Αγόρασες ποτέ ένα ποίημα;
Αν βγήκε λίγο παραπάνω στο ζύγι, το κράτησες;Το πήρες πακέτο για το σπίτι
ή το διάβασες επιτόπου;
Το τύλιξες με λαδόκολλα ή με
πολυτελές χαρτί περιτυλίγματος;
"Γεια σας! Θα ήθελα ένα ποίημα για όταν νιώθω μοναξιά ή απελπισία. Έχετε κάποιο καλό, να "γράφει" ωραία επάνω μου; Και μην ξεχάσετε να μου βάλετε κάρτα αλλαγής. Τις προάλλες πήρα ένα ποίημα που το 'χα ξαναδιαβάσει. Σε τι θερμοκρασία πλένεται στο πλυντήριο αυτό το ποίημα; Με τα λευκά;"
Πηγαίνω τακτικά στα ποιηματοπωλεία. Ζητάω προφυλακτικά για ξεκάρφωμα κι επί τη ευκαιρία "ένα ποίημα παρακαλώ". Η υπάλληλος κατεβάζει το βλέμμα με νόημα. Βγαίνω στο δρόμο και πάω και δεν κρατώ τίποτα στα χέρια μου. Γιατί εν τέλει το ποίημα είναι ό,τι δεν μπορέσαμε ποτέ να αγοράσουμε.
(Την αγάπη, την ελπίδα, την ποίηση)
-----------
ποίημα αφιερωμένο στη Μυρσίνη (Ζορμπά)
***
Ο πίνακας είναι του Τάσου Μαντζαβίνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου