Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Μνήμη Αργύρη Χιόνη

Το ποίημα αυτό
δεν είναι το θρόισμα του ανέμου
που σου χαϊδεύει το πρόσωπο
που σε φιλάει στα χείλη
είναι ένα φευγαλέο
σκούντημα

Το ποίημα αυτό
δεν είναι του γιου σου το βλέμμα
της κόρης σου το τραγούδι
δεν είσαι εσύ που θα το αφηγηθείς
ούτε εσύ που θα το διαβάσεις
είναι ένα φευγαλέο
σκούντημα

Το ποίημα αυτό
είναι η ζωή - που είναι ένα φευγαλέο
σκούντημα

***
Αθήνα, 26/3/2013

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μνήμη Αργύρη Χιόνη, του ανθρώπου που έζησε στο Θροφαρί, καλλιεργώντας τη γη και την Ποίηση:


ιθ'
Μην κλαις
Δεν είναι τίποτα
Δεν είναι τίποτα
Η ζωή είναι
Θα περάσει
AΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ



Η σκέψη σου είναι σχεδόν η σκέπη σου
Οι τοίχοι σου είναι σχεδόν η τύχη σου
Η μνήμη σου είναι σχεδόν το μνήμα σου
Η οίησή σου είναι σχεδόν η ποίησή σου




...η Απουσία δεν είναι πουλί αλλά θηρίο ανήμερο που, σιωπηλό και άφαντο, τρώει τα σωθικά μας, ώσπου να γίνουμε κενά τεμένη, μαυσωλεία θαμπών αναμνήσεων.
Επιμύθιο: Η Απουσία είναι το μοναδικό θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλ’ ούτε να συλλάβει καν. Βέβαια, πάντα ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, γι’ αυτό και σ’ όλους τους ζωολογικούς κήπους υπάρχει εν’ αδειανό κλουβί γι’ αυτήν. [«Η απουσία», σ. 48]



Και μελοποιημένος Χιόνης:

http://www.youtube.com/watch?v=U_oAu75118Y


κ.κ.

Κατερίνα Τοράκη είπε...

Κι έγραψε επίσης:

"Ακέφαλοι μας συμβουλεύουν
Κουλοί μας δείχνουν
Κουτσοί μας οδηγούν
Εμείς δεμένοι
Πρόθυμα ακολουθούμε"

Λες να φοβόταν το θάνατο όταν έγραφε:

"... Τρώω καρπό, φτύνω κουκούτσι, φυτρώνει δέντρο.
Αχ, να 'χα κι εγώ κουκούτσι, να το 'φτυνε ο θάνατος, να φύτρωνα ξανά..."

γρηγόρης στ. είπε...

Μπράβο, Γιώργο!

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Το ποίημα γράφτηκε χθες το βράδυ- κάπως απαντώντας στο 16ο ποίημα της συλλογής "Σαν τον τυφλό μπροστά στον καθρέπτη" του Χιόνη. Αυτό δηλαδή:
"Αυτό το στήθος πού ασπαίρει
Αυτό το στήθος πού μου καίει το χέρι
Δεν θα το βάλω ποτέ σε ποίημα
Ποτέ δεν θα το μεταφέρω στο χαρτί
Ούτε άθλια παρομοίωση θα το κάνω
Αυτό το στήθος πού στα χείλη μου το βάνω
Και ρουφώ τη ρόδινη θηλή του
Ακόμα και θηλιά να μου περάσουν στο λαιμό
Ακόμα κι αν με στήσουνε στον τοίχο
Δεν θα το κάνω στίχο"

@κ.κ.: ανθολογείς... Θα ήθελα να μου στείλεις mail στο gkatsam@hotmail.com για το προφίλ που λέγαμε

@Κατερίνα: Σου χρωστάω απάντηση και στο προ-προηγούμενο σχόλιό σου. Ο στίχος του Χιόνη μου θύμισε αυτό: http://vivliothekarios.blogspot.gr/2011/01/blog-post_14.html

Γρηγόρης στ.: ευχαριστώ ρε Γρηγόρη. Και για την έγνοια.

Ανώνυμος είπε...

Τυχερός Όποιος μπορεί να έχει για καινούργια αφετηρία την παιδική του κουβέρτα και το πατρικό του.