Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

"Επιστροφή στ' άστρα": μια μισάνοιχτη ρόμπα


Οι απολαύσεις σπάνια είναι αθώες, θέλω να πω πως αν υπήρχαν ένορκοι σε αυτή τη φανταστική τους δίκη στο δικαστήριο της κοινωνικής αποδοχής, σίγουρα θα τις θεωρούσαν ομόφωνα ένοχες και θα τις καταδίκαζαν σε έσχατη καζούρα. Μεγαλώνοντας και καθώς ο σωφρονισμός επιφέρει τις κατάλληλες διορθώσεις των προτιμήσεών μας όλα αυτά ξεχνιούνται, αναγνωρίζεται και ο πρότερος έντιμος βίος και ο καταδικασθείς παραδίδεται ελεύθερος πια στην κανονικότητα.

Όλα αυτά τα κάπως βαρύγδουπα του προλόγου απλά υποδέχονται την πρόσκληση του «Χαμένου Επεισοδίου» να γράψουμε για τις ένοχες απολαύσεις μας, για όσα ευτελή ενδεχομένως απολαμβάνουμε καμιά φορά έμπλεοι τύψεων. Το ενδιαφέρον του ετούτο είναι σαφώς ιδιοτελέστατο, καθώς η δική μας «έκθεση» μειώνει το μέγεθος της δική του ένοχης απόλαυσης; του αρέσει η Νατάσα Θεοδωρίδου! Το ξέρω πως είναι εξωφρενικό κάτι τέτοιο (να του αρέσει η Θεοδωρίδου), ομολογώ όμως και εγώ μια δική μου ένοχη απόλαυση με την ελπίδα πως θα γράψουνε κι άλλοι κι έτσι όλοι μαζί θα είμαστε μια ωραία μισάνοιχτη ρόμπα.


Είναι λοιπόν τα διάσημα γεωγλυφικά της Νάζκα στο Περού φτιαγμένα από εξωγήινους ή για εξωγήινους; Υπάρχει αρχαίο αεροδρόμιο στις νήσους του Πάσχα, αποδεικνύονται μνήμες από διαστημικά ταξίδια σε τοιχογραφίες, ανάγλυφα και αρχαιότητες του Μεξικού, της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Μέσης Ανατολής ή των Ινδιών; Και τελοσπάντων για να τελειώνουμε με αυτά τα… βασανιστικά ερωτήματα: ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι καθαρόαιμα ανθρώπινος ή έχει εξωγήινη προέλευση; Αυτά ήταν υπαρξιακά ζητήματα που με απασχόλησαν για καιρό στα εφηβικά μου χρόνια, όσο τέλος πάντων καιρό χρειάστηκε για να διαβάσω όλα τα βιβλία του δημοφιλούς εκείνη την εποχή τσαρλατάνου Έριχ φον Νταίνικεν.

Η εφηβεία εξάλλου, εκτός των άλλων, είναι και μια περίοδος δοκιμής των δόκιμων απολαύσεων, καθορισμού σε σχέση με τις προτιμήσεις των υπολοίπων γύρω μας. Θα μπορούσα να νοιώθω άβολα για πολλές από τις μουσικές μου προτιμήσεις εκείνης της περιόδου, καθώς ακούγοντας Ξυλούρη, Θεοδωράκη ή Μαρκόπουλο ας πούμε, δεν άνηκα στα κυρίαρχα ρεύματα της ποπ, της ντίσκο ή του μέταλ της εποχής. Μια τέτοια προτίμηση ήταν σαφώς ένοχη, αφού δεν είχε την έγκριση των πολλών και το θέμα βέβαια είναι αν, πώς και με τι συνέπειες υπερασπίζεσαι  τη διαφορετικότητά σου.


Ο Νταίνικεν ωστόσο δεν θα μπορούσε να είναι ένοχη απόλαυση εκείνα τα χρόνια: τα βιβλία του πουλούσαν τρελά στους πάγκους των πλανόδιων βιβλιοπωλών δίπλα σε άλλα για την Ατλαντίδα ή το «μου χαρίζεται ένα βασιλόπουλο παρακαλώ;» της Ζωγράφου, τον «έρωτα στα χρόνια της χολέρας» του Μαρκές ή το «ξύπνα ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ράιχ. Ο Νταίνικεν έδινε σε μένα όμως μια εντυπωσιακή ευκαιρία φθηνής και αντιεπιστημονικής αμφισβήτησης της επίσημης γραμμής, της επίσημης άποψης για την ιστορία του πολιτισμού.

Η ενοχή ωστόσο υπάρχει εκ των υστέρων καθώς τα βιβλία του υπάρχουν ακόμη στη βιβλιοθήκη μου – δεν θα μπορούσα να τα πετάξω. Γελώ με τον εαυτό μου τώρα, αλλά αναγνωρίζω τα άτσαλα βήματα μιας αναγνωστικής εφηβείας, που άρπαζε τα πάντα και ανώριμη καθώς ήταν δεν μπορεί παρά να εντυπωσιαζόταν με τον κομπογιαννίτη αρχαιολογούντα συγγραφέα 


 ***
Ένοχες απολαύσεις όλοι έχουμε- ε, δεν θα ανοίξουμε και τελείως τη ρόμπα: ο Daniken είναι μια  ισοδύναμη δόση στη Θεοδωρίδου του «Χαμένου Επεισοδίου, στο Στάλιγκραντ του Red Kangaroo, στις ζαρντινιέρες του Τσαλαπετεινού, στην Αλέξια του SilentCrossing, την ησυχία της kihli, τη γύμνια του Πρόβατου, τις αμερικανικές ρομαντικές κομεντί του Raggedy Man, και τις φυσαλίδες από νάυλον του kospanti. Όλοι αυτοί συμμετέχουμε σε αυτή την απελευθερωτικά άρρωστη διιστολογική ιδέα με τίτλο "Guilty Pleasures"

17 σχόλια:

Χαμένο Επεισόδιο είπε...

Προσοχή γιατί οι θεωρίες επιστρέφουν δριμύτερες. :ρ

δύτης των νιπτήρων είπε...

Αααα! δεν το πιστεύω Γιώργο! αυτή είναι και η δική μου ένοχη απόλαυση. Έχω ολόκληρη συλλογή (αν και όχι σε απτή μορφή...)

Provato είπε...

εγώ ξέρω άνθρωπο μεγάλης ηλικίας που τα έδινα στις αρχές - μέσα των έητηζ στα παιδιά να τα διαβάζουν τα βιβλία του και μετά τα ρώταγε να βεβαιωθεί αν έμαθαν καλά!!!! σπούκη;

ΥΓ - πλάκα πλάκα με γοητεύει ο "κόσμος" του... ακόμα

Σταυρούλα είπε...

Και στις ένοχες απολαύσεις σκέτη ξενέρα είσαι μωρ' αδερφάκι μου! :P

Τσαλαπετεινός είπε...

Κι εγώ που περίμενα ένα ποστ για τον Μαρκόπουλο...άσε, πάω να ακούσω Θεοδωρίδου κι ελπίζω κάποια στιγμή να μου δανείσεις ένα βιβλίο του Νταίνικεν που δεν έχω διαβάσει ποτέ . Αν όχι, θα ζητήσω από το Δύτη.

;-)

silentcrossing είπε...

Καλά δεν το πιστεύω ότι μας αποκάλυψες κάτι τόσο προσωπικό και αρρωστημένο! Μιλάμε ρόμπα κανονική έγινες, γιακ δηλαδή!!! Μα να διαβάζεις Έριχ φον Νταίνικεν και να ακούς Ξυλούρη, Θεοδωράκη και Μαρκόπουλο; Ίου!!!

Ας είναι καλά η Σταυρούλα που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Φυσικά και προσυπογράφω το σχόλιο της: σκέτη ξενέρα είσαι αδερφέ :-)

γρηγόρης στ. είπε...

Αυτή ήταν / είναι η ένοχη απόλαυση;

Nefosis είπε...

Μα έχει δίκιο η Σταυρούλα! Υποκινείς βλογοαφιέρωμα για ν' αποκαλύψεις πως σ' άρεσε ο Νταίνικεν; Κι εγώ διάβαζα Μανίνα.
Περίμενα τουλάχιστον να μας πεις πως φετιχίζεσαι με τις παλιές σελίδες των βιβλίων :Ρ

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Χαμένο επεισόδιο: και η Θεοδωρίδου επίσης :) [υπέροχα βγήκε η ιδέα σου για το αφιέρωμα- αν εξαιρέσεις βέβαια το ποστ του Silent :) ]

@δύτης των νιπτήρων: τελικά ταυτιζόμαστε σε κάμποσα Δύτη και πολύ μου αρέσει αυτό. Δεν χρειάζεται ωστόσο να εκτίθεσαι και εσύ γιατί θα βρεθούν σίγουρα κάποιοι να σε πουν σπασικλάκι :)

@Provato: πλάκα-πλάκα σερβίρουμε φρέσκο χορταράκι στους νέους σχολιαστές μας. Δεύτερο γηπεδάκι αριστερά καθώς μπαίνετε :)

@Σταυρούλα: διακρίνω μια τζούρα ρατσισμό στο σχόλιό σου: έχουμε και εμείς τα σπασικλάκια δικαιώματα στην απόλαυση φιλενάδα :)

@Τσαλαπετεινός: Όλο στο τσαμπέ είσαι άθλιο πουλί: ένα βιβλίο από 'δω, μια ζαρντινιέρα από 'κει, μια Θεοδωρίδου παραπέρα :)

@Silent: ναι αλλά τους άκουγα μαζί με ένα σκύλο, ένα γάτο, την Εβίτα την κατσίκα και τις κοτούλες μας. Αυτό δεν σώζει κάπως την κατάσταση;

@Γρηγόςρης: έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ένας σχολιαστικός όχλος εδώ μέσα ή μου φαίνεται;

@nefosis: το αφιέρωμα υποκινήθηκε υπομονετικά από τον Χαμένο (φαντάσου πόση ήταν η καούρα του να μας πει για τη Θεοδωρίδου). Κατά τα άλλα, μπες και εσύ στην αγέλη που έχει φτιάξει :) [παρεμπιπτόντως... πώς να στο πω τώρα.... φετιχίζομαι με τους κολοφώνες των βιβλίων.... αλλά μην το διαδόσεις πλιιιζζ)

Theorema είπε...

Σε θαυμάζω, ειδικά όταν μιλάς για τις ένοχες απολαύσεις σου ;)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Επιτέλους ένα σχόλιο αντάξιο αυτού του μπλογκ. Συγχαρητήρια νεαρά μου!

silentcrossing είπε...

Βρε Theorema είπαμε να τον κοροϊδεύουμε που και που τον Κατσαμάκη αλλά όχι κι έτσι πια :)

Ανώνυμος είπε...

είσαι ο δεύτερος που ξέρω (κι ο πρώτος μένει πολυ πολυ κοντά μου)

Σταυρούλα είπε...

Οκ, nerd-ο-απόλαυση :P

Κατερίνα είπε...

Καλό! Εδώ βγάζουμε όλες μας τις αμαρτίες; Εγώ (και ... ως μεγαλύτερη), πέρα από τα Κλασικά Εικονογραφημένα, διάβαζα μετά μανίας Μίκυ Μάους, Τιραμόλα και Κατερίνα. Και βέβαια αργότερα όλες εκείνες τις γνωστές εκδόσεις Μπουκουμάνη. Μα είναι αμαρτίες τελικά; Έχω σε εκκρεμότητα να διαβάσω το βιβλίο του Παν. Μουλλά "Ο χώρος του εφήμερου: στοιχεία για την παραλογοτεχνία του 19ου αιώνα". Ίσως συμβάλλει στην απενοχοποίηση...

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Τον Τιραμόλα δεν τον βρίσκω πια... πρέπει χρόνια να έχει σταματήσει να κυκλοφορεί και δεν τον έχω βρει ούτε στο Μοναστηράκι... τι μου θύμισες :) Αυτά όμως δεν είναι ένοχες απολαύσεις. Εκτός αν τα διαβάζεις και σήμερα. Ε;

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Kihli: μήπως μένετε στο ίδιο κρεβάτι;

@Σταυρούλα: μα καλά τι σόι δασκάλα είσαι εσύ που δεν συμπαθείς τα σπασικλάκια. Δεν πιστεύω να είσαι από αυτές τις αριστερές;