Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γυναίκα που ζούσε μόνη – ή έτσι
νόμιζαν οι άλλοι γύρω της. Όλοι την έβλεπαν
να κάνει ακατανόητες πράξεις, να βάφει τοίχους ή να περπατάει σε δρόμους, να κόβει
τα φύλλα των δέντρων ή να ακούει τους ανθρώπους που μιλούσαν γύρω της. Όταν κάποτε
τη ρώτησαν τι κάνει, απάντησε πως οι σκιές είναι οι ρίζες των ανθρώπων στο άφατο.
Που πρέπει να κοπούν.
***
Ο πίνακας είναι του Νίκου Κεσσανλή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου