Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Το διαρκές βίωμα


Ξέρεις, νομίζω πως η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν είναι κάτι που προστατεύεται για να μην αμαυρωθεί...


... θα έλεγα λοιπόν πως μάλλον είναι ένα διαρκές βίωμα αντίστασης

6 σχόλια:

vague είπε...

...αντίστασης;

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

ναι... για πες...

Σταυρούλα είπε...

Συμφωνώ , Γιώργο. Μύηση σ΄αυτό!

γρηγόρης στ. είπε...

Το παιδί στη πρώτη φωτογραφία, τι να σκέφτεται;

vague είπε...

δεν ξέρω, αναρωτιέμαι μόνο...
μήπως είναι συνήθεια, σκέφτομαι...

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Γρηγόρηw στ.: δεν το είχα σκεφτεί, αν και πρέπει να ένοιωθε μάλλον αμήχανα: δεν ήμουν ο μόνος που τον φωτογράφιζε ξέρεις. Μπορεί να είχε έρθει εκτάκτως και από την επαρχία. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να νοιώθεις πως όλοι σε δείχνουν και σε κοιτούν τουλάχιστον με αντιπάθεια. Και σένα και τη στολή σου. Ίσως χωρίς τη στολή να ήταν καλύτερα γι' αυτόν. Παρόλα αυτά κανείς μας δεν ξέρει τι σκέφτεται ένας μπάτσος που φυλάει την πύλη του Πολυτεχνείου ανήμερα της 17ης Νοέμβρη...

Riski: Ξέρω πολλούς ανθρώπους που ακόμη κομπιάζει η ψυχή τους αυτή τη μέρα. Από την άλλη, σκέψου: η χρονική απόστασή μας από τα γεγονότα είναι η ίδια με αυτή του Πολέμου όταν ήμασταν πιτσιρίκια το '80...