούτε και στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους παράνομους μετανάστες, ούτε στείρωση και καθαρτήρια για τους τοξικομανείς. Προτείνει μία λύση, περισσότερο ή λιγότερο ανθρώπινη, σίγουρα τη μοναδική λύση που εγώ έχω ακούσει τα τελευταία πέντε χρόνια που η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο για όλους. Γιατί η Αθήνα φυσικά και είναι χωματερή γι' αυτούς τους ανθρώπους, όπως και για όλους μας, και όσες συναυλίες αλληλεγγύης κι αν διοργανώσουμε και όσες πορείες συμπαράστασης, πλέον οποιοσδήποτε άνθρωπος χωρίς χαρτιά και ταυτότητα είναι υποψήφιος να βρεθεί στα Άνω Λιόσια, με τη γνωστή μέθοδο.
Μπορώ να σου αριθμίσω 10000 λάθη που έχουν κάνει οι τελευταίες κυβερνήσεις σχετικά με το μεταναστευτικό, δεν έχω όμως να προτείνω καμία λύση. Φυσικά και έπρεπε να έχουν γίνει ήδη πράγματα από καιρό, το θέμα όμως είναι τώρα τι γίνεται. Και οι ρομαντικές ρητορίες της αριστεράς δεν είναι λύση, αν με ρωτάς μεγενθύνουν το πρόβλημα. Και τη θέση της αριστεράς στο μεταναστευτικό, πίστεψε με, τη γνωρίζω από την καλή κι από την ανάποδη και την έχω υπηρετήσει.
Αν θες ρίξε μια ματιά σ' αυτό το κείμενο με το οποίο συμφωνώ στα περισσότερα σημεία. θα ήθελα να το συζητήσω μαζί σου.
http://mousikaproastia.blogspot.com/2011/05/blog-post_19.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+blogspot%2FBGpP+%28%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B1+%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%29&utm_content=Google+Reader
(Και για να το ελαφρύνω λίγο, ο blogger σου μου ζητά ως λεκτική επαλήθευση τη λέξη priest-έλεος!)
silent
Αγκνίρα ούτως ή άλλως διαπιστώνουμε αυξημένη ζήτηση... "στιβαρών συμβόλων", ιδιαίτερα από τότε που η Αριστερά έχασε τις βεβαιότητές της, αλλά νομίζω ότι και παλαιότερα έτσι κάπως γινόταν. Όσοι πεθαίνουν πριν η ζωή φθείρει ή ανταγωνιστεί το έργο τους έστι διασώζονται και είναι ιδανικοί για σύμβολα (κυρίως αντίστασης)
Silent όταν έγραφα το ποστ περίμενα ή φοβόμουν απαξιωτικές απαντήσεις για το Σαββόπουλο (ας πούμε για παράδειγμα... από την Κροτ :). Όπως είδες υπάρχει αμηχανία εδώ, απογοήτευση, αλλά οι κάθετες διαγραφές είναι λίγες (μόνο δύο). Και δεν αντιλαμβάνομαι και γενικά κανιβαλισμό για το Νιόνιο, αν και παλιότερα έχω σχολιάσει και έχω δει "κανιβαλιστικά" κείμενα γι' αυτόν. Περίμενα το σχόλιό σου, έτσι όπως ακριβώς το έκανες! Το διάβασα με συγκεχυμένη ανακούφιση! Δεν με πείθεις, αλλά θα με βάλεις να διαβάσω πάλι - όταν οι υπόλοιποι στο σπίτι θα κοιμούνται..... - για να αντικρούσω τα λεγόμενά σου.
Πάντως δεν πιστεύω πως οι δηλώσεις του είναι η μόνη διατυπωθείσα λύση, νοιώθω πως το "μακρυά από εμάς και όπου αλλού να είναι" είναι το πνεύμα της δήλωσής του και τέλος αυτό που εμένα με εξεγείρει στα λεγόμενά του, το ξαναλέω, είναι η αναντιστοιχία με το πολιτικοποιημένο έργο του. Θα ήθελα από αυτόν και από άλλους στην "τούρλα του Σαββάτου" να κρατάνε τα μπόσικα, να αντιλέγουν στου χρυσαυγίτες, ακόμη και αν έτσι συμπλέουν (άθελά τους....)με την Αριστερά, που όπως λες περιγράφει καλά, αλλά δεν προτείνει ανάλογα...
Α, ζητάω συγγνώμη, ως κανιβαλιστές δεν εννοούσα τους εδώ παρευρισκόμενους, ήταν λάθος η διατύπωση μου. Απλά από χθες το διαδίκτυο έχει γεμίσει ενοχλητικούς αφορισμούς εναντίον του. Για τα υπόλοιπα θα επανέλθω...
s.
Μια χαρά τον έκραζε ο Ραφαηλίδης τον Σαββόπουλο από παλιά. Ψευτοκουλτουριάρη, υποκριτή, ευνούχο, νά'ναι καλά όπου και νά'ναι. (ο Ραφαηλίδης).
Το κόμμα των διαγραφών με τον Ελφ αύξησε την επιρροή του.
Silent μπες στο καζάνι με το βραστό νερό, τις πατάτες και τα κρεμμύδια και ασε τα λόγια...
Υπάρχει δήλωση του Σαββόπουλου στη σημερινή Ελευθεροτυπία. Την παραθέτω για να τη σχολιάσουμε Ένα πρώτο δικό μου σχόλιο στην αναφορά του σε αυτούς που τον ειρωνεύονται και τον διαστρεβλώνουν, οι οποίοι "δεν θέλουν να χάσουν τις ψευδαισθήσεις τους και μες στη βαθιά απογοήτευσή τους κατασκευάζουν εχθρούς": να υποθέσω ότι αυτοί δεν είναι ρεαλιστές, όπως εκείνος. Μάλλον.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=277003
Γιώργο από χθες για το προοδευτικό διαδίκτυο ο Σαββόπουλος είναι αρχιναζιστής κι επίτημο μέλος της Χ.Α. Μάλιστα τα καλόπαιδα του ΛάΟΣ τον οικειοποιήθηκαν σήμερα, ενώ ο ίδιος λέει ακριβώς τα αντίθετα από όσα αυτοί πρεσβεύουν.
Το θέμα όμως είναι άλλο. Ότι η ζωή μας έχει γίνει αποπνυκτική κι εμείς περιμένουμε να βγει στο ραδιόφωνο ο κάθε τυχάρπαστος για να ξελυσσάξουμε. Γιατί πάσχουμε από εθνική υστερία.
Αν το δίκιο το έχουμε με το μέρος μας και αν έχουμε οποιαδήποτε βιώσιμη πρόταση (έστω άμεση αναγνώριση όλων των μεταναστών, έστω άνοιγμα των συνόρων, έστω οτιδήποτε) να βγούμε και να την πούμε, να την καταγράψουμε με θάρρος και να τους την τρίψουμε στη μούρη.
Φοβάμαι όμως ότι η Αριστερά δεν έχει να αντιπροτείνει τίποτα. Δικαίως διαμαρτύρεται, δικαίως στέκεται δίπλα στους αδικημένους αυτής της κωλοχώρας, όπως και θα όφειλε, όμως ξεκάθαρες προτάσεις για το μέλλον δν έχει. Και για 'μένα τουλάχιστον η γκρίνια πια δεν αρκεί...
(Πιστεύω να καταλαβαίνεις ότι δεν με αφορά ο Σαββόπουλος. θα ήθελα όμως αυτή η ενέργεια που προκάλεσε να μπορούσε να διοχετευτεί σε κάτι θετικό...)
S.
Νομίζω Silent πως οι λύσεις της Αριστεράς υπηρετούν ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας και δεν μπορούν να λειτουργούν σαν αναλγητικό στις ιώσεις του καπιταλισμού- δεν μπορούν δηλαδή εκ των πραγμάτων να είναι λύσεις μεμονωμένα του συγκεκριμένου προβλήματος. Η συζήτηση γι' αυτά που θέτεις με ενδιαφέρει, δεν είναι όμως θέμα του ποστ, αφού εγώ σε αυτό καταγράφω έναν αναντίστοιχο δημιουργό που παπαγαλίζει το πιο απλό τσιτάτο του μέσου απολίτικου ανθρώπου: "μακρυά από ΄δω", προδίδοντας όσα ενέπνευσε με το έργο του.
Φαντάζομαι πως αν υπήρχαν... ειδικοί επιστήμονες για τη μετανάστευση (ειρωνεύομαι)θα είχαμε και τεχνοκρατικές λύσεις στα επιμέρους ζητήματα. Ομως τέτοιοι δεν υπάρχουν και οι λύσεις δεν μπορούν παρά να είναι αμιγώς πολιτικές.
Υπάρχει και κάτι άλλο: η εγκληματικότητα τροφοδοτείται από μια σειρά συνθήκες. Στέλνοντας κάπου αυτούς που θεωρούμε εν δυνάμει εγκληματίες, απλά αδειάζουμε το χώρο για να γεμίσει με νέους που θα "γεννιούνται" από τις ίδιες δυνάμεις που γέννησαν και τους προηγούμενους.
Σκόρπιες σκέψεις... ελπίζω να μουν και άλλοι στο σχολιασμό.
Οι ερυνίες δεν μ' αφήνουν να κοιμηθώ γι'αυτό ξαναπερνάω για λίγο να διορθώσω αυτό το "τυχάρπαστος". Ας είναι ό,τι θέλει να είναι ο Σ. μόνο τυχάρπαστος δεν είναι πάντως...
(μαλακία μου)
Η Αριστερά όντως δεν θα πρέπει να λειτουργεί σαν αναλγητικό στις ιώσεις του καπιταλισμού-θα πρέπει όμως να αποτελεί μία εναλλακτική λύση.
Επειδή όμως όντως δεν είναι το θέμα του ποστ, θα σταματήσω.
Θα με ενδιέφερε όμως πολύ να ακούσω από κάποιον με ποιον τρόπο θα μπορούσε ο Σ. να φανεί αντίστοιχος της δημιουργίας του. Σαφώς και όχι με τη σιωπή. Αλλά πως; Και τι θα θέλαμε να ακούσουμε;
Και κάτι τελευταίο. Αυτό το "στέλνοντας κάπου αυτούς που θεωρούμε εν δυνάμει εγκληματίες..." είναι μία ερμηνεία, που προσωπικά δεν υιοθετώ. Υπάρχει και μία άλλη που λέει ότι ίσως με αυτό τον τρόπο δημιουργηθούν επιτέλους οι συνθήκες για ένα καλύτερο επίπεδο ζωης γι' αυτούς τους ανθρώπους.
S.
Silent, σκέφτηκα πολύ τι θα ήθελα να ακούσω από αυτόν ή όποιον άλλο (αντίστοιχο), όπως επίσης σκέφτηκα περισσότερο τι με ενόχλησε:
Με ενόχλησε που ένας καλλιτέχνης με "κοινωνικές ευαισθησίες" και "πολιτικό κριτήριο" προτείνει διαχειριστικές λύσεις, εν προκειμένω νέες γκετοποιήσεις. Θα προτιμούσα παραινέσεις ή προβληματισμό προς όποια κατεύθυνση (καταδικη ρατσισμού, καταδίκη της βίας, παραίνεση για αποφάσεις και σχεδιασμό αντιμετώπισης του θέματος των γκέτο, στοιχειώδη ανάλυση της εγκληματικότητας σε σχέση με την οικονομική πραγματικότητα κτλ). Μια οποιαδήποτε δήλωση με παραίνεση για ψυχραιμία θα ήταν πολύτιμη. Ένα πολιτικό αντίστοιχο, που νομίζω πως "λειτουργούσε" και στίχιζε πίσω του πολλούς, αναξαρτήτως ιδεολογιών, είναι ο Κ. Στεφανόπουλος ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Τελειώνω νομίζω, λέγοντας πως δεν είναι εύκολο να διατυπώνεις αυτές τις μέρες λόγο ή αντίλογο. Με αφορμή αυτό το κείμενο διάβασα εκ των υστέρων πολλά υπέρ ή κατά του Σαββόπουλου, αλλά και πολλά κατά σε όσους του επιτέθηκαν. Να τελειώσω εδώ: στο συναισθηματικό μέρος του κειμένου εμμένω, και για ετούτο δεν μπορώ να αξιολογήσω όσα εμπαθή διατυπώθηκαν ένθεν κακείθεν με βάση τη λογική βαρύτητα των επιχειρημάτων. Η "ευαισθησία" της τέχνης νομίζω πως μπορεί να βοηθάει στην ενάργεια της πολιτικής, αλλά όχι να μπερδεύονται αυτά τα δυο σαν να είναι ένα.
Δημοσίευση σχολίου