Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Ένα παραμύθι αυτών των ημερών*



Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος που δεν μιλούσε συχνά. Όταν κάποιος του έκλεβε το ψωμί, δεν αντιδρούσε. Όταν τον έσπρωχναν στην αγορά και του έπαιρναν τη θέση, δεν διαμαρτυρόταν. Όταν το άδικο τον έπνιγε, αυτός σιωπούσε φοβισμένος. Μια μέρα εμφανίστηκε ένας δράκος στην πόλη. Φωτιά δεν έβγαζε από τα ρουθούνια του, ούτε έτρωγε ανθρώπους. Μόνο πλησίασε τον άνθρωπό μας και του πήρε για πάντα τη φωνή. Φεύγοντας του είπε:
«Έτσι που δεν μιλούσες τόσα χρόνια, σου είναι άχρηστη πια η φωνή».

* και στην εποχή μας γράφονται παραμύθια...

6 σχόλια:

δύτης των νιπτήρων είπε...

Πες με τρεις λέξεις το πολύ (2'01'')

Ανώνυμος είπε...

Ο δικός μου συνειρμός με πάει εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=WwkDvxYZGLg

(Συγκλονιστική απαγγελία!)

κ.κ.

γρηγόρης στ. είπε...

Και τι απόγινε ο δράκος που πήρε την μη-λαλιά;

Σταυρούλα είπε...

Γμτ (αυτό μόνο)

Το Φαουδι είπε...

Μα η σιωπή είναι χρυσός!...
Κι αυτός μ' αυτό το παραμύθι θα μεγάλωσε..

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

@Δύτη: ένα σου λέω: το είδα!

@κ.κ.: βάλσαμο η γραφή, βάλσαμο κι η φωνή. Γιατρικό η ποίηση...

@γρηγόρης: Εν ευθέτω χρόνο θα σου πω τη συνέχεια της ιστορίας. Υπόσχεση φίλε.

@Σταυρούλα: κάνε τα παιδιά να μιλούν Σταυρούλα- στέρησέ τους τη σιωπή.

@Φαούδι: Να τον βάλουμε σε μια τράπεζα ή να τον κάνουμε δόντια χρυσά;