Νύχτα αλειμμένη με πίσσα
Ξύλινη κολώνα σιωπηλή κι ακίνητη
Τρίγωνο φως σαν φόρεμα
Γυναίκας που χορεύει
Μόνη
Χώθηκα από κάτω του
Και χάθηκα
Δεν ξέρω πόση ώρα είμαι εδώ
Μα ήδη πλησιάζω τα πενήντα
Κι αναρωτιέμαι -έτσι που ξοδεύεται ο χρόνος στην ήσυχη ερημιά
Αν ώσπου να ξημερώσει
Θα 'χω γεράσει πια
μέχρι θανάτου.
***
το σχέδιο είναι του Νίκου Χουλιαρά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου