Χα, ούτε καν εκεί δεν φτάνω εγώ. Στη θέση αυτού, εγώ αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς που σήμερα θα βγουν στις πλατείες, πριν επιστρέψουν στο σπίτι τους θα φάνε goodys και θα πιουν coca cola.
Εγώ λέω να σταματήσουμε για λίγο να πυροβολούμε τον αυθορμητισμό και να περιμένουμε λίγο να δούμε τι θα γίνει. Ας ψήφισαν ΠΑΣΟΚ οι διαδηλωτές και ας τρώνε και γκούντιζ, αυτό είναι η δημοκρατία, αρκεί που όλοι αυτή τη στιγμή ψάχνουν τρόπους να αντισταθούν. Δεν θα καταρρεύσει το κράτος από μια διαδήλωση ούτε και θα αλλάξει δραματικά η ζωή που μας έχουν ετοιμάσει, κάτι όμως μπορεί να διασωθεί, αυτό νομίζω εγώ. Επίσης, τα μέσα αντίδρασης μου προκαλούν κι εμένα αμηχανία, αυτά όμως έχουμε για την ώρα, ας κοιτάξουμε να τα αξιοποιήσουμε.
Χμ,ας αντιληφθούν πρώτα ότι οι δυο που ψήφιζε η πλειοψηφία μας έφερε ως εδώ. Παραπέρα να το δω. Τα μυαλά αλλάζουν δύσκολα. Επίσης πόσοι απ΄αυτούς θα κατέβουν μεθαύριο που θα μας ψεκάζουν του σκοτωμού οι μπάτσοι? Ή κατέβηκαν πρόσφατα?
Σάιλεντ, αυτό το αυθόρμητα μου ΄χει κάτσει στο λαιμό. Για να δούμε πόσο αυθόρμητα θα είναι.
Το ότι ακόμα και αυτοί που περιγράφετε Ρίσκι, Δύτη, Ρενάτα και Γιώργο κατέβηκαν, έστω και χωρίς αίτημα έχει τη σημασία του. Δουλειά όσων έχουν αίτημα είναι να το μεταδώσουν σ' αυτούς πριν το κάνει η ακροδεξιά.
silent και romandante, κι εγώ στους δρόμους είμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν είναι οι κινητοποιήσεις το πρόβλημά μου. Το γεγονός όμως ότι η κινητοποίηση των ισπανών έφερε το αποτέλεσμα που είδαμε, με κάνει να επιμένω στα θέματα συνειδητοποίησης. Δουλειά του κινήματος (ξέρω πόσο νερό σηκώνει η λέξη κίνημα, μην το πιάσουμε από εκεί) αυτή τη στιγμή δεν είναι να διοργανώνει διαμαρτυρίες, αλλά να μπορέσει να αναβαθμιστεί, απεμπλεκόμενο από τις κατάρες του παρελθόντος. Αν έχει μια σημασία το ερώτημα του Γιώργου, αυτή είναι ότι όλοι βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι για την πλειοψηφία του κόσμου σήμερα, αλλαγή σημαίνει μάλλον μια κυβέρνηση της νδ. Κι αν έχει μια σημασία το δικό μου ερώτημα, αυτή είναι ότι τα συμπεράσματα του κόσμου για τη ρίζα του κακού είναι μακριά από την αλήθεια. Και το 1981 αλλαγή είχαμε, έτσι δεν είναι; :))
Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα, η διαφωνία μας να βρίσκεται πολύ βαθύτερα, δεδομένου ότι εγώ δεν θέλω να διασωθεί τίποτα από αυτό το σύστημα και ίσως γι' αυτό δεν θέλω να χρησιμοποιηθεί κανένας από τους τρόπους του που μας έφεραν εδώ. Εγώ θα ήθελα, μόνοι μας, συνειδητά, ως μορφή αγώνα, οργανωμένα και ελεγχόμενα, να πεινάσουμε κυριολεκτικά μέχρι να τους γονατίσουμε, πριν μας κάνουν εκείνοι να συρθούμε στην πείνα, μεθοδεύοντας με αυτόν τον τρόπο την αδυναμία αντίστασής μας για δεκαετίες. Κι έτσι, όχι, δεν μου αρκεί μια καθιστική, ή σιωπηλή, ή ειρηνική διαμαρτυρία. Δεν θεωρώ χρήσιμο να ωθούμε τον κόσμο να νομίζει ότι μ' αυτόν τον τρόπο κάνει το καλύτερο που μπορεί. Είναι χαρακίρι αυτή η σπατάλη ενέργειας και θα τη βρούμε μπροστά μας.
καταλαβαίνω τι λες Ρίσκι και σε πολύ λίγα έχω ενστάσεις. Αν το πλήθος όμως δεν αποκτήσει συνείδηση τότε δε θα γίνει ποτέ το επαναστατικό υποκείμενο που χρειάζεται η αλλαγή που φαντάζεσαι (-ομαι). Αν σε αυτό το πλήθος φερθούμε αδιάφορα, είναι σίγουρο ότι δε θα έρθει με το πλευρό μας
Το ενδιαφέρον τους γι' αυτό το πλήθος το δείχνουν καταιγιστικά ο ΣΚΑΪ και άλλα κανάλια και ραδιόφωνα Romandante. Αλήθεια πιστεύεις ότι μπορείς να συναγωνιστείς τα media στα διεκδικούμενα και τις αποσαφηνίσεις που "δουλεύουν" αυτές τις μέρες καθοδηγώντας τον τρόπο έκφρασης και αλλοιώνοντας το περιεχόμενο των αιτημάτων των διαδηλωτών;
ακριβώς αυτό λέω Γιώργο, έχουμε ένα πεδίο έτοιμο προς γονιμοποίηση και δεν προσπαθούμε ούτε καν να το μπολιάσουμε.
Η δύναμη όσων αναφέρεις μπορεί να γίνει όντως συντριπτική αλλά να μην υποτιμούμε και τη δύναμη (ή τη δυναμική) και των διαδικτυακών μέσων που δεν μπορεί να είναι άμεσα ελεγχόμενα.
Ίσως να άργησα να καταλάβω αλλά θεωρείς τη υπόθεση "αγανακτισμένοι" χαμένη, έτσι δεν είναι;
Ναι Romandante: βεβιασμένη αντιγραφή με μιντιακό πατρονάρισμα. Το ξέρω πως ο "Δεκέμβρης του '08" ήταν άλλο πράγμα, αλλά τότε τα ΜΜΕ ακολουθούσαν ασθμαίνοντας προσπαθώντας να ερμηνεύσουν. Τώρα βάζουν όρια, περιγράφουν με λινκ, ερμηνεύουν χρησμούς μασώντας δάφνες. Και αν μου πεις για τον κόσμο.... τι να πω; Ούτε το όνομα των ενόχων δεν λένε.
el Romandante, α) αυτό το πλήθος που λες, δεν ήρθε μόνο του χθες στο Σύνταγμα και κυρίως δεν ήρθε αυθόρμητα.
β) Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων στ' αλήθεια πιστεύουν ότι πρέπει να βγούμε στους δρόμους "για να τους βάλουμε μυαλό". Θεωρεί δηλαδή πιο πιθανό, το κεφάλαιο να παραιτηθεί από την τακτική του παρά καθένας να αλλάξει τον εαυτό του.
Για να συνοψίσω πάντως, αν και χρόνια τώρα βρίσκω ότι γραπτή συζήτηση δεν γίνεται, κυρίως μέσω σχολίων, θα πω ότι το μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα είναι το "πάρτε πίσω τα μέτρα", που ενθαρρύνουν αυτοί που υποτίθεται ότι διαφωτίζουν και καθοδηγούν το όποιο κίνημα, δεδομένου ότι αν στ' αλήθεια όλοι μας θεωρούμε ότι πριν την κρίση ζούσαμε μια χαρά, αλήθεια δεν έχουμε καμία ελπίδα.
Για συνειδησιακούς λόγους να προσθέσω κι εγώ ότι δεν συμφωνώ ή διαφωνώ περισσότερο με τη μία ή την άλλη άποψη γιατί δεν τις διαφοροποιώ-όσο κι αν φαίνεται να υπάρχει πόλωση, ψευεπίγραφη είναι και μάταιη.
Στο κάτω κάτω ο διάλογος γίνεται ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τουλάχιστον ένα μίνιμουν πολιτικής συνείδησης, εμείς ήμασταν στο δρόμο και χθες και θα είμαστε και αύριο.
Το πλήθος όμως δεν θα αποκτήσει συνείδηση πουθενά αλλού παρά μόνο στο δρόμο-χθες έγιναν συνελεύσεις με τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας. Υπήρχε εκεί χώρος για όλα αυτά και από ό,τι μαθαίνω αξιοποιήθηκε σε κάποιο βαθμό.
Έχουμε πάντως ένα νέο μέσο στα χέρια μας και μπορούμε να το δούμε σαν πείραμα. Αν σκύψουμε το κεφάλι στις μεθοδεύσεις των Αλαφούζων κακό δικό μας...
17 σχόλια:
Χα, ούτε καν εκεί δεν φτάνω εγώ.
Στη θέση αυτού, εγώ αναρωτιέμαι πόσοι από αυτούς που σήμερα θα βγουν στις πλατείες, πριν επιστρέψουν στο σπίτι τους θα φάνε goodys και θα πιουν coca cola.
Εμ...;
Εγώ λέω να σταματήσουμε για λίγο να πυροβολούμε τον αυθορμητισμό και να περιμένουμε λίγο να δούμε τι θα γίνει. Ας ψήφισαν ΠΑΣΟΚ οι διαδηλωτές και ας τρώνε και γκούντιζ, αυτό είναι η δημοκρατία, αρκεί που όλοι αυτή τη στιγμή ψάχνουν τρόπους να αντισταθούν. Δεν θα καταρρεύσει το κράτος από μια διαδήλωση ούτε και θα αλλάξει δραματικά η ζωή που μας έχουν ετοιμάσει, κάτι όμως μπορεί να διασωθεί, αυτό νομίζω εγώ. Επίσης, τα μέσα αντίδρασης μου προκαλούν κι εμένα αμηχανία, αυτά όμως έχουμε για την ώρα, ας κοιτάξουμε να τα αξιοποιήσουμε.
Εξαρτάται...
αν οι εκλογές
είναι ερχόμενες
ή επερχόμενες
(τι κερδίζω;)
Χμ,ας αντιληφθούν πρώτα ότι οι δυο που ψήφιζε η πλειοψηφία μας έφερε ως εδώ. Παραπέρα να το δω. Τα μυαλά αλλάζουν δύσκολα.
Επίσης πόσοι απ΄αυτούς θα κατέβουν μεθαύριο που θα μας ψεκάζουν του σκοτωμού οι μπάτσοι? Ή κατέβηκαν πρόσφατα?
Σάιλεντ, αυτό το αυθόρμητα μου ΄χει κάτσει στο λαιμό. Για να δούμε πόσο αυθόρμητα θα είναι.
Το ότι ακόμα και αυτοί που περιγράφετε Ρίσκι, Δύτη, Ρενάτα και Γιώργο κατέβηκαν, έστω και χωρίς αίτημα έχει τη σημασία του.
Δουλειά όσων έχουν αίτημα είναι να το μεταδώσουν σ' αυτούς πριν το κάνει η ακροδεξιά.
Χέστα.
silent και romandante,
κι εγώ στους δρόμους είμαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν είναι οι κινητοποιήσεις το πρόβλημά μου.
Το γεγονός όμως ότι η κινητοποίηση των ισπανών έφερε το αποτέλεσμα που είδαμε, με κάνει να επιμένω στα θέματα συνειδητοποίησης. Δουλειά του κινήματος (ξέρω πόσο νερό σηκώνει η λέξη κίνημα, μην το πιάσουμε από εκεί) αυτή τη στιγμή δεν είναι να διοργανώνει διαμαρτυρίες, αλλά να μπορέσει να αναβαθμιστεί, απεμπλεκόμενο από τις κατάρες του παρελθόντος.
Αν έχει μια σημασία το ερώτημα του Γιώργου, αυτή είναι ότι όλοι βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι για την πλειοψηφία του κόσμου σήμερα, αλλαγή σημαίνει μάλλον μια κυβέρνηση της νδ. Κι αν έχει μια σημασία το δικό μου ερώτημα, αυτή είναι ότι τα συμπεράσματα του κόσμου για τη ρίζα του κακού είναι μακριά από την αλήθεια.
Και το 1981 αλλαγή είχαμε, έτσι δεν είναι; :))
Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα, η διαφωνία μας να βρίσκεται πολύ βαθύτερα, δεδομένου ότι εγώ δεν θέλω να διασωθεί τίποτα από αυτό το σύστημα και ίσως γι' αυτό δεν θέλω να χρησιμοποιηθεί κανένας από τους τρόπους του που μας έφεραν εδώ. Εγώ θα ήθελα, μόνοι μας, συνειδητά, ως μορφή αγώνα, οργανωμένα και ελεγχόμενα, να πεινάσουμε κυριολεκτικά μέχρι να τους γονατίσουμε, πριν μας κάνουν εκείνοι να συρθούμε στην πείνα, μεθοδεύοντας με αυτόν τον τρόπο την αδυναμία αντίστασής μας για δεκαετίες.
Κι έτσι, όχι, δεν μου αρκεί μια καθιστική, ή σιωπηλή, ή ειρηνική διαμαρτυρία. Δεν θεωρώ χρήσιμο να ωθούμε τον κόσμο να νομίζει ότι μ' αυτόν τον τρόπο κάνει το καλύτερο που μπορεί. Είναι χαρακίρι αυτή η σπατάλη ενέργειας και θα τη βρούμε μπροστά μας.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια. Συμβάλλουν στη προβληματική.
Να εκμυστηρευτώ (;) πως συμφωνώ με τη Ρίσκι.
καταλαβαίνω τι λες Ρίσκι και σε πολύ λίγα έχω ενστάσεις. Αν το πλήθος όμως δεν αποκτήσει συνείδηση τότε δε θα γίνει ποτέ το επαναστατικό υποκείμενο που χρειάζεται η αλλαγή που φαντάζεσαι (-ομαι). Αν σε αυτό το πλήθος φερθούμε αδιάφορα, είναι σίγουρο ότι δε θα έρθει με το πλευρό μας
Το ενδιαφέρον τους γι' αυτό το πλήθος το δείχνουν καταιγιστικά ο ΣΚΑΪ και άλλα κανάλια και ραδιόφωνα Romandante. Αλήθεια πιστεύεις ότι μπορείς να συναγωνιστείς τα media στα διεκδικούμενα και τις αποσαφηνίσεις που "δουλεύουν" αυτές τις μέρες καθοδηγώντας τον τρόπο έκφρασης και αλλοιώνοντας το περιεχόμενο των αιτημάτων των διαδηλωτών;
ακριβώς αυτό λέω Γιώργο, έχουμε ένα πεδίο έτοιμο προς γονιμοποίηση και δεν προσπαθούμε ούτε καν να το μπολιάσουμε.
Η δύναμη όσων αναφέρεις μπορεί να γίνει όντως συντριπτική αλλά να μην υποτιμούμε και τη δύναμη (ή τη δυναμική) και των διαδικτυακών μέσων που δεν μπορεί να είναι άμεσα ελεγχόμενα.
Ίσως να άργησα να καταλάβω αλλά θεωρείς τη υπόθεση "αγανακτισμένοι" χαμένη, έτσι δεν είναι;
Ναι Romandante: βεβιασμένη αντιγραφή με μιντιακό πατρονάρισμα. Το ξέρω πως ο "Δεκέμβρης του '08" ήταν άλλο πράγμα, αλλά τότε τα ΜΜΕ ακολουθούσαν ασθμαίνοντας προσπαθώντας να ερμηνεύσουν. Τώρα βάζουν όρια, περιγράφουν με λινκ, ερμηνεύουν χρησμούς μασώντας δάφνες. Και αν μου πεις για τον κόσμο.... τι να πω; Ούτε το όνομα των ενόχων δεν λένε.
el Romandante,
α) αυτό το πλήθος που λες, δεν ήρθε μόνο του χθες στο Σύνταγμα και κυρίως δεν ήρθε αυθόρμητα.
β) Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων στ' αλήθεια πιστεύουν ότι πρέπει να βγούμε στους δρόμους "για να τους βάλουμε μυαλό". Θεωρεί δηλαδή πιο πιθανό, το κεφάλαιο να παραιτηθεί από την τακτική του παρά καθένας να αλλάξει τον εαυτό του.
Για να συνοψίσω πάντως, αν και χρόνια τώρα βρίσκω ότι γραπτή συζήτηση δεν γίνεται, κυρίως μέσω σχολίων, θα πω ότι το μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα είναι το "πάρτε πίσω τα μέτρα", που ενθαρρύνουν αυτοί που υποτίθεται ότι διαφωτίζουν και καθοδηγούν το όποιο κίνημα, δεδομένου ότι αν στ' αλήθεια όλοι μας θεωρούμε ότι πριν την κρίση ζούσαμε μια χαρά, αλήθεια δεν έχουμε καμία ελπίδα.
Ψηφίζω Ρίσκι :-)
Για συνειδησιακούς λόγους να προσθέσω κι εγώ ότι δεν συμφωνώ ή διαφωνώ περισσότερο με τη μία ή την άλλη άποψη γιατί δεν τις διαφοροποιώ-όσο κι αν φαίνεται να υπάρχει πόλωση, ψευεπίγραφη είναι και μάταιη.
Στο κάτω κάτω ο διάλογος γίνεται ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν τουλάχιστον ένα μίνιμουν πολιτικής συνείδησης, εμείς ήμασταν στο δρόμο και χθες και θα είμαστε και αύριο.
Το πλήθος όμως δεν θα αποκτήσει συνείδηση πουθενά αλλού παρά μόνο στο δρόμο-χθες έγιναν συνελεύσεις με τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας. Υπήρχε εκεί χώρος για όλα αυτά και από ό,τι μαθαίνω αξιοποιήθηκε σε κάποιο βαθμό.
Έχουμε πάντως ένα νέο μέσο στα χέρια μας και μπορούμε να το δούμε σαν πείραμα. Αν σκύψουμε το κεφάλι στις μεθοδεύσεις των Αλαφούζων κακό δικό μας...
Μήπως Silent είναι πιο εύκολα αυτά που περιγράφεις στην Κρήτη ή στην Καστοριά (που μας δείχνει ο Τσαλαπετεινός)από εδώ;
Δημοσίευση σχολίου