Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Άνεργος

"Έχω να σας πω ένα πολύ άσχημο νέο: οι συμβάσεις σας είναι άκυρες. Από αύριο δεν μπορείτε να έρθετε πάλι στη δουλειά". Η Ειρήνη μας ανακοινώνει με πνιγμένη φωνή το μήνυμα. Το γραφείο σιγά-σιγά γεμίζει από συναδέλφους. Αδειάζω. Βουβή απόγνωση. Σαν να έχουμε μάθει μόλις για ένα θάνατο.

Πνίγομαι. Θέλω να ανασάνω. Φεύγω. Γυρίζω στην πόλη. Κάθε βήμα και μια σκέψη απελπισίας. Πρέπει να κόψω τα πάγια έξοδα. Μήπως επιτέλους να φύγουμε έξω; Πώς θα το πω στο γιο μου; Είναι η εκδρομή του Συλλόγου Γονέων το Σαββατοκύριακο. Θα αφήσω να περάσει, θα πάμε, θα του το πω μετά. Θα το πούμε στους παππούδες; Είναι και το χαράτσι στην Εφορία, 3000 ευρώ για την αποζημίωση των ολυμπιακών αγώνων που πήρα πριν 8 χρόνια. Λήγει τον Ιούνιο η διορία.

Γυρίζουμε σπίτι. Μουδιασμένοι κι οι δυο. Εκείνης η σύμβαση τελειώνει σε δυο μήνες. Δεν λέμε τίποτα στο μεγάλο. Δεν αντέχω να τον κοιτάξω. Τρώμε σιωπηλοί. Ξαπλώνουμε. Κοιμάμαι αμέσως: όταν ξυπνήσω μπορεί να είναι μόνο ένα όνειρο.

Ξύπνησα. Πονάω. Έβρεξε σήμερα. Μέσα μου.



Κυριακή βράδυ. Κάποιοι χορεύουν μεθυσμένοι σε μια ντίσκο. Έχω την κόρη μου στον ώμο κι αποχωρώ. Μπροστά μου μια οικογένεια Ρώσων. Φεύγουν κι εκείνοι. Κάτι λένε στη γλώσσα τους και γελούν. Το φεγγάρι πίσω μας. Νομίζω με κοιτάει -  μερικές φορές κι αυτή ακόμη τη σιωπηλή αδιακρισία του φεγγαριού δεν την αντέχεις." Όλοι γελάνε στην ίδια γλώσσα", σκέφτομαι. Κι όλοι πονούν με τα ίδια δάκρυα.

32 σχόλια:

Το Φαουδι είπε...

Τι να πω... ελπίζω και εύχομαι ν' φτιάξει ο καιρός σύντομα. Όσο δύσκολο κι αν είναι, μην το βάζετε κάτω.

ggk είπε...

Κουράγιο Γιώργο. Να σταθείς και σε αυτό το εμπόδιο δυνατός.
Να ξέρεις ότι δεν είστε μόνοι!

Silia είπε...

Θα κάνει λιακάδα φίλε μου . Θέλω να το πιστέψεις αυτό ...
Θα ξαστερώσει .
Ζω πολλά χρόνια και έχω μάθει πως πάντα μετά την βροχή , ξαστερώνει .

Snowball είπε...

Δεν ξέρω τι να πω, κουράγιο μόνο...

δύτης των νιπτήρων είπε...

Ούτε γω ξέρω τι να πω Γιώργο. Γαμώτο.

Niemandsrose είπε...

Έχω γράψει πέντε διαφορετικά σχόλια και τα έχω σβήσει. Θέλω μόνο να σου πω πως είμαι εδώ. Να μιλήσουμε στο τηλ. Κάτι θα βρεθεί, θα δεις. Να θυμάσαι πως όλοι εμείς εδώ είμαστε ένα προστατευτικό ανθρώπινο δίχτυ και δε θα αφήνουμε ανθρώπους να απελπίζονται.

Theorema είπε...

Κάτι άλλο θα βρεθεί. Θα το δεις. Κάτι υπάρχει.

Dina Vitzileou είπε...

Χθες ήμουν εγώ, σήμερα ο Γιώργος , αύριο εσύ, σε λίγο όλοι μας..
το μόνο που μας χρειάζεται είναι.. θυμός.. ΘΥΜΟΣ!
Κάποτε πρέπει να τον εκφράσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε.
Το πρόβλημα Γιώργο δεν είναι δικό σου,..είναι ΟΛΩΝ ΜΑΣ!

Ανώνυμος είπε...

Οι παππούδες και ο γιός σου σίγουρα το κατάλαβαν πριν τους το πεις.


γρηγόρης στ.

Nefosis είπε...

Γιώργο, μόνο να ξέρεις πως είμαι εδώ.

Σταυρούλα είπε...

Τι να πω γμτ...

Dead Posts Society είπε...

δεν ξέρω τι να πω, εύχομαι μονάχα όλα αυτά να είναι περαστικά και σύντομα να φτιάξουν τα πράγματα

Ανώνυμος είπε...

Γιώργη το ξέρεις ότι πέρυσι πέρασα το ίδιο. Ήταν η πιο δύσκολη στιγμή μετά από πολλά χρόνια σκληρής εργασίας, που μου έδωσε όμως την ευκαιρία να δοκιμάσω και πράγματα που δεν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσα να τα κάνω. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από θετικό, το λέω πια τώρα που τα βλέπω τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Όλα φτιάχνουν, στο υπόσχομαι!! Επίσης είμαι κάτι παραπάνω από διαθέσιμος για 'σένα σε ο,τιδήποτε χρειαστείς...

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω τι να πω, μόνο εύχομαι να βρεθεί γρήγορα λύση είτε στην ίδια δουλειά είτε αλλού. Αν μπορώ να βοηθήσω σε κάτι ειλικρινά πες το μου.

travellerlina είπε...

ψυχραιμία και κουράγιο! Συμφωνώ με τον silentcrossing. Είναι λίγο παράξενο να σου λένε θα περάσει, αλλά είναι αλήθεια...

L'Enfant de la Haute Mer είπε...

Γιώργο,

δεν ξέρω τι να πω.. είμαι στη διάθεσή σου, αλλά δεν φτάνει: πρέπει κάτι να σκεφτούμε..

Σημειώσεις Ανυπομονησίας είπε...

εδω και γω. οπως ολοι.

ελπιδα, τωρα η λεξη με εκφραζει. εχε ελπιδα.

k2 είπε...

Γιώργο, ούτε εγώ έβρικα τι να πω. Είπα μόνο να δείξω, όπως κι άλλοι εδώ, ότι είμαστε εδώ.

ΥΓ. η μικρή έχει γίνει κούκλα

Ανώνυμος είπε...

οχι ρε γαμωτο.
φιλε γιωργο προσυπογραφω το σχολιο του σαιλεντ [εγω το περασα μια δεκαετια πριν].
ολα φτιαχνουν, ολα!
μουργος

Ανώνυμος είπε...

ΚΟΥΡΑΓΙΟ.ΥΠΟΜΟΝΗ.ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ ΦΩΛΙΑΖΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ.Η ΕΛΠΙΔΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ ΝΑ ΛΥΓΙΣΕΙΣ.ΜΗ ΛΥΓΙΣΕΙΣ.ΟΧΙ ΤΩΡΑ.ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΜΑΣ.ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ,ΓΙΑ ΣΕΝΑ.ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ,ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ.

Ξωτικό είπε...

μεγάλο σοκ και τραύμα, έτσι στα καλά καθούμενα... αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα, ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη γωνία... μιλώ ως πολλάκις παθούσα, και μάλιστα σε εποχές που η λέξη αλληλεγγύη ήταν απλώς ένα εργατικό σωματείο στην Πολωνία

Ειρήνη είπε...

μπορω να σε καταλαβω εστω και λιγο, πριν 2 χρονια μας ειπαν το ιδιο στην βιβλιοθηκη του ΤΕΙ-Α.
Πρεπει να επιβιωσεις κι να μην σε παρει απο κατω για τα παιδια σου. Θελω να πιστευω οτι ανθρωποι σαν και εσενα δεν θα χαθουν απο τις βιβλιοθηκες..

serenata είπε...

Τι να σου πω...
Το έχω περάσει και ξέρω.
Κουράγιο.....

Κατερίνα Τοράκη είπε...

Είδα σήμερα ένα σύνθημα στους τοίχους: "Ας παραμείνουμε συνεπείς στα όνειρά μας". Ψυχή βαθιά Γιώργο! Είμαστε κοντά σου.

Τσαλαπετεινός είπε...

Όπως το έγραψες: σαν να μαθαίνεις ξαφνικά για ένα θάνατο.

Μα έχεις δύναμη, έχεις δίπλα σου μια υπέροχη οικογένεια και καλούς φίλους.
Κι εμάς τους e φίλους που δηλώνουμε παρόντες.

el Romandante είπε...

φίλε Γιώργο λυπάμαι ειλικρινά γι' αυτά τα νέα. Δε σε έχω γνωρίσει προσωπικά αλλά από το ιστολόγιό σου μπόρεσα να διακρίνω τη ποιότητα, τη καλλιέργεια και η γλυκύτητά σου ως άνθρωπος. Κάτι τέτοιες στιγμές περνούν πιο εύκολα μόνο με αλληλοϋποστήριξη, συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Μη διστάσεις να τη ζητήσεις. Είμαι σίγουρος πως κανείς δε πρόκειται να σου την αρνηθεί. Δε χρειάζεσαι να είσαι μόνος σε αυτό, ούτε εσύ ούτε και κανείς μας.

Ανώνυμος είπε...

(Κοιτάω εδώ και ώρα κάτω από το πεδίο για τα σχόλια. "Αποδείξτε ότι δεν είστε ρομπότ". Με τέτοιες ειδήσεις για ανθρώπους μας, ναι, δεν είμαστε ρομπότ. Γιαυτό και δεν ξέρουμε τι να γράψουμε.)

Βάστα γερά αδελφέ. Και μη ντραπείς να ζητήσεις στήριξη - δεν είναι κάτι για το οποίο "έφταιξες" όλη αυτή η ιστορία.

Εύχομαι πολύ πιο σύντομα απ' όσο ελπίζεις να πάνε όλα καλύτερα.

Roadartist είπε...

Δεν είναι εύκολο να γράψω κάτι, γιατί είναι πολύ οικεία τα συναισθήματα που έγραψες. Θυμός. Μη χάνεις την πίστη πως μπορούν όλα να αλλάξουν.

Hfaistiwnas είπε...

Λυπάμαι πολύ, κράτα γερά!

HappyHour είπε...

Στενάχωρα θα είναι τώρα... είδες πόσοι ανταποκρίθηκαν όμως;

Αυτό θα είναι το κέρδος σου...

Εδώ κι εγώ...

Maria είπε...

Κουράγιο...!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Με όποιο τρόπο κι αν προσπαθήσω να απαντήσω στα μηνύματά σας, μου φαίνεται δυσανάλογα λίγος. Τις πρώτες αυτές μέρες της ξαφνικής ανεργίας τα δεχόμουν σαν συροπάκι αναλγητικό τα λόγια σας. Όπως και να είναι ένα πράγμα μπορώ να πω καθαρά και έντιμα: σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την τρυφερότητά σας...